TotalFishing

Rivier in het vizier 97

Door Yvo Bindels

26 juni 2008
Eindelijk weer tijd voor een avondje ontspanning. Samen met Sando wat nieuwigheden proberen voor onze Noorwegentrip die er nu rap aan gaat komen. Het is heerlijk rustig op deze zomerse donderdagavond. De rivier stroomt niet en er is geen wind. Deze ongunstige omstandigheden vinden we eigenlijk helemaal niet erg. Laat ons maar gewoon lekker afschakelen van de drukte.

Ontbloot bovenlijf deze keer goed ingesmeerd met factor 20. De benzinemotor gaat uit. Minivisjes maken kleine kringetjes. Volgens ons is het baarsbroed. Goed om te zien. We gaan werpend aan de slag. Heerlijk om met de elektromotor langs geschikte stekken te fluisteren. De drang om per se te willen vangen is er totaal niet vanavond. Ongewend gevoel is dat. Mooie gelegenheid om wat te experimenteren. De nieuwe Ribbit kikkers zijn speciaal gemonteerd voor zwaar begroeide stekken. Een enkele haak waarvan de punt vertopt kan worden in een gleufje op de rug. Bij een aanbeet is het de bedoeling dat het rubber ietwat ingedrukt wordt waardoor de vis kan haken.

Goed om te zien

De ruimte die de haakpunt krijgt kan worden aangepast. Mijn vertrouwen in de hakingskans is niet zo geweldig, dus blijft de haak er ietwat uitsteken. Wel mooi om midden tussen het plompenbed door te kunnen vissen. Een standaardmontage zou hier om de tien centimeter vasthangen. De strakke 2.70 mtr HS STI is uitermate geschikt om het kunstaas ver en precies te werpen.

Het duurt even voordat Sando z’n eerste worp maakt. Zijn speld past namelijk niet door het oogje van de jigkop. Zijn probleem komt me bekend voor. Fox heeft mooie sterke haken in het assortiment. Je kunt er elke snoek de baas mee, maar het kleine dikdradige oogje met mini-openig vind ik een serieus minpunt. Een beetje splitring gaat er ook niet doorheen.

Ook Sando probeert de nieuwe kikker. Vist zelfs over de plompenbladeren heen. Een snoek ziet er wel wat in en slaat vlak voor ons toe! Kromme hengel en opspattend water tot in de boot. Yeah! Tijdens de verwoede vluchtpogingen lukt het de snoek zich van het kunstaas te ontdoen. Uiteraard zijn we nieuwsgierig naar de haak. Het rubber is goed over de haak geschoven, maar toch is de vis los. Valt nog weinig over te zeggen na een enkele aanbeet.

Ik ga jerkend aan de slag. Nu moeten de worpen weer wat gemikter. De Prologic Freestyler laat zich goed werpen, maar ik krijg er geen actie in. De hengel is er waarschijnlijk te stijf voor. Aan de lichtere Titan is de actie wat beter. Toch krijgt het jerkje geen vaste plek in m’n jerkbaitdoos. Telefoon! Het is even zoeken naar de bijna antieke grijze Nokia waarvan de cijfertjes op de toetsen helemaal weggesleten zijn. Het is een kennis die met zoontjes en hond een stukje verderop langs de waterkant is. Natuurlijk mogen de jochies een stukje mee varen!

Uiteraard willen ze even vissen. Hornetje eraan en hopen op een baars. Een echte jongensvis. Zou leuk zijn. Helaas zijn de zwartgestreepte rovers niet thuis. De Bulldawg vinden ze wel stoer. Ook maar even eraan dan. Ook de snoeken werken niet mee. We maken een foto van de jongens op een rustige ondiepe stek, waar niks mis kan gaan. “Wel even zo blijven zitten”, voeg ik er voor zekerheid maar aan toe. Ik duw Sando het toestel in z’n handen en doe achter zijn rug net alsof ik het schepnet over z’n hoofd ga trekken. Ja hoor, zo krijgen we ze wel spontaan lachend op de plaat!

Dat lachen lukt wel!

Even een pauze aan land. Kippenvleugeltjes en broodjes als avondeten. Dan gaan we weer alleen verder. Werpend waar we voorheen gestopt waren. Daar! Een grote kolk onder m’n zinkende voornkleurige Salmo Slider van 12cm. Een flink gat in de harde lak legt de herinnering vast. Ze heeft ‘m gevoeld. Hoop dat nog alle tanden heel zijn. Niet veel later weer een kolk onder de Slider. Misser. De worp erna komt de dame hem keurig achterna tot aan de boot. Mooi om te zien, hoe de snoek z’n nieuwsgierigheid in bedwang weet te houden. De worp erna weer even erachter aan. De wind blaast ons langzaam verder van haar hinderlaag weg. Zachtjes terug met de elektromotor.

Ondertussen wissel ik snel van jerkbait. De geelgroene Toppie gaat deze dame vast verleiden! En ja hoor, drie tikken doen het water uiteenspatten! Wat een prachtbeest. Zojuist heel bedeest volgen op centimeters afstand en nu ongenadig hard toeslaan. Killerinstinct dat soms niet uit te schakelen is. Prachtig om dit vanaf de eerste rang te kunnen volgen! De vis drillen en landen is nu eigenlijk nog maar naspel. Ook mooi, maar de sensatie heeft z’n hoogtepunt al gehad. De snoek verweert zich krachtig. Is langgerekt en draagt geen grammetje overbodig vet met zich mee. Typische riviervis. Slank en sterk. De buikdreg zit moervast in de mondhoek. De vis had geen enkele kans zich van het kunstaas te ontdoen. Na een plaatje verlossen we haar van Aad Dam’s knutselstukje.

Toch getriggerd

Een kwartiertje later is het Sando die met een zinkende jerkbait, geen idee hoe het oranjeblauwe ding heet, een aanval weet uit te lokken. Spetters de lucht in en een snoek schiet door het water. Ik mis alleen de kromme hengel. Ook zijn jerkbait heeft er weer wat krassen bij, maar niet meer dan dat. Ik zit er waarschijnlijk meer mee dan hij zelf. Beiden vis vangen blijft het leukste. Helaas lukt dat niet meer vandaag.

Toppie op versiertour