Rivier in het vizier 80

Rivier in het vizier 80

Door Yvo Bindels

25 februari 2008
Sando heeft zich verslapen. Geen ideaal begin van de visdag, omdat we ook op tijd eraf moeten straks. Met wat vertraging arriveren we in de haven. Terwijl we de boot te water laten, klopt er een bonte specht tegen een wilg. Op zoek naar ontbijt, timmert hij er stevig op los.


Grote bonte specht

Het zonnetje schijnt en er is nauwelijks wind. Na een half uurtje slepen, gaan we het op een nieuwe stek proberen. Een ondiepe oever wordt bestookt met twee toppies. De buitenboordmotor gaat uit. Wat een rust! Ik neem de elektromotor voor m’n rekening en zet de polaroid bril op om het kunstaas en eventuele volgers beter te kunnen zien. Sando voelt zich niet lekker. Het feestje gisterenavond heeft ‘m geen goed gedaan. Pol komt gezellig langszij en deelt eigengebakken cake uit. Heerlijk bij de koffie!


Fraaie oever

In een goed uur hebben we zo’n 150 meter oever secuur uitgekamd. Helder water en zonneschijn kan best voor iets dieper liggende vis zorgen. Daarom gaan we slepen op vier meter diepte. Sando met een Screaming Devil en ik met de 85 mm Aruku-shad. Al snel is het raak. “Ja, vis!”, meld ik m’n maatje. Vlugge vinnige tikken op de top. Snoekbaars dus. Een fraaie zestiger zit met twee dreggen vast. Geen ontkomen aan. Snel een macro-opname en dan mag de donkergekleurde glasoog terug naar z’n collega’s. Die collega’s lijken echter geen interesse te hebben in de snacks die we hen aanbieden.


Geen ontkomen aan

We hebben om half één met Lambert en Pol met z’n maat afgesproken voor een gezamenlijke lunch. De zak met gegrilde drumsticks ligt al klaar. Wij zijn als eerste op de plek. Na twee minuten zijn de rappe boten van Lambert en Pol ook ter plekke. Al snel hebben ze in de gaten dat Sando niet 100 procent in orde is en raden al gauw wat de oorzaak is. De arme kerel krijgt heel wat grappen te verduren en wordt voor vandaag als kapitein ontslagen.  

“Na de pauze gaan we verticalen.” Lambert fronst z’n wenkbrauwen als hij ons plan hoort. Sando is allang blij dat de boot niet al te veel beweegt. Terwijl de andere boten er weer vandoor spuiten, stuur ik de boot backtrollend over een mosselbank. Geen friemelshadje deze keer, maar een actief geviste saltshaker. Sando houdt z’n Culpritje een stukje rustiger. De rivier stroomt nauwelijks. Als ik de shad richting oever gooi wordt deze na de tweede tik opgevangen, wat resulteert in een harde beuk. Een snoek trekt de verticaalhengel behoorlijk krom. Leuke sport op het korte hengeltje!


Pechvogel

Aan z’n vergroeide bek te zien heeft deze snoek een ongelukkige ervaring met vissers achter de rug. De pechvogel mag er van ons naast de boot vanaf. Doordat er regelmatig snoeken tussendoor fietsen, vissen we standaard met een stalen onderlijntje. De dunne en soepele 10 ponds Drennan Pike Wire zal zeker geen mindere vangsten opleveren. Een bijkomend voordeel is, dat deze lijn iets beter bestand is tegen de scherpe mosselen. De lange, dunne Drennan sleeves zijn prima voor deze lijn. Een mini tonwarteltje en aan de andere kant een kleine Fast Lock Snap van Spro maken de onderlijn compleet. Een minuutje handenarbeid.


 Een minuutje handenarbeid

Ik sla de hengel opnieuw de lucht in. Eerst meppen, dan pas twijfelen! Hanger. Ik heb de kunstaasredder afgelopen week verzwaard met twee keer honderd gram lood. Tip van Lambert. Gaatje geboord door de karperloden zodat deze net over de ring passen. De redder is nu een stuk sneller beneden en klaart de klus. De telefoon gaat. Han vist heel wat kilometers stroomafwaarts. Heeft nog geen rover kunnen verleiden helaas. “Ook bij ons is het niet wild”, stel ik hem gerust. Onze vistijd zit er al bijna op. We slepen rustig terug richting haven.

Dan is het bij Sando raak. De nieuwe Little John van Spro heeft een snoekje overgehaald. Ligt al snel moe naast de boot. Als ik m’n fotocamera tevoorschijn tover, wordt de vis verlegen en rolt er vanaf voordat ik kan scherpstellen. In de haven zijn de meerkoeten overactief. Een duo bokst met de poten tegen elkaar op. Ook deze bengels stoppen er mee zodra ik de lens hun kant op richt. Voor straf eet ik m’n laatste boterham gewoon zelf op!


ANDEREN LAZEN OOK