TotalFishing

Roofvisperikelen

Baarsjunkies

Door Leon Haenen

Zondagochtend acht uur was de afspraak. Om acht uur hadden we aan de trailerhelling afgesproken. Van daar uit zouden we met de boot van Mike naar de stekken varen. Ik had er enorme zin in en was me zoals altijd al de hele week op de zaterdag aan het verheugen.

Snel nog even telefonisch wormen besteld bij Fishinn in Venlo. De laatste dozen dauwwormen zouden die dag nog met DHL mijn kant uit gestuurd worden. Wat een service.

Via mijn beste vriend die in een ziekenhuis werkt aan een aantal spuiten met hele dunne injectienaalden gekomen om lucht in de wormen te spuiten. Alles lag klaar. De voorbereiding was top.

De hele week al regende het WhatsApp berichten. Wat dat betreft kunnen zowel Mike, Tim als ik er wat van. Er werden de hele week weerberichten uitgewisseld, waterstanden, vangsten van anderen, foto’s van gruwelijke baarzen en alles wat met onze verslaafd makende passie te maken heeft.

Naarmate de week vorderde werd mijn zin om op jacht naar baars te gaan steeds groter. De weersvoorspellingen voorspelden echter weinig goeds. Mij deerde het niet. Mijn moeder zei altijd: “Jeuk is erger dan pijn”. …. En geloof me…..ik had jeuk.

Elke avond was ik al bezig met voorbereidingen. De dropshotonderlijnen werden gemaakt, er werden nog snel een aantal lichte dropshotloodjes besteld en voor ik er erg in had was het al vrijdag.

Ik had me voorgenomen slechts een tas met materiaal en één hengel mee te nemen. Weinig keuze stress, gewoonweg een spinhengel, meer niet.

]Ik ben erg in mijn nopjes met de nieuwe serie roofvishengels van Korum. Ik heb ze in verschillende uitvoeringen in gebruik.

Topwormen uit Venlo.

Op advies van Tim had ik de afgelopen keer al de Speed spin rod in de 5-20 gram uitvoering bij me. Vandaag dus weer een logische keuze. De hengel is geen echte dropshothengel, maar ontzettend geschikt voor dit werk.

Heel gevoelig, superstrak om de haak te zetten en een genot om mee te drillen. Een prachtige parabool.

Als ik vrijdagavond vanuit Amsterdam terug naar het zuiden rijd, hoor ik de weerman op de radio roepen dat we code oranje gaan krijgen vanaf vrijdagavond. We krijgen ijzel…en niet een beetje.

Ik leg de waarschuwing naast me neer en blijf mezelf stug voorhouden dat ik zaterdagochtend om kwart na zes in de auto zit richting het Oosten.

Als ik thuiskom, heb ik de jas nog in mijn handen als mijn vrouw me al tegemoet loopt met een Ipad. Ik zie direct dat ze buienradar in beeld heeft. Nogmaals krijgen mijn trommelvliezen code oranje te verwerken.

Als ik s ’avonds aan de TV zit gaan in de Bilt alle alarmbellen af. Vooral de opmerking “Als je niet de weg op hoeft, blijf dan thuis” komt hard aan. Wat een klote opmerking van die gast op TV.

Vanuit de andere kant van de bank kijkt een bedenkelijke blik mij doordringend aan. Ik pareer de aanval met de opmerking dat ik 60.000 KM per jaar rijd en dat ik heus wel zelf kan bepalen wat wel en niet goed voor me is. Ik ben verdomme bijna 50. Als het gevaarlijk is draai ik wel om.

Om half zes sta ik s ’morgens al in de oprit. Ik app mijn vrienden dat het allemaal wel meevalt. Ik voel geen gladheid. Voor de zekerheid loop ik even de straat op. Ook geen gladheid. Niks aan de hand man. Rijden!

Binnen een mum van tijd heb ik de boterhammen gesmeerd en ruikt de keuken naar verse koffie. Vlak voordat ik vertrek, appt Tim dat het bij hem in Dieren ook wel allemaal meevalt.

Vol goede moed stap ik in en rijd ik richting onze fonkelnieuwe tunnel. De autobaan is schoon er is niks aan de hand. In de tunnel dwaalt mijn gedachte heel even af richting de opmerking op TV…….ik hoor “ als je niet de weg op hoeft, blijf dan thuis”……………………… “ als je niet de weg op hoeft, blijf dan thuis”………………………

Geloof het of niet. Op het moment dat ik de tunnel uit rijd kom ik in een andere wereld terecht. Het regent en sneeuwt tegelijkertijd. Niet hard, maar het ziet er niet uit.

Zoals gebruikelijk trek ik op richting de gemiddelde autobaansnelheid, maar dan gaat het direct mis. Mijn auto glijdt van achteren onder me uit en ik beland in een vreemde glijpartij midden op de autobaan.

Het duurt maar een seconde, maar het is genoeg om en liter adrenaline in mijn bloed te spuiten. Alle haren staan overeind. Ik schrik met te pletter. Uit het niets krijg ik weer grip en kan ik weer sturen.

Nog geen kilometer verder is het eerste tankstation. Ik besluit even van de weg af te gaan en de mannen te appen. Ik ga niet rijden, ik draai om. Code oranje was toch terecht.

Het voelt vreselijk dat ik nu terug moet rijden en mijn vrouw gelijk moet geven. Maar ik ga haar wel gelijk geven. Ze zal wel blij zijn dat ik het heb ingezien.

Later die dag krijg ik het bericht dat Tim en Mike 22 baarzen hebben gevangen uit de boot met shad en wormen. ….hoeveel? …..ja 22 stuks. Allemaal veertig plus baarzen.

Ik gun het mijn vrienden natuurlijk enorm, maar de domper hakt er wel flink in. Ik werk de rest van de dag op kantoor. Toch veel voldoening van gehad, dat vind ik maandag allemaal, dat levert tijd op en dat is ook lekker.

Een filmwaardige setting …een Krimi welteverstaan.

De week erna kan Mike niet. Als een volleerde junk vraag ik Tim of we dan vanaf de kant kunnen gaan vissen op baars. Ik heb wel zin in een dagje feederen vanaf de oever.

Gelukkig vind hij dat ook een tof idee en we spreken af dat ik de week erna terugkom om met wormen te gaan vissen. Ik neem enkel een visstoel mee en de wormen. Tim neemt de volledige feederset mee.

Of het zo moet zijn, voorspelt de weerman wederom slecht weer. Koud weer, het gaat vriezen, hard vriezen. Tevens komt er ook alweer een pakje sneeuw naar beneden. Het gaat me niet tegenhouden.

Zodra ik doorkrijg dat de wegen goed begaanbaar zijn, staat de afspraak definitief. Voor dag en dauw zit ik in de auto om de reis richting Nijmegen te beginnen, ik heb er zin in.

Het is lang geleden dat ik met het materiaal van iemand anders ben gaan vissen. Ik heb de hengels echter niet die Tim hiervoor gebruikt en ik had eigenlijk ook niet echt iets anders dat geschikt is.

Tim heeft al van te voren aangegeven dat alle aanbeten voor mij zijn. Ik mag ze ‘allemaal’ vangen.

Dat het vandaag taaier wordt dan afgelopen week, dat is wel zeker. De vis reageert vaak heel fel op een weersverandering van dit kaliber.

Als ik aan het water aankom waar we gaan vissen, dan lijkt het wel of ik op de filmset terecht ben gekomen van een Duitse krimi.

Maar dan de besneeuwde uitvoering. Derrick kan elk moment in beeld lopen. Een oude verroeste scheepswerf, zo ziet het eruit. Een soort van drijvende werkplaats, met allemaal pijlers en heel veel metalen bakken en platen op de oever.

De nieuwe Korum Feeder molen in de 3000 uitvoering is ook voor deze klus perfect geschikt.

Als we de hengels geïnstalleerd hebben, starten we eerst met de voorbereidingen voor onze visdag. We gaan eerst op zoek naar een halve emmer ‘molshoop’.

We gaan eenvoudige natte donkere aarde gebruiken om de worm in de voerkorf naar de stek te brengen. Zorgvuldig wordt de leem eerst gezeefd. Daarna gaan we de wormen uitwassen.

Hiervoor gebruiken we de zogenaamde “Monster pelletwetter” van Preston Innovations. Het is een product uit de witvisserij dat uitermate geschikt is voor het wegspoelen van de leem die aan de wormen kleeft.

De Monster Pellet wetter, niet alleen geschikt voor witvisserij.

Daarna worden de wormen geknipt. De geknipte wormen gaan in de voerkorf. Aan beide uiteinden van de voerkorf wordt dan leem toegevoegd om ervoor te zorgen dat de wormen in de korf blijven tot op de bodem van de plas.

Voor alle barbeelvissers onder ons….die pelletwetter is ideaal om je pellets heel even te weken in het bijgeleverde bakje.

Je haalt het gaasbakje eenvoudigweg uit de plastic bak en meteen zijn al je pellets weer uit het water. Laten uitlekken en klaar voor gebruik. Een top product met vele toepassingsmogelijkheden.

De eerste twee uren van onze sessie staan vooral in het teken van wormen ‘brengen’. Tim heeft er alle vertrouwen in dat de baarzen er zwemmen. Ik inmiddels ook.

Ik heb de filmbeelden die gemaakt zijn in samenwerking met hengelsportblad Beet inmiddels enkele tientallen keren bekeken.

Het weer en vooral de weersverandering speelt ons vandaag echter parten. Het gaat niet gemakkelijk worden.

Schoongespoelde wormen klaar voor gebruik.

Onze wachttijd wordt die ochtend al snel heel erg verzacht als we bezoek krijgen van Jacques Ter Laak. Hij trakteert ons beiden op een Mc Donalds ontbijt. Een geweldige verrassing.

Met veel smaak verorberen we het broodje spek en ei en de heerlijke koffie. De croissants maken het ontbijt helemaal af……wat een traktatie.

Jacques blijft tot in de middag bij ons zitten. Een heerlijke gast waarmee we alle twee heel goed door deur kunnen. Helaas kunnen we Jacques niet trakteren op een baars. Tot een uur of een vangen we helemaal niks. Behoudens een heel klein tikje.

Keer op keer monteren we een verse worm die als pop-up presenteren door deze te injecteren met lucht. Elke keer testen we voor ons in het ondiepe of de worm naar tevredenheid van de grond komt.

Gezeefde molshoop dient als basis in de voerkorf, een topcombinatie met de wormen.

Uiteindelijk krijgen we dan toch een aanbeet. Geen zielige tik, maar een aanbeet die eigenlijk niet te missen is. Ik pak de hengel en zet de haak. Raak! Het stevige mokkende gedrag van de baars voelt heerlijk aan.

Ik ben zo ongelofelijk blij dat ik er toch een heb weten te strikken. Geweldig. Maar dan tijdens de dril, zwemt de vis zich vast. Om een of andere reden hang ik opeens muurvast.

Als ervaringsdeskundige grist Tim de hengel uit mijn handen. Hij loopt illegaal een steiger op en probeert de vis via de zijkant los te krijgen. Met de handen op mijn hoofd sta ik er een beetje gedesillusioneerd naar te kijken. Het lukt hem ook niet.

Ik vraag de hengel terug en probeer het zelf ook nog eens. Dan opeens schiet de vis los en heb ik weer contact. De baars hangt er nog aan. Gelukkig. Niet veel later schuift het landingsnet onder de gestreepte rover.

Onze handen slaan in elkaar om de overwinning te vieren. Zelden was ik zo blij met 1 vis. Mijn eerste baars in de sneeuw.

Soms is er niet meer nodig dan een enkele vis.

Nadat we een paar overwinningsplaten geschoten hebben met onze zwaarverdiende trofee zet ik de vis terug in het kraakheldere water.

In dit geval doet afscheid nemen geen pijn. Met halfbevroren handen kijk ik de vis na. Ik kan de baars volgen tot een meter of twee zeker. Een prachtig gezicht.

Een heerlijke manier om afscheid te nemen.