TotalFishing

Rivier in het vizier 78

Door Yvo Bindels

11 februari 2008
Al enkele jaren vissen Wiel, Hans en ik in Denemarken op kabeljauw. In april wordt onze zoute grens verlegd naar Noorwegen. De voorbereidingen komen langzaam op gang. Geen zwaar getakel op dieptes met drie cijfers, maar lekkere ontspanning met relatief licht materiaal.

Vandaag hoeven geen grenzen verlegd te worden. Met z’n drieën gaan we achter de Nederlandse zoetwaterrovers aan. Het is wel even aanpassen in het bootje. Hans, met stip de zwaarste van ons drieën, neemt plaats in een bijgezet stoeltje in het midden van de boot. Een beetje schuiven met de spullen en we kunnen aan de slag. De rivier verwerkt het regenwater van de week ervoor. Op internet zag ik de piek gisteren al. Een ontembare massa water kolkt richting dieper gelegen gebieden. Door de snelle stijging is het water in de aangrenzende plassen troebel.

Veel vuil in het water

Na enkele uren blijkt dat het taai is. In het rivierwater zit veel vuil dat na enkele meters trollen al de onderlijn en dreggen van de plug versierd heeft. Toch zitten ze er. Ik time de drift zo dat de pluggen exact op de mosselbank beneden moeten zijn. Wiel heeft geen plug die de bodem bereikt. Ik geef hem een blauwe Stretch 20+. Die komt zeker beneden.

Mijn hengel vliegt krom. Een hanger. De kunstaasredder komt tevoorschijn. De boot is moeilijk op de plek te houden in de forse stroming. De redder haalt de bodem niet eens. Ik trek letterlijk aan het kortste eind. Een plug verspelen is niet erg, maar deze keer was het niet zomaar een stukje kunstaas. Mijn favoriete en altijd scorende Bomber 25A met zeker meer dan 7 levens doet wel even pijn. Hij had al zo vaak vastgezeten. Tussen stenen, aan takken, maar vooral tussen scherpe grijptanden! Een rijke geschiedenis aan diepe krassen en gaten wordt door de stroming gewist.

Het offer werpt al snel z’n vruchten af. Eindelijk Actie. Wiel pakt de eerste snoekbaars en is daarmee dik tevreden. Dat geeft vertrouwen, maar toch blijft het bij die ene vis. Ik heb m’n handen vol aan het besturen van de boot. Moet zelfs halfgas varen om überhaupt vooruit te komen. De 4 pk is onder deze omstandigheden echt te weinig. Ondanks ons geklommel is de stemming opperbest. De zon schijnt uitbundig en in gedachten zitten we al samen in het fjord in Noorwegen.

Wiel is tevreden

Na een korte pauze zoeken we ander water op. Het duurt een eeuwigheid voordat we de stek die stroomopwaarts ligt bereiken. In het troebele water kies ik voor een rammelaar. Wiel ook en Hans voor een Jointed Shadrapje. Op de plas is het een stukje relaxter varen, zeker omdat het water nauwelijks diepteverschillen kent en de vis overal kan liggen. De snoeken werken niet mee. Ik stel voor om het laatste uurtje toch weer op snoekbaars te proberen.

Hans zit in dromenland. Krijgt dan een vlammende aanbeet en reageert goed. Wiel was echter de boosdoener en ligt in een deuk. Hans moet even bij komen van de adrenalinekick. Niet lang erna een herhaling, maar deze keer toch echt een vis. Een fraaie snoekbaars heeft de rode Rapala te pakken. Ook nu weer demonstreer ik de ‘staartwortel/buik handlanding’, die bij snoekbaarzen boven de zestig gewoon perfect is. Enkele vismaten hebben deze techniek reeds tot tevredenheid overgenomen. Die stoere rovers hoeven na ons bezoek niet met gespleten staarten en vinnen door het leven.

Mooie rover voor Hans

We vinden het mooi geweest. Zelf heb ik geen aanbeet gehad. De gasten gelukkig beiden een vis. Op zich wel een verdeling waar ik het gelukkigst mee ben. Het mooie weer, de fraaie natuur en het goede gezelschap, hebben er een prachtige dag van gemaakt. Op de terugweg naar de haven treffen we een grote kolonie rustende aalscholvers. Ze jagen ‘s morgens gezamenlijk in de jachthaven. Hun zwarte verenpak glanst in het zonlicht. De full-time vissers hebben hun favoriete bomen volledig wit gekleurd.

De bomen wit gekleurd

Zondag.
Voetbal afgelast. De zon is onweerstaanbaar! Gauw een uurtje het water op. ’s Middags laadt ik de stalen schuit vol. Even kijken of alles nog functioneert? Na een kwartiertje zoem ik de plas op. Een hele armada Belgische roofvisboten op de betere stekken. Volgens mij vaart er een controleboot tussen. Waarschijnlijk een wedstrijd. Ik blijf op een afstandje. Probeer wat anders. Verticalen op de diepere stekken. Acht meter is ongeveer het diepste punt. Een dropshotworm in de steun en een fin-s aan 14 gram in de hand.

Leuk om te zien hoe de boten zich verplaatsen. Ze lijken elkaar aan te steken met het schuiven naar de verschillende stekken. Bam! Zzz..zzz…giert de slip. Ik pak snel de dropshothengel uit de steun en geef een mep. Los. De lange dunne grijze worm wordt geïnspecteerd. Niks te zien. Jammer dat ik het markeringsboeitje niet bij me heb. De matige wind is perfect. Met het snoetje in de zon hoef ik helemaal niks te doen. Driften van 100 meter lang zonder bij te sturen. Heerlijk! De voorjaarskriebels kunnen niet onderdrukt worden.

Ik leun lekker achterover met de ogen dicht. Zorg wel dat de fin-s bij de bodem blijft. Meer niet. Een tik erop. Nu wel raak. Enthousiast veer ik overeind. Voel de stompjes op de top. Baars of snoekbaarsje? Ik kom er niet achter, want ook deze vis schiet los. Lambert en Egon zitten ergens in de buurt en hebben slechts één snoekje gezien op de hele dag. Ik meld de aanbeten met de vraag of ze er niet bij komen liggen. Binnen vijf minuten ploft de Marcraft naast me neer. Wat een verschil met het stalen bootje!

We driften gezellig naast elkaar. Tasten de bodem secuur af. De symbolen op de visvinder zien er goed uit. Aanbeten komen echter niet meer. Twee dagen gevist zonder een vis te vangen. Ik zit er niet mee. Ben compleet ontspannen en kan er weer een week tegenaan. M’n gezicht gloeit een beetje. Zal wel ietwat gekleurd zijn door de zonneschijn. Han belt even om te informeren hoe het me vergaan is. “Heerlijk, maar geen vis”, is het antwoord. Zelf heeft hij even andere dingen aan z’n hoofd. Is helemaal happy met z’n nieuwe vriendin Milly. Ik plaag hem door te vragen of hij nog wel weet hoe een hengel en vis er uit zien. Maar eigenlijk heeft hij gewoon een beste kanjer aan de haak geslagen.

Captain Han en zijn vangst!