TotalFishing

Rivier in het vizier 73

Door Yvo Bindels

31 december 2007
Het krachtige begin van de winter is alweer afgezwakt. Het met rijp versierde landschap staat nog vers op ons netvlies. Nu oogt het weer kaal en grauw. We staan aan een verlaten rivier. De stevige wind voelt koud aan. Lambert en ik sluiten het jaar vissend af.

Veel dieren hebben nu een lage stofwisseling. Sommigen houden zelfs winterslaap. Veel vogels zoeken onze bewoonde wereld op. De vogelkrans thuis tegenover het keukenraam trekt allerlei soorten aan. Vinkachtigen, mussen, merels en natuurlijk de vele mezensoorten van dichtbij te bewonderen. Af toe wat minder algemene gasten. De specht en eekhoorn hebben meteen door wanneer ik een plaatje probeer te maken en zijn me steeds te vlug af.

Vinken-wijfje op de vogelkrans

De rivier stroomt maar matigjes. De snoekbaarzen zullen dus niet los zijn. We zullen moeite moeten doen, willen we zo’n rivierrakker verschalken. De eerste driften verlopen aftastend. Zoeken naar de juiste diepte en het vangende kunstaas. Tijdens een ondiepe drift slaat Lambert aan. Zijn Supertrap hangt aan iets zwaars! Maar aan wat? Er zit in ieder geval zit gewicht achter. Hengel hoepeltje rond. De lijn loopt naar het midden van de rivier. Moet dus vis zijn!

Er komt beweging in het zaakje. Flinke runs met korte pauzes ertussen. We komen langzaam dichterbij. Beiden verwachten we een gehaakte vis. Lambert pompt de vis met moeite omhoog. We hebben gelijk, het is een in de zij gehaakte snoekbaars. Maar wat een kanon! Deze vis lijkt wel op ontploffen te staan. Helemaal klaar voor de winter! Heeft vermoedelijk geïrriteerd en agressief naar de felgekleurde rammelaar geslagen. Deze rover maakt de dag direct succesvol, al vangen we geen drol meer.

Klaar voor de winter!

Een jonge fuut duikt herhaaldelijk dicht langs de oever. Nu nog in een grijzig jeugdkleed, maar volgende zomer sierlijk gehuld in een prachtige kastanjebruine en zwarte wangkraag. Plons, daar is hij weer. Deze keer met buit! Een donkere gedrongen vis zit stevig tussen de snavel geklemd. Volgens ons een baars. De prooi is aan de grote kant. Na minutenlang geworstel glijdt de vis toch het keelgat door. Daar kan de vlugge duiker wel een poosje op teren. Verlaat dan ook direct het strijdtoneel.

Uren later blijkt de grote glasoog een toevalstreffer. We proberen het een stuk dieper. Midden in de vaargeul. Lamberts Spro HS Moonraker haalt met gemak de spijkerharde bodem. Mijn Bomber 25A moet er aan de 15 ponds fireline een stukje verder achter. Hoe groter de afstand naar het kunstaas, des te minder goed zijn de signalen voelbaar. Af en toe geef ik een flinke ruk om eventuele vuiltjes eraf te slaan, ook al voel ik ze niet.

Een buizerd speurt de oever af op zoek naar een maaltijd. Voor de talrijk voorkomende konijnen is het oppassen geblazen. Deze keer vindt de imposante vogel geen buit en neemt geduldig plek in een hoge populier. “Jaah!”. Op zes meter diepte krijgt Lambert een vlammende aanbeet. Een snoek in topconditie probeert in het oppervlak het kunstaas kopschuddend kwijt te raken. Tevergeefs, want de staartdreg zit stevig vast in het scharnier. De snoek ziet er gezond uit. Een blauwe schijn glanst over de bleke tekening. Fraaie bijvangst voor m’n maat.

Uit de vaargeul

Een half uurtje later lukt mij hetzelfde. Een wintersnoek heeft de Bomber 25A tussen haar kaken. Hoewel deze plug al vele visuren heeft gezwommen, is dit de eerste snoek die er wat in ziet.
Ook deze vis kwam van diep water. We besluiten ons vizier dan ook maar meteen op snoek te richten. Pikefighter, Bulldawg, Screaming Devil en Supertrap maken het onderste deel van het oevertalud onveilig. Na vele honderden meters krijgt Lambert eindelijk een tik op de ondiepste hengel. Het rubber loopt vrij hoog door het water dus het moet wel vis zijn. We keren de boot.

Voor het eerst in een snoekenbek

Helaas grijpt de rover niet nogmaals toe. We gaan verkassen en draaien ons kunstaas binnen. Eerst de zinkende gevallen uiteraard. Een stukje achter de boot zie ik een grote kolk. Nog geen seconde later plopt op die plek de Pikefighter in het oppervlak. Verrek, een snoek heeft het stijgende kunstaas gevolgd dus! We gooien het gebied zorgvuldig uit. Het miezert ondertussen al een tijdje en de wolken voorspellen niet veel goeds.

Het miezeren gaat over in regenen. Er lijkt geen einde aan te komen. De boot en spullen zijn drijfnat. Het vuurwerk dat al de hele middag in het water gegooid wordt, is niet meer dan een dubieus excuus voor de uren zonder actie. We houden stug vol tot aan de schemering, maar worden niet meer beloond met een vis. Op de terugweg blikken we nog even terug op het afgelopen jaar. Mooie vismomenten levendig in onze herinnering.

Flinke buit