Rivier in het vizier 8
Door Yvo Bindels
10 oktober 2006
Net als ik de wagen in wil stappen, gaat de telefoon. Björn is al gearriveerd in de haven. Half uurtje te vroeg. Volgens het weerbericht gaat het een zonnige dag worden. Vandaag zullen we voornamelijk slepen met groot kunstaas op de rivier. Voordat we achter de groene dames aangaan, starten we eerst met kleine plugjes op de plas.
De hotspot van de afgelopen dagen blijkt onbewoond. Ik probeer in te schatten hoe de vissen zich verplaatsen richting winterverblijf. Na een half uurtje zoeken wordt de bullhead van Björn gegrepen. Een prachtige baars van 44 cm is de dader. Ik laat Björn zien hoe grote baars comfortabel op één hand gezet kan worden. Drie vingers onder de buik en de duim tegen de zijkant. Prima ondersteunt en mooi voor een foto. Björn straalt van oor tot oor. Ik geniet met hem mee.
Na enkele kleine baarsjes houden we het op de plas voor gezien. We zoeken de rivier op. Dicht onder de oever trollen we met bulldawgs en rammelaars. Het stuk rivier dat we bevissen wordt niet bevaren door scheepsvaart. Omgevallen bomen in het water en overhangende struiken en bomen in de oever. Scherp taluud naar 6 meter water eronder. Het ruikt er gewoon naar snoek. Een ijsvogeltje verraadt zich door z’n korte felle roep. We kunnen nog net van haar verenpracht genieten voordat ze het struikgewas opzoekt.
Mooi moment van de dag
Uren gaan er voorbij zonder enige merkbare interesse in ons kunstaas. Ook het jerken boven afstervende planten op een klein plasje levert niks op. Komt het door de felle zon, die er inmiddels een zomerse dag van heeft gemaakt? Komt het doordat de rivier niet stroomt? Geen idee, maar we houden de moed erin en gaan gewoon stug door. De uren vliegen voorbij en het is gezellig in de boot. We hebben lol en genieten van het weer. Het laatste half uur besluiten we strak langs de keien te varen op 1,5 tot 2,5 meter water. Zo dicht in de kant slepen betekent opletten en de dieptemeter voortdurend in de gaten houden.
Als we eigenlijk niet meer op een aanbeet durven hopen, is het toch nog raak. De roodgele supertrap van Björn zit tussen de kaken van een snoek. De dril verloopt merkwaardig. M’n vismaat is de vis kwijt, trekt de plug omhoog en heeft er weer een snoek aanzitten. Ik volg ’t niet. “Was ie nu los en heeft een andere vis de plug gepakt?” Björn weet het niet. Riviervissen zijn sterk en deze dame geeft flink tegengas. Ik twijfel even om de vis middels de kieuwgreep te pakken, omdat er een dreg bij het kieuwdeksel zit. Middels de nekgreep hou ik de vis vast en inspecteer even waar de haak zit. Kan wel. Ik til de snoek het water uit en Björn neemt haar snel over. Fraaie rivierrover van 84cm.
Fraaie rivierrover
Nog geen vijf minuten later is mijn supertrap aan de beurt. Een snoek heeft de plug zeer dicht onder de kant gegrepen. Ik besluit dat ik geen foto van de vis hoef en tik de weerhaakloze haak los in het water. Tot de volgende keer. Bij zonnige dagen zijn rammelaars als de Supertrap van Bill Lewis en de Screaming devil van Spro regelrechte kanjers. De originele dreggen van de supertrap zijn extreem dik en hebben zeer grote weerhaken. Ze worden vervagen door maatje 1 van gamakatsu.
Onze vistijd zit er op en we slepen de laatste meters op de rivier. Op de kop naar de plas toe wordt de firetiger supertrap alweer gepakt. Deze keer door een grote en mooi getekende baars. Meer dan welkome bijvangst.
Donderdag
Het bootje dobbert tussen enkele kleine begroeide eilandjes. Johan Caneel is vandaag te gast. Onder het genot van Limburgse abrikozenvlaai, kletsen we eerst even ontspannen bij. We zijn omringd door natuurschoon. Watervogels waarderen deze ondiepe hoek van de plas met volop schuilmogelijkheden. Knobbelzwanen komen even langszij. Glijden geruisloos en statig door het water.
Nadat we onze hengels klaargemaakt hebben, bevissen we eerst de oeverzone van de plas. Geen enkele vis toont interesse voor onze kleine plugjes. Ik besluit hetzelfde stuk wat dieper te bevaren. Tussen drie en vier meter veel activiteit op het scherm. Beiden krijg we een aanbeet. Mijn Butcher en Johan’s boxer zijn door een schooltje baars gezwommen. Beiden een forse vis erop. Johan’s vis is al snel los. Mijn hengeltje buigt diep voor het baarsgeweld. Naast de boot weet een grote baars zich van het plugje te ontdoen.
Daarna lijken de baarzen volledig verdwenen. We trollen midden over de plas naar volgende stek. “Hier vangen we nooit veel, maar wel altijd groot” zeg ik tegen m’n vismaat. Op dat moment haakt Johan een minisnoekje op de boxer. “Groot?” vraagt hij lachend. Als we een heuveltje afvaren beide hengels van hem dubbel. Even later mag Johan 85 cm baars voor de camera tonen. Prachtige dubbelvangst die door m’n maat zeer gewaardeerd wordt. “Goede gastheer!” zegt zijn lachend gezicht.
85 cm baars voor Johan
Een witvisser slaat alles gade. “Twister of blinker? “ vraagt hij geïnteresseerd. “Plugjes” is ons antwoord. De vriendelijke collega fronst z’n wenkbrauwen. Ik gooi het butchertje vlak voor z’n voeten. De man zet z’n bril op en bestudeert het plugje grondig. Als hij het plugje in het water zet, laat ik even de actie zien. Dan is het hem duidelijk.
We zoeken opnieuw naar het schooltje baars. Het heuveltje op en weer af. Nee, ze zijn weg. We varen naar een andere plas en slepen ondertussen een stukje op de rivier. Omdat het niet hard stroomt proberen we even stroomafwaarts. Ikzelf heb daar geen goede ervaringen mee, maar een poging kan geen kwaad. Na een tijdje heeft zich slechts een enkel baarsje gemeld. We varen we snel door.
De kraakheldere plas heeft onvoorspelbare oeverzones. Zeer scherpe taluuds en enkele ondiepe platen. Lokale vissers noemen de stek het bejaardenhuis voor snoekoma’s. Vang je er één, dan is het kassa. Meestal ga je er met lege handen vandaan. Vandaag ook. Het grote rubber wordt niet gegrepen en zelfs de baarsplugjes blijven onaangeroerd.
Stroomopwaarts slepen op de rivier gaat doorgaans beter dan stroomafwaarts. Vlak bij de ingang van de plas heb ik al diverse snoeken kunnen vangen op ondiep rivierwater. Ik hou alleen een hengel in de hand. Af en toe een haal aan de supertrap die vlak achter het spoelwater van de motor loopt. Na enkele meters is het al raak. De herrieschopper is door een groene dame gepakt. De vis weet niet van ophouden. Na de landing zien we de supertrap akelig diep zitten. De staartdreg zit met een haak om een kieuwboog heen. Gelukkig nog niks beschadigd. Terwijl ik de vis vasthoud knipt Johan voor de zekerheid toch maar even de haakpunten eraf. De kale dreg valt er nu zo uit. Een spierbundel van 87cm duikt ongedeerd terug in haar element.
De snoekhengels gaan in de steunen en ik vaar zeer dicht in de oever. Beiden een baarshengel in de hand. Vele kleine rovertjes vallen de plugjes tussen rond twee meter waterdiepte aan. De meeste vissen kiezen voor het ratelende mosaplugje. Een superplugje om strak tegen de oever te vissen. Ook geliefd bij winde, kopvoorn en roofblei.
Met rateltje
Plotseling een grote kolk vlak achter de boot! Mijn oranje bulldawg is gepakt door een zware snoekdame! De vis verweert zich in het oppervlak en duikt enkele plantenresten in. Ik kan haar niet stoppen. Dan valt de spanning weg en heb ik enkel nog vuil aan de haken. Beiden hadden we deze serieuze vis graag even in de boot gehad.
Het laatste half uurtje vissen we in de avondschemering op de plas. Met kleine plugjes hopen we een schooltje baars tegen te komen. “Visje, visje, visje…..” Ondanks de mooie lokzang van Johan lukt het niet om de baarzen te vinden. Als we terugvaren richting de haven worden we nog net gepakt door een stevige plensbui. Tot op het ondergoed nat. Thuis onder de warme douche denk ik nog even terug aan de geloste snoek. Zaterdag zal ik met riverpiker Piet op zoek gaan naar haar.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
