TotalFishing

Rivier in het vizier 84

Door Yvo Bindels

21 maart 2008
Maart roert z’n staart. En hoe! Lambert zet de ruitenwissers een stand sneller. Hagelbuien, regen, sneeuw en een venijnig koude wind. Geen visweer voor watjes. Precies op tijd bellen we aan bij Piet. “Wij kopen niet aan de deur”, zegt de riverpiker lachend.

Eerst een bakkie koffie in Piets viskamer. Henk knutselt nog aan zijn kunstaas. Is innovatief als geen ander. Toont een shad, voorzien van slechts een enkele grote haak. Boven de lange onderlijn zorgt een sbirulino van 30 gram voor het nodige werpgewicht. De shad kan nu langzaam gevist worden en blijft gevaarlijk lang in het gezichtsveld van voorzichtige rovers. Lambert en ik luisteren aandachtig naar de tips van de twee ervaren rotten.

Eenmaal aan de waterkant kunnen we ons gelukkig droog in de warmtepakken hijsen. Henk en Piet gaan werpend aan de slag. Lambert en ik beginnen verticalend. Het duurt even voordat we een geschikte stek vinden op dit voor ons vreemd terrein. Na een uurtje pielen, een eerste aanbeet op een fin-s shadje. Een friemelig visje rolt er vrijwel meteen weer vanaf. Door de harde rukwinden, heeft Lambert zijn handen vol aan het controleren van de boot. Vist niet echt lekker. Zelfs met loodkoppen van 21 gram, is het moeilijk geconcentreerd bij de bodem te blijven.

Koffiepauze

Net als we wat anders willen gaan doen gaat m’n mobieltje. “Koffiepauze”, meldt Piet. Prima idee! Kunnen we snel even opwarmen. Met plugjes hebben Piet en Henk al drie snoeken weten te strikken. Aan land zien we de restanten van een gesneuvelde haan. In de grauwe lucht wordt een roofvogel op de zenuwen gewerkt door twee kraaien. De zwarte lastpakken laten de buizerd pas met rust als hij definitief wegvliegt. Henk toont in het heldere water nog even het effect van zijn montage. Een plugje anderhalve meter achter de sbirulino. Twee voordelen worden direct duidelijk. Door het hogere werpgewicht vliegt de montage ver richting horizon. Vervolgens kan het kunstaas tot gewenste diepte zakken alvorens te starten met binnen vissen.

We ruimen onze shadjes op. Op onbekend viswater is slepen vaak een goede methode om vis te vangen en stekken te vinden. Al snel hangt er een snoekje aan m’n Boxertje. Het is gesloten seizoen op snoek, wat niet meer of minder betekent, dan dat een gevangen snoek direct en met de groots mogelijke zorg in hetzelfde water dient te worden teruggezet. Sportvissers doen dat gelukkig ook buiten het gesloten seizoen. Niet veel later een tweede groene rakker op de boxer. De felgele kleur vloekt eigenlijk met het kraakheldere water, maar vangen doet het.

Succes op plugjes

Het taluud loopt steil omhoog. Plots anderhalve meter water onder de boot en pluggen die zwaar over de bodem spitten. Met de hengeltop in de lucht proberen we zonder hanger de ondiepte te passeren. Bam, een stevige dreun op de top verraadt een vis. Al snel wordt duidelijk dat het een forse baars is. Het blijft topsport op het lichte materiaal. Zeven ponds lijn vraagt voor een voorzichtige aanslag en dril. We willen de vis niet met ons kunstaas opzadelen. Vijfenveertig centimeters pure pracht doet de kou snel vergeten.

Prachtsport

We bestoken de stek meerdere keren, maar het blijft bij deze ene baars. We gaan het eens wat dieper proberen. Ik stuur een Jointed shadrap 7 cm in baarspatroon naar vijf meter diepte. Deze plug is een echte allesvanger. Van kleine baarzen tot metersnoeken, ze lusten het allemaal! De nieuwe Spro HS Signature 2.20 mtr is met zijn werpgewicht van 10 tot 45 gram een geweldige hengel voor dit kunstaas. Ultralicht, strak en voldoende ruggengraat! Werkelijk alles is voelbaar. Ieder tikje tegen de bodem, plukje vuil of…. harde aanbeet! Woow, dat is snel! De hengel wordt vliegensvlug ontmaagd door een veertiger baars. Die zag wel wat in z’n kleine hyperactieve tweedelige soortgenoot.

Lambert maakt enkele fraaie foto’s. Zijn gezicht is knalrood van de koude wind en hagel. Visser in hart en nieren. Geconcentreerd begint hij aan een nieuwe drift. Als er iemand nu een vis verdient, is hij het wel! Het duurt een hele tijd voordat er weer wat gebeurt. Ik voel me bijna schuldig als ik weer de gelukkige ben. Een snoek laat zich mak richting Marcraft drillen. Geen enkele tegenstand. Lijkt wel of de vis verkrampt is. Vlak naast de boot probeert hij even wat, maar geeft zich snel over. Ik heb moeite om de haak los te tikken met m’n verkleumde handen. Gelukkig krijgt de groene rover toch snel de vrijheid terug.

Bikkel

Mijn handen worden steeds kouder. Krijg de speld niet eens open voor een kunstaaswissel. Duw ze even onder het warmtepak om wat gevoel terug te krijgen. Al snel akelig getintel. Moeten we maar even doorheen. De wind zet nog eens aan. Alles in de boot is door en door nat. Ik gluur tussen pet en kraag door naar de hengel die ik even in de steun gezet heb. Lambert krijgt de nattigheid vol in zijn gezicht. Ja! Daar is dan eindelijk die dikverdiende aanbeet voor m’n maat. De Supertrap is hard gegrepen en de vis lijkt door een wesp te zijn gestoken. Spectaculaire aanbeet en dril! Lambert bedenkt zich niet lang en tikt de snoek vliegensvlug naast de boot los.

Piet en Henk houden het voor gezien. Ze hebben nog enkele snoeken en een snoekbaars weten te vangen. Wij gaan nog even door. Dan komt er weer een forse hagelbui. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Het is mooi geweest, traileren! Het kunstaas blijft los in de boot liggen. Ruimen we thuis wel op met opgewarmde handen. We nemen afscheid van Henk en Piet, die ondertussen al klaar zijn. Op de terugweg plenst het stevig door. Weer gaan de ruitenwissers een stand sneller…

Overleg…