TotalFishing

Rivier in het vizier 74

Door Yvo Bindels

10 januari 2007
Het onstuimige weer maakt het water wild. Kraag omhoog, pet omlaag. De oever waar de wind enkele dagen achtereen op staat, levert vaak de meeste vis op. We zoeken dan ook aan die kant een buitenbocht op. De golven klotsen tegen de zijkant van de boot.

Ik heb m’n handen vol aan het op koers houden van de boot. Het koude spatwater waait over ons heen. Ploeteren of ontspanning? Onze keuze is snel gemaakt. Hier komen we wel terug als de wind wat minder is. We zoeken een stek in de luwte op. De rivier stroomt redelijk. Vlak langs de oever is vaak een aantrekkelijke nering te vinden. We gaan er verticaal aan de slag. Oevertalud op, oevertalud af. Zo peuteren we het onderste deel van dit talud uit. We laten ons met de stroming afzakken. De elektromotor als lichte rem.

Een vertrouwde culprit shad op een 18 grams jigkop is net boven de bodem te houden. De snoekbaarzen die in deze stroming staan, bijten doorgaans doortastend. Een dreg zou alleen maar in de weg zitten om de shad in z’n geheel te grijpen. Alleen een enkele haak dus. Sando denkt daar ook zo over. Na een uur komt de eerste aanbeet bij hem dan ook knalhard door. Zijn hengeltop wordt bruut krom getrokken. Deze vis heeft zichzelf meteen gehaakt. Een fraaie zestiger geeft mooie sport. Nogmaals over de stek levert ook mij een stoere glasoog op. Shadje helemaal naar binnen.

Dregje overbodig hier

Dan wordt het rustig. Lang rustig. Instinctief sla ik aan bij het voelen van weerstand. Hanger. Er rolt iets zwaars over de bodem. Geen vis. Aan de hengel krijg ik het zware gevaarte niet omhoog. Het kost moeite de boot boven het obstakel te houden. Altijd even opletten met de hengeltop in zulke gevallen! De kunstaasredder krijgt geen grip. De wind en stroming zijn spelbrekers. Er komen twee grote vrachtschepen aan. Dan maar alles of niets. De lijn snijdt in m’n vinger als ik het zaakje met de hand omhoog wil trekken. Sando’s knuisten en een doek helpen. Een plastic zak vol leem komt aan het oppervlak.

Na een tijdje is de wind gaan liggen. Tijd om te slepen. Sando’s favoriete Taildancer is in de eerste drift al de klos. Een forse snoekbaars heeft het balsa met z’n grijptanden geperforeerd. Uit de snelle aanbeet trek ik mijn conclusies, misschien wat voorbarig, maar ik ga meteen voor groot. Er staat -5.0 mtr op de bruine Pikefighter. Maakt dat met gemak waar. Hoeft er niet ver achter om die diepte te bereiken. Wham! Een woeste vis stelt mijn uitrusting op de proef. De aanbeet is zo hard dat aanslaan er niet eens bij is. Wederom een grote agressieve snoekbaars op roverstocht!

Een dikke op de bruine Pikefighter

We landen het overgrote merendeel van deze grote snoekbaarzen met de hand. Staartwortel vastpakken en de andere hand onder de buik. Ideaal als de andere de hengel even kan vasthouden. Geen risico van haken in de hand, verwondingen aan kieuwbogen of een snoekbaars spartelend in een net. Het blijven prachtige vissen. Vooral de stoere kop is ontzagwekkend. Verwachtingsvol maken we een nieuwe drift. Vreemd genoeg gebeurt er niks meer. Waar zijn ze heen? Ondieper misschien?

Ik rommel in de kunstaasdoos probeer het met een Shadrapje. De boot wordt op 2,5 mtr water gemikt. Af en toe raakt de plug de keien. Bij hangers probeer ik eerst met de hengel zo hoog mogelijk in de lucht te tikken. Lukt dit niet dan meteen de beugel open. De stroming spoelt de plug dan vaak vanzelf tussen de stenen uit. Sando slaat aan en grijnst. Even later zie ik waarom. Hij kon het niet laten en heeft zijn afgekloven Screaming Devil te water gelaten. Een snoekje is erin gestonken.

Als de andere boten weg zijn, zoeken we onze hotspots op. Proberen er van alles. Diep, ondiep, pluggen met of zonder kogels, felle kleuren, natuurlijke kleuren, snel langzaam en ook nog verticaal. De kaken blijven gesloten. Lambert heeft zojuist getrailerd en geeft zijn Marcraft de sporen. Pol en zijn maat komen even langszij. Hebben al enkele fraaie rovers en zelfs een zeelt gevangen met kleine plugjes. Halverwege de middag zit onze vistijd erop en verlaten we onze geliefkoosde rivier.

Zondag
De achterstallige klusjes zijn allemaal afgewerkt. De volop schijnende zon, stralend blauwe hemel en de uitnodiging om vanmiddag bij Egon in te stappen zijn onweerstaanbaar. Een uur later mik ik al een Toppie richting oever. Staande in een driftende boot kammen we systematisch een kleine ondiepe plas uit. De zon voelt warm. Krijg er een voorjaarsgevoel bij. Veel te voorbarig natuurlijk, maar nu gewoon genieten.

Gewoon genieten

Een eend spartelt paniekerig als we naderen. Ze zit vast. Rondslingerend nylon is de boosdoener. Als we haar willen helpen breekt de lijn waarmee ze vastzit. Ze kan nu wel vrij rondzwemmen, maar is nog niet van het nylon bevrijd. Schepnet ligt in de aanslag, maar de woerd duikt weg onder de overhangende struiken. De resterende tijd dat we op de plas blijven, kunnen we hem niet meer vangen helaas. Snoek overigens ook niet.

Tijd voor de rivier. Het is nog druk rondom de betere stekken. We varen er dan ook aan voorbij. Verticalen in de buitenbocht van de rivier. Zware loodkop van 21 gram, want ondanks het volle tegengas van de elektromotor krijgt de boot aardig wat snelheid van de wind. Egon komt nauwelijks aan vissen toe. Niet te doen eigenlijk. We gaan slepen op een plas. Pikefighter en Big Bullet mogen een rondje zwemmen. De groene dames werken echter niet mee vandaag. Geef ze eens ongelijk.

Verdiende vis voor Egon

Snoekbaars dan? Er dobbert nog slechts 1 visbootje rond. Alias de rode schaduw. We wisselen van zitplaats. Egon worstelt al de hele dag tegen de wind en heeft wel wat rust verdiend. Na amper tien meter slepen is het Bombertje van hem al gepakt door een snoekbaars. Een half uurtje later mijn Thunderstick. De rode schaduw heeft de vangst gezien. Houdt andere boten beter in de gaten dan z’n dieptemeter. “Twee minuten”, zeg ik tegen Egon, maar zolang duurt het niet eens voor hij op de vangplek van onze vis aan de slag gaat. Blijkbaar nog steeds geen eigen fantasie.

Het begint langzaam te schemeren. Ik wissel de donkere Thunderstick voor een felgekleurde Bomber 25a. Meteen succes ermee. De snoekbaars wordt in het water ontdaan van het kunstaas. Duikt krachtig de donkere diepte in. Voordat we gaan traileren halen we nog een geintje uit. We gaan 150 meter verderop liggen, Egon drilt een stuk hout en ik zwaai met het schepnet. Maken een aantal flitsfoto’s. Drie keer raden…

....Geintje