TotalFishing

Rivier in het vizier 98

Door Yvo Bindels

5 juli 2008
Er zit ongekend veel onrust in m’n lijf. Zelfs nu, om vijf uur ’s ochtends al. Ik kan de extreem drukke tijd gelukkig bijna gaan afsluiten. Hoewel ik er eigenlijk geen tijd voor heb, snak ik naar buitenlucht. Weg, de natuur in. Een weekje van ruziën met meubel leveranciers en vele verplichtingen even van me af zetten.

Het is heerlijk buiten. De natuur leeft al, maar de mensenwereld is nog in diepe rust. De heldere nacht heeft de temperatuur doen dalen. Over een uur heb ik met Lambert afgesproken. Hé, wat was dat? Een middelgrote vogel verstopt zich tussen de klimrozen. Nieuwsgierig stap ik voorzichtig dichterbij. Dan zie ik wat er aan de hand is. Een merel heeft haar nest gebouwd op het plankje van een klein voederhuisje. Deze slimme vogel is helemaal voorbereid op de Nederlandse zomer en heeft zowaar een echt afdakje boven haar nest.

Creatieve merel

De vogel houdt me in de gaten, maar laat me wel van dichtbij enkele plaatjes schieten. Ik vind haar wel stoer zo. Deze creatieve merel geeft meteen een wending aan deze morgen die een beetje chagrijnig begon. Met een glimlach pak ik m’n spullen verder bijeen. Precies op tijd arriveer ik bij Lambert. Druk mijn smalle kantoorhand in zijn stevige werkknuisten. Leuk om weer eens samen op pad te gaan. In no-time zijn we onderweg richting een mooi stuk rivier met enkele aangrenzende plassen. We hebben er al eerder gevist met wisselend succes. De laatste keer dat we er visten waren we in twee grote ijspegels verandert. Nu is het zeker twintig graden warmer.

Onderweg krijgen we met een flinke omleiding te maken en wat later dan gepland staan we naast de grote heldere zandafzuiging. De steile helling is voor Lambert’s vierwiel aangedreven Sorento geen enkel probleem. Plons, daar glijdt de Marcraft het water in. Het zuchtje wind duwt de boot vanzelf tegen de steiger aan. Van bovenaf bewonder ik het luxe gevaarte en hoop zelf ook ooit zoiets te kunnen varen. Als Lambert aan boord stapt schommelt de boot nauwelijks. Voor vissers die veel werpen is dit echt een groot pluspunt. Ook voor degenen die vaak een sanitaire stop moeten maken.

Laten we eerst maar de rivier eens gaan bekijken. Nu is het er waarschijnlijk nog rustig. Onderweg komen we langs enkele leuke baarsstekken. De kleine plugjes duiken er snel naar drie meter, maar kunnen even later onaangeroerd weer binnen worden gehaald. Beiden hebben we wel zin in een grote vis. We gaan voor snoek dicht onder de kant. Grote rubberflappen worden overboord gezet. Lambert vist aan de oeverzijde en stuurt zijn groene Boneyard vlak naast de boot langs de plompenbladeren. “Wel aardig dat je die van je vrouw mag lenen”, is het cliché-grapje dat ik niet laten kan. De actie ziet er in ieder geval goed uit. Altijd spectaculair als er een vis het aas in het zicht komt halen. Laten we daar maar op hopen.

Kom maar halen die hap!

Ik zit aan de buitenkant op 2,5 mtr waterdiepte, net buiten het groen. Laat een imitatie Bulldawg en een 25 cm lange Fox-shad op een jigkop van 30 gram op half water mee zwemmen. We maken vele meters zo. Kilometers beter gezegd, maar de grote afwezige is snoekmans. De motor moet af en toe even ontdaan worden van de vele plompenbladeren. De zon staat ondertussen al een stuk hoger aan de hemel en het fleecevest kan uit. We moeten wat anders. Ik mag de frontroller bedienen en driftend gooien we de kantjes uit met verschillende jerkbaits. Geen enkele reactie. Een oerhollandse koe ligt ontspannen herkauwend langs de waterkant. Kijkt onbewogen toe hoe we passeren. Zelfs het luide bronstige geloei van stier Lambert doet haar helemaal niks.

Ik ben de eerste die afzwakt. Verruil het grove voor het fijne werk. Met een Hornetje en Boxer van Salmo krijg ik in twintig minuten zeven aanbeten. Vier baarzen zijn kortstondig de pineut. Wat opvalt is het bijzonder fraaie uiterlijk van de gevangen exemplaren. Felle en contrastrijke kleuren. De donkere dwarsstrepen steken goed af tegen de groene rug. Felrode vinnen en daarbij de gestekelde doorzichtige kam fier overeind. Voor mij de mooiste Nederlandse rover wat uiterlijk betreft. Bij lichaamsbouw hebben snoek en roofblei een streepje voor. Snoekbaars bewonder ik voornamelijk vanwege zijn wispelturig gedrag. Zou net zoal bij ons de sekse daarbij nog verschil maken?

Contrastrijke rover

Weer knalt m’n lichte hengel dubbel. En hoe! Een zware vis ontdoet zich gemakkelijk van de natuurlijk veel te kleine haakjes. Oké, ik ga weer voor groot. Maar wederom houden de snoeken hun kaken gesloten. De dag zit er dan al voor de helft op. Wat nu? We besluiten de resterende tijd op de grote zandafzuiging vol te maken.

Wordt vervolgd……