TotalFishing

Rivier in het vizier 81

Door Yvo Bindels

2 maart 2008
Wat een omslag! De lentekriebels in een weekje verregend en verwaaid. Een storm woedt over ons land. De rivier is omgetoverd in een bruine woeste waterstroom. De wilgen staan half onder water. De takken worden nu versierd met onze rotzooi, die bij een lagere waterstand pijnlijk zichtbaar wordt.

Ik vraag me steeds opnieuw af hoe er zoveel rommel in het water terecht komt? Schaam me voor de plastic zakken, verpakkingsmateriaal, fastfoodafval en zelfs kledingsstukken. Voortvloeisel uit onze moderne overvloedige levensstijl? Gelukkig weet mijn maatje wel hoe het moet. De opgeviste nylonlijn wordt opgerold en in zijn rugzak gestopt. Het is ondertussen al zondagmiddag. We hebben nog een gaatje kunnen vinden dit weekend. Zaterdag was echt geen weer om met een boot op het water te zitten.

Ook nu waait het nog hard, maar het is wel droog. In deze stroming valt op de rivier zelf eigenlijk niet te vissen. Maar is dat wel zo? We gaan het toch proberen. Aangepast materiaal. Ik heb twee grote felgele Fox Pro Shads klaargemaakt. Zware loodkop van 28 gram en het staartdregje bewust op de rug om de kans op hangers en andere narigheid te verminderen. Met de elektromotor volgas achteruit remmen we de sterke drift van de rivier. We houden de shads vlak boven de bodem. De shad krijgt vanzelf zijn staartactie vanwege de stroming. Het gaat erg snel zo, maar het moet kunnen.

Aangepaste shads

Het wachten is op die keiharde dreun van een kanjer. We houden het lang vol, maar er gebeurt op een enkele hanger na, helemaal niks. Als we alle goede stekken afgetast hebben, is het tijd voor een pauze. We bellen Lambert even of hij van de traditionele drumsticks komt meegenieten. Binnen vijf minuten is hij ter plaatse. Ook bij hem is het nog niet wild. Een snoekbaars en verder nog niks. Na de pauze gaan we ons geluk op een van de vele plasjes proberen.

Ondanks het troebele water verschijnt er in de ondiepe oeverzone geen enkel symbool op de dieptemeter. Als we wat verder uit de kant op vijf meter diepte gaan varen lijkt alles dicht bijeen te liggen. Ik kies voor een Salmo Boxer aan m’n handhengel gericht op baars. Aan de steunhengel gaat de grootste Aruku. Sando heeft, hoe kan het ook anders, zijn steunhengel voorzien van een Screaming Devil. Aan de handhengel een Jointed Shadrap van Rapala. Een typische allesvanger.De plugjes moeten er ver achter om de bodem te bereiken. Dankzij de dunne lijnen, lukt dat.

De wind zet regelmatig fors aan en duwt de boot het taluud op. Het op koers houden van de boot is bij deze visserij erg belangrijk. Vaar je een stukje te ondiep, dan lopen de plugjes zwaar over de bodem. Het duurt erna weer even voordat ze de vijf meter diepte weer bereiken. De dreun op m’n handhengel is onmiskenbaar. Een dikke baars blijft een genot op licht materiaal. Het is weer wat weekjes geleden, dat we een baars vingen. Deze kogelronde dame mag er zijn.

Baars aan licht materiaal

Niet veel later mag ik er nog eentje vangen, ietsjes kleiner dan de vorige, maar nog steeds een volwaardige veertiger. Ook deze vis is hoogzwanger. Het kan niet lang meer duren. Als de watertemperatuur nog een beetje omhoog gaat, begint hun bruiloft. Weer belanden onze plugjes in de drukte op de bodem. Het zijn brasems. Ik voel het plugje tegen en langs de vissen door schieten. Hengel krom. Kon ook niet missen. Een grote brasem-voorn-hybride geeft flink van leer. In de rugvin gehaakt en daardoor vrij baan om te zwemmen. Als die monstersnoek nu langskomt, wordt het gevaarlijk! Eindelijk geeft de vis op. Met de tang wip ik het haakje in het water los. En nu wegwezen!

We verkassen naar een uithoek van de plas. Vanwege de structuurrijke bochten en daarmee scherpe bochten, kies ik voor een drijvende plug op de steunhengel. De Salmo Perch is amper op diepte of de hengel slaat al krom in de steun. Het bonkend gemopper van een grote snoekbaars is duidelijk voelbaar. Na een pittige dril, wordt de dame comfortabel met de staart/buiklanding binnenboord gelift. De buikdreg zit maar losjes in de bek. Na een flinke roeier met haar staart, zwemt de vis even later uit zicht.

Bonkend gemopper

De schemering begint. We koersen langzaam terug richting haven. Ik stuur Sando langs een doorgaans productief kantje. Toch wordt weer mijn plugje aangevallen. Een wild snoekje is de dader. Het snoekje mag er naast de boot vanaf. De kleinste snoeken geven immers de grootste narigheid aan boord. Vier vissoorten in korte tijd. Helaas niet eerlijk verdeeld. Sando ligt daar echt niet wakker van. Als de echte kneiters zich melden, dan is het vast en zeker weer zijn beurt.

C & R