TotalFishing

Rivier in het vizier 92

Door Yvo Bindels

24 mei 2008
Op zaterdagavond plof ik neer in de tuinstoel. Het klussen thuis schiet goed op. Ik was voornemens nog te vissen vandaag. Is het ondertussen niet al te laat? Onderuit gezakt bedenk ik snel de mogelijkheden. Laat verschillende vissoorten en wateren door m’n hoofd gaan. Absoluut geen zin in omstandig gedoe. Snel en simpel, maar waar en op wat?

Plotseling weet ik het. Ontspannen karperen vanuit de luie stoel. Kan ik eventueel in het donker doorvissen. Een snelstromend ondiep kanaaltje vol planten trekt ieder jaar vele karpers aan. Het vormt een verbinding tussen een grote rivier en een kanaal. De karpers komen er niet alleen om te paaien, maar ook vanwege het kuit van de andere vissen. Bij aankomst word ik verrast door het vele groen. De plantengroei is veel uitbundiger dan voorgaande jaren. De in de stroming slingerende waterplanten vormen dikke plakkaten waar geen doorkomen aan is.

Uitdagend water

Schouders en armen gevuld met foedraal, tas, voeremmer, stoel en statief sjouw ik langs het uitdagende water. Nog steeds geen bevisbare plek gevonden. Dit schiet niet op. Een stuk verderop overspant een fietsbrug het water. Mooie hoge uitkijkpost! Twee joekels van brasems zwemmen ongestoord tussen het groen. Ook een dikke schubkarper scharrelt onbereikbaar tussen de dichte vegetatie. Eindelijk vind ik een bevisbare stek. Drie blikken kattenvoer en een blik maïs worden tegen de rand van de planten gestrooid.

Rustig maak ik de spullen gereed. Honderd gram lood en een soepele onderlijn. Scherpe Drennan haak maat 6 met een lusje eronder. Line-aligner heet deze rig waarbij de lijn met een naald door de tube is getrokken aan de binnenkant van de haak. Deze staat daardoor iets haakser ten opzichte van de onderlijn. Maakt het de vis moeilijker de haak uit te spugen bij onraad. Vier stevige maïskorrels worden afgestopt door een stukje grasstengel. Twee vrolijke Jack Russels komen aanhollen. Een oude en een jonge hond. De ondeugd straalt er van af! Eerst krijg ik een kwispelende begroeting en vervolgens wordt het terrein afgespeurd naar de gemorste kattenbrokken. Natuurlijk luisteren ze niet naar het baasje dat ze terug roept. Ik vind ze eigenlijk wel gezellig. Net als ik ze op de foto wil zetten, gaan ze er toch vandoor. Ook mijn fluitje wordt genegeerd.

Line aligner

Een paartje juffers bedrijft de liefde op een rietstengel. Standje 69 en geen schaamte voor de lens. Whieppp gilt de elektronische beetverklikker, de waker knalt de lucht in! Vliegensvlug pak ik de hengel, maar de vis is al los. Jammer! Het volgende uur verloopt zonder aanbeet. De karpers zijn duidelijk actief in het dichte plantenbed. Geregeld springen dikke knapen het water uit. Ik draai m’ n hengel binnen en ga er eens een kijkje nemen. Sluipend langs de oever benader ik voorzichtig enkele vissen die in het oppervlak door het groen zwemmen. Ze lijken niet echt te azen, maar zwemmen wel actief rond. Drijvend aas heb ik niet bij me. Zou sowieso snel wegspoelen.

Parende juffers

Als ik mijn hoofd wat verder boven het hoge gras uitsteek, kijk ik boven op een enorm brede rug vlak onder de kant. Deze vis zou ik rustig kunnen benaderen met een kattenbrokje, recht onder de hengeltop. Zou ik een vis gedrild krijgen hier? Een stuk verderop test ik even de kracht van de planten. Valt wel mee. Ik trek de stoute schoenen aan. Maak vlak langs de kant twee nieuwe voerstekjes. Vervang het lood door een transparant pennetje. Donkere schimmen schuiven voorbij. M’n hart klopt sneller. Heerlijk die spanning! De karpers zwemmen over mijn voerstek, maar zijn totaal niet geïnteresseerd in het lekkers. De schemering is al begonnen. Ga ik hier dan echt een blauwtje lopen?

Eindelijk kantelt een van de zwaardere vissen zijn imposante lichaam schuin naar beneden. De staart roert daarbij tegen het pennetje aan. Twee kleinere vissen sluiten erbij aan. Ook een grote brasem doet mee. M’n hart zit in de keel! Het water wordt troebel. Ik concentreer me op het pennetje. Een aanbeet kan nu toch haast niet meer uitblijven? En inderdaad, het pennetje zeilt langzaam weg. Mijn aanslag doet het water exploderen! Schrokken vissen scieten alle kanten op. Een golf van paniek laat flinke kolken achter. Hengel krom en zware weerstand richting plantenbed. M’n jubelstemming verandert binnen een seconde in een kater. De vis is los. Dat was het dan, kans verkeken en alle vissen op hun hoede.

Binnen een half uur komen de eerste vissen alweer terug. Door de schemering zijn ze steeds lastiger te zien. Er schuift een vis over de kattenbrokken. Zie niet wat het is, lijkt een lichtere zijkant te hebben. Zonder aarzeling worden m’n brokjes naar binnen gewerkt. Hangen! De vis trekt zichzelf door de planten heen. Ik vang een glimp van de vis op. Lijkt op een meerval? Niet veel later kan ik de vis inclusief een grote berg planten het net in trekken. Inderdaad een meerval. M’n eerste! Geen reus, maar rond de 70 cm zit de vis toch wel. Snel wat plaatjes en terug in de onderwater rimboe.

Stevig in de mondhoek

Onderuit gezakt geniet ik even na van de bijzondere vangst. Een grote albino karper zwemt in het oppervlak. De eerste twee foto’s ervan mislukken, daarna kan ik het witte spook niet meer zien. Wel zie ik regelmatig een grote staart wapperen tussen het groen. Leg de brokjes er zo dicht mogelijk bij en blijf tevreden zitten tot het donker is.

De eerste