TotalFishing

Rivier in het vizier 96

Door Yvo Bindels

21 juni 2008
Als het spiegelend autoraam omlaag gaat, wordt een glimlach zichtbaar. Johan heeft er na een lange autorit overduidelijk zin in. Samen beginnen we de zomer met een visdag. De boot is snel gereed en voor dat we het weten dobberen we al op de grote plas, niet wetende wat nog allemaal komen gaat.

De vroege ochtend blijft een mooie tijd om op het water te zijn. Van mij mogen we de klok wel even stilzetten nu. Hengels worden in elkaar gestoken en kunstaasdozen klaargezet. Johan heeft een Amerikaans baarsplugje voor me meegenomen. Wordt meteen in de speld gehangen. We starten op de plas en slepen langzaam richting rivier. Beiden een hengel op baars en een hengel op snoek. Hoeven ze zich overigens niet aan te houden van mij. De rivier is nog in rust. Redelijk helder water en geen stroming. We gooien het over een andere boeg. Het slepen op snoekbaars met dieplopende pluggen geeft helaas ook geen resultaat.

Er is meer dan vangen

Er zijn veel roofvisbootjes die hun geluk verticaal proberen. Verreweg de meesten met goede bedoelingen, maar helaas nog niet allemaal. Vorige week werden er zelfs vissen gefileerd op de trailerhelling. En niet alleen snoekbaars. Ze vragen dan ook nog van alles. We halen standaard onze schouders op. Dat Waals gewauwel verstaan we sowieso niet. Gelukkig wordt het echter ook in onze buurlanden steeds vanzelfsprekender dat gevangen vis met respect teruggezet wordt.

Tijd voor plan 3, werpen! Variatie genoeg zo. We hebben niet voor niets een halve hengelsportzaak aan kunstaas bij ons. Ik kies voor een Busterjerk en Johan voor allerlei grote rubbercreaties gemonteerd om lichte loodkoppen. De haken aan de bovenkant om vrij te blijven van de watergroente. Om onbedoelde lanceringen te voorkomen, leggen we de andere zeven hengels plat in de boot. Met de elektromotor stuur ik de boot langzaam op werpafstand langs een plantenbed. We gooien de gaten secuur uit.

Het zicht in het water is prima. We kunnen ons kunstaas goed volgen en langs de planten sturen. Johan mist een aanbeet. In elke geval eindelijk actie. “Jaah!”, de felle aanbeet vlak voor de boot geeft me een adrenalinestoot. De snoek heeft de busterjerk te grazen en geeft aardig van katoen. Johan maakt wat plaatjes van de snoek die langs de boot raast. Ik vraag of de vis er op staat en dat wordt bevestigd. Ik geef Johan even de hengel over, pak de klaarliggende onthaaktang en tik de rover in het water los. Deze bedenkt zich geen seconde en duikt de veilige diepte in.

De eerste is een feit

Niet veel later knalt een snoekbaarsje op de jerkbait. Kwam recht van beneden omhoog geschoten richting zijn buit. Grootheidswaanzin? Na flink wat gespartel in het oppervlak rolt de gestekelde rover naast de boot er af. Prima zo. We varen een stukje door naar de volgende stek. Daar wordt Johan’s kunstaas direct na de inworp door een snoekje gepakt. De vis rolt er vrijwel meteen weer vanaf. Daarna wordt het lang rustig. De zon staat ondertussen al hoog aan de hemel en wind is er niet. De roofvissen liggen vast op apegapen.

We gaan het wat dieper proberen. Als snel klapt Johan’s steunhengel dubbel. En hoe! Met geweld wordt de top flink kromgetrokken. De blauwe Pikefighter is een van zijn favorieten. Achttien zwarte streepjes staan er op de onderkant geturfd! Nu moet er een rood streepje bij, aangezien ik voor hem een flinke snoekbaars middels de comfortabele staartwortel/buik landing binnen boord mag tillen. M’n maat is erg tevreden met de fraaie vis. En terecht, want de rover is werkelijk puntgaaf! Blijft dat ook aangezien we geen schepnet gebruiken en Johan weerhaakloos vist.

Streepjes op de Pikefighter

Dan valt het stil. Lang stil. Heel lang stil. Uren sluipen voorbij zonder dat we een vis kunnen verleiden. Ondertussen genieten we wel van de het mooie weer en de ontspanning. Als ik geen stuurman was, had ik vast een middagdutje gedaan. De drumsticks en later de stukjes vlaai smaken prima. Als we even aanmeren voor een sanitaire stop, vliegt er een donkere eend geschrokken voor de voeten van Johan weg. Zijn vermoeden klopt, er is een nest. We zagen beiden niet om welke soort het gingen en dopen de vogel maar tot eendbeest. Het eendbeest heeft dertien eieren gelegd. Waarschijnlijk niet bijgelovig.

Duttende eenden worden verrast door een herdershond. Ze schrikken zich te pletter en duiken snel het water in. De herder erachteraan! De eenden zorgen voor een veilige afstand, maar de hond geeft maar niet op. Het duurt lang voordat het beest inziet dat het aan een kansloze missie begonnen is. We verkassen voor de zoveelste keer. Na een tijdje slepen is het weer aan Johan om de haak te zetten. Een snoek heeft de Rapala Shadrap te pakken. Ik wil mijn lijnen binnendraaien, maar de pluggen hangen in elkaar. Dan maar snel de andere hengel van Johan. Te laat. De snoek heeft de andere lijn al te pakken en maakt er kopschuddend een grote bende van. Werkelijk alles hangt in elkaar. De vis zit gelukkig niet al te stevig gehaakt en als Johan de lijn even slaap laat hangen, onthaakt de vis zich zelf. Prima zo! Rustig ontwarren we samen de lijnen.

Kansloze missie

Dan ben ik degene die een kromme top krijgt. Hanger. We vissen de derde lijn van vandaag op. Deze keer een ongelijke lange! We varen de lijn achterna en winden het uiteinde op. Meer dan honderd meter dik nylon trekken we zo aan boord. Vast weer de campingvissers die ’s nachts de hengels onbewaakt laten uitliggen met stukjes vis. Sando en ik zijn dat ondertussen zat, nadat we laatst de zoveelste watervogel van nylon ontdaan hebben. We hebben er echter wat op gedacht.

De zon brand ondertussen stevig door en Johan reikt me wat zonnecrème toe, die ik zelf weer eens vergeten ben. Het is al te laat voel ik. Armen en nek al goed rood. Moet ik echt mee gaan oppassen. Thuis meteen een tube crème in de roofvistas doen! Het laatste half uurtje vissen we wat ondieper op baars. Een klein blauw plugje van Johan weet er eentje over de streep te trekken. Dit formaat baars zwemt vaak in scholen rond, maar toch blijft het bij deze ene vis. Dan zit het erop. We hoeven niet te zoeken naar redenen waarom de vis niet los was, maar bedanken elkaar voor de gezellige en vooral ontspannen dag!

Ze blijven mooi!