TotalFishing

Rivier in het vizier 87

Door Yvo Bindels

9 april 2008
Badend in het zweet word ik wakker. Koorts. Wat een avonturen heb ik zojuist meegemaakt. Alles dwars door elkaar. Gigantische monstervissen en ex-schoonmoeders. Geen wonder dat ik wakker geschrokken ben!

Een paar jaar heb ik de dans weten te ontspringen, maar nu is het raak. Griep, en flink ook. Keelpijn, oorpijn en alles zit dicht. M’n spieren lijken van pudding. ’s Nachts de trap op en neer naar het toilet en ik ben al kapot. Heb een echte hekel aan bed-liggen. Zal maar moeten nu. Animal-planet breekt de tweede dag een beetje, maar de derde dag kan ik even geen olifant, aap of geopereerd huisdier meer zien. De dagen erna gaat het langzaan aan beter. Maar goed ook, want volgende week vertrekken Hans Wiel en ik naar Noorwegen.

Tijd voor wat lichte achterstallige klusjes. Het digitale fotoarchief wordt eens opgeschoond. De herinneringen herleven na het zien van de plaatjes. Achter sommige vissen gaat een heel verhaal schuil. Ook achter de machtige snoek die Sando trots voor de lens houdt, tijdens een zomerse dag in 2006. We hadden onze zinnen gezet op een gigantische snoek. Tijdens een tweedaagse sessie met overnachting aan het water moest het gaan gebeuren. We kozen een moeilijk stuk water uit waar ze zouden moeten zitten. Riviergiganten groter dan één-meter-tien. Een water met een dunne bezetting, maar we hadden hier in het verleden al verschillende metervissen gevangen.

Groot aas en stug volhouden moesten zorgen voor succes. In de late avond zag ik tijdens een pauze een waaier vis uit het oppervlak spuiten. Een fraaie vis van een meter pakte meteen de Toppie die ik over de plek viste. Fraaie snoek, maar het echte monster bleef achterwege. In de late schemering konden we het niet laten, en vingen enkele knappe snoekbaarzen. We visten door tot in het donker. Op de rivier overnachten was onmogelijk. We zochten een grote plas met dagstrand op. In het maanlicht dobberde de donkere stalen schuit op de gladde waterspiegel. Met een pilsje in de hand wachtten we rustig af totdat de opruimploeg op het dagstrand klaar was.

Op de Toppie

Nadat de laatste zaklantaarn van het terrein verdwenen was, peddelden we over de boeienlijn en trokken de boot tegen de kant. Vanaf de kant kon niemand komen op dit afgesloten terrein, dus de spullen lagen relatief veilig. De gasbrander warmde de blik knakworsten. In de verte kwam er weer een zaklantaarnlicht dichterbij. Even de vlammen uit. Er leek een hek gesloten te worden, waarna het weer stil werd. Na een korte nachtrust, floten de eerste vogels ons wakker bij dageraad.

Overnachting aan het water

In no-time zaten we weer achter de snoeken aan. Zelfde stekken als de dag ervoor. We bleven er gewoon zolang totdat eentje de kaken wilde openen! De uren vlogen voorbij. Sando was de eerste die een greep deed naar iets kleiner kunstaas. En juist dat was de gouden zet. De Rapala Husky jerk verdween boven een meter water in een gigantische bek. De eerste lang vluchtpoging van de snoek was ongekend.

Daar was hij dan! Een monstervis kopschuddend in het oppervlak. Ik zag de kleine originele haakjes in de bek hangen. Durfde bijna niet te kijken. Na spannende minuten kwam de vis langszij. Alleen de buikdreg prikte nog in de onderkaak. Niet lang klooien, in één keer het net in. De kop van deze vis was het meest ontzagwekkend! De balsa houten plug finaal gemolesteerd. Een gigantisch brede bek waar niet mee te spoten viel. Tot vandaag de dag de grootste snoek die we beiden ooit zagen.

Supervis voor Sando

Ik klik door naar de volgende foto, een onscherpe kolk in het water. Wat moet dit voorstellen? Delete. Binnen enkele uurtjes vlieg ik door verschillende seizoenen. Het is prachtig weer buiten. Echt voorjaar. Ik hou het niet meer. Even een uurtje met m’n snoet de zon in. Achterom op een bankje uit de wind geniet ik van de koolmezen die druk bezig zijn rondom de nestkast. Voel me steeds een stukje beter.

Voorjaar