Rivier in het vizier 85
Door Yvo Bindels
24 maart 2008
Echt winterweer tijdens het einde van maart. Een laagje verse sneeuw kleurt de wereld wit. De blauwe druifjes weten nog net hun kopjes boven de witte deken uit te steken. Het is windstil. De merel die over het tuinpad hipt, lijkt nu nog zwarter. Maakt een smal spoor in de sneeuw op zoek naar voedsel.
Ik draag het kunstaas naar de auto. Trek de rits van m’n vest helemaal tot boven dicht. Straks zorgt het warmtepak voor bescherming tegen de kou. Lambert is al druk in de weer. Zijn schaduw valt door de deuropening langgerekt op de grond. Hij is zoals altijd enthousiast en heeft net zoveel zin in de visdag als ikzelf. De stoere Marcraft is er weer helemaal klaar voor.
Anderhalf uur later dobberen we op een grote plas. Het zonnetje doet haar best om af en toe tussen de wolken door te prikken. Vlak voor de helling staan er op het scherm mooie visbogen tegen een scherp talud. Waarom verder varen? Laten we maar meteen beginnen. Ik neem vandaag de bediening van de fronttroller voor m’n rekening. We starten verschillend. Lambert met een fin-s fish en ik met een culprit. De steunhengels zijn voorzien van een drop-shot montage. Na een half uurtje een tikje op Lambert’s dropshotworm. Verder gebeurt er vooralsnog niks.
Door naar een nieuwe stek. De wind neemt langzaam toe. Ik laat de boot zigzaggen over het talud. Van negen tot veertien meter diepte. Als ik omkijk naar Lambert zit hij gewoon stiekem een vis te drillen. Een snoekbaars heeft de fin-s fish te grazen. Dat geeft vertrouwen. We gooien een boeitje overboord om de stek te markeren. Niet veel later ben ik aan de beurt een kleine langwerpige Spro shad is met een harde tik gepakt. De vis rolt er helaas af. Het shadje is amper beneden of ik krijg weer een aanbeet. Ook deze vis rolt eraf. En weer haak ik een snoekbaars. Drie keer is scheepsrecht zou je zeggen, maar helaas.
Lambert weet ze wel te haken
De wind wakkert verder aan en de lucht begint er dreigend uit te zien. Lambert weet de haak wel goed te zetten en de tweede snoekbaars mag even aan boord. Niet veel later, mag dan ook ik een vis landen. Geen reuzen, maar alleen al de aanbeten zijn de moeite waard. Zo gaat het even door. We vangen wat snoekbaarsjes en slaan ook regelmatig mis. Het boeitje lijkt als een magneet te werken op twee andere verticalende visboten. Zo’n enorm groot water en plotseling liggen ze naast ons. Varen vlak langs het boeitje door. Zullen wel hun ‘waypoint’ of hoe dat ook mag heten in hun gps geplant hebben.
Donkere wolken naderen in rap tempo. Het waait steeds harder. Sneeuwstorm op komst? De golven worden hoger. We zoeken dekking achter een grote losse laadbak. Ligt er voor anker te wachten om opgepikt te worden nadat hij met zand gevuld is. Dan breekt de hel los! Enkele losse zachte vlokjes gaan al snel over in dikke hagelstenen. Ik zet m’n pet wat vaster om m’n hoofd. Wie zegt dat we gek zijn, heeft gewoon gelijk. Maar goed dat we een beetje uit de wind liggen. We warmen onze vingers aan de koppen Hongaarse goulashsoep. Goed eten is belangrijk bij dit weer.
Hagel!
Ook na de hagelstorm blijft het hard waaien. Noodgedwongen moeten we de luwte in. Een aalscholver staat rechtop het wateroppervlak z’n vleugels te drogen. Staat hij op een stuk hout? Nee, het is een zandheuvel waarvan het topje precies gelijk aan het oppervlak is. Rondom is veel dieper water. We laten er even onze shadjes zakken. Onder aan het talud wordt mijn fin-s opgeslokt. Pok, de droge tik duidelijk voelbaar. Een baars bewoonde deze burcht. Helaas blijft het bij dit ene exemplaar.
Strak naast de zandheuvel
Het weer lijkt even wat rustiger te worden. We zoeken de stek op waar we vanmorgen wat aanbeten kregen. Het waait nog redelijk hard. De steunhengel laat ik daarom achterwege. Beter met één hengel goed vissen, dan met twee half. Ik mis een harde aanbeet. Lambert niet veel later ook. De tijd vliegt ondertussen voorbij. Tijdens het spelletje ga ik helemaal op in de visserij. Zie het shadje in gedachten boven de bodem zweven. Tikje omhoog en een langzame glijvlucht naar beneden. Vlak boven de bodem laten hangen. Het wordt iets ondieper, tok, daar is de bodem weer. Weer wordt het shadje omhoog getikt. Ondertussen stel ik met de andere hand de koers van de auto-pilot ietsjes bij. Heerlijk om zo geconcentreerd bezig te zijn.
Lambert is vandaag duidelijk de betere visser. Drilt weer een vijftiger snoekbaars omhoog. De verhouding gevangen vis uit het aantal aanbeten is bij hem zeker twee keer zo hoog als bij mij. Het valt op dat de aanbeten vrij snel achter elkaar komen. Dan weer lange tijd helemaal niks. Net alsof er een knopje wordt omgezet. Ook wij zetten het knopje om. Er komt opnieuw een dreigende lucht aan. De hemel kleurt zwart en de wind neemt toe. We vinden het welletjes en hebben bliksemsnel de boot op de trailer. We hebben genoten van de visserij vandaag. Voor ons nog nieuw en dus nog een hoop te verbeteren. Onderweg naar huis bespreken we kleinste details en maken alweer plannen voor het gesloten seizoen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
