TotalFishing

Rivier in het vizier 72

Door Yvo Bindels

26 december 2007

De hoge aanlegkade zorgt voor beschutting tegen de wind. Met een touw ligt de Princecraft aan een roestige kadeladder vast. Tijd voor een luxe lunch. Het is tenslotte tweede kerstdag. Met de grote doos lekkers kunnen we volgens mij wel enkele dagen op het water blijven!

Soep, broodjes, salades en gekookte eitjes. Wafels en chocolaatjes als toetje. Het is aardig koud en de pauze moet onze accu’s weer even goed bijladen. De visserij is taai. De snoekbaarzen werken nog niet echt mee. Han heeft een aanbeet gehad en mijn groen Manns shadje heeft een snoek gefopt voor de ingang van een industriehaven. Zonder het Pikewire staaldraadje was deze vis met het shadje vandoor geweest. Verder hebben we nog niks gezien.

Gefopt

We besluiten een stuk te varen naar een grote plas. Daar kunnen we verticalen. Een natuurlijke barrière zet een streep door ons plan. Een stevige ijslaag bedekt de hele plas. Dan maar weer de rivier op. We besluiten het iets dieper te proberen dan vanochtend. Met een aardig vaartje brengen we de Manns Stretch 20+ en de Rapala Down Deep Rattlin Fatrap naar zes meter diepte. Timmeren heel wat meters bodem af zonder resultaat.

Aalscholvers drogen hun wijd gespreide vleugels in de koude wind. Mijn geloof in een aanbeet zakt even snel als de zon die heel sporadisch tussen het wolkendek door prikt. We gaan het nog maar eens ondiep in de buitenbocht proberen. Vlak onder het kantje en twee meter water onder de boot. Omdat Han aan de ondiepste oeverzijde zit, geef ik hem mijn Spro Aruku Shad 85mm. De roodwitte rammelaar kan vlak boven de keien wellicht wat forceren. De herrie is zelfs boven water hoorbaar.

Gespreide vleugels

De eerst drie driften verlopen aanbeetloos, maar de vierde poging lukt het toch nog. Han slaat z’n slag op amper een meter water. De grootste Aruku-versie is geheel verdwenen in de bek van een fraaie snoekbaars. Tijdens de dril schiet de rammelaar los, maar haakt gelukkig opnieuw voorin de bek. Dik verdiende vis, waarmee we meteen een punt achter deze visdag zetten. Enkele uren later zitten we opgewarmd en opgefrist lekker te wokken bij de Chinees. Hier is de vis makkelijker vindbaar.

De nieuwe Aruku Shad 85 mm

28 december
Johan en ik hebben samen een soort tweede thuiswater. Beetje tussen onze woonplaatsen in. Voor mij anderhalf uurtje rijden. De grote rivier, enkele aangrenzende plassen, jachthavens en het kanaal vormen een aantrekkelijk jachtterrein. Zomers zijn we er steeds succesvol. Vandaag vissen we er voor het eerst in de winter.

Johan is snotverkouden. Ziet er ook beroerd uit. Hij laat zich niet zomaar uit het veld slaan en gaat het toch proberen vandaag. Kenmerkt zijn doorzettende karakter! De zakdoeken liggen grijpklaar naast hem. We besluiten eerst met dieplopende pluggen te slepen. Na het twee uur op de rivier en grote plas geprobeerd te hebben, moeten we wat anders. De toestand van m’n maatje verslechtert. Een paracetamol moet verlichting brengen. Ik vraag of we niet beter kunnen stoppen, maar daar denkt Johan nog niet aan.

Op de plas is het beeld overduidelijk. De vis ligt beneden de 15 meter grens. De signalen op de fishfinder zijn niet te missen. Op 17 meter en dieper ligt het vol. Daar gaan we echter niet vissen. We driften herhaaldelijk van 8 naar 13 meter en trekken de boot daarna weer het talud op. Terwijl ik de hengel tussen m’n benen heb om koffie in te schenken, krijg ik een aanbeet op de langwerpige witte Spro HS…shad. Mis natuurlijk.

Vanaf de kant roept iemand op ons. Een collega-visser in nood. In het Duits krijgen we uitgelegd dat hun motor defect is en de boot met de harde wind is afgedreven. Zijn vismaat zit er nog op. De oever waar de boot gestrand is, is ondiep. Bij de eerste poging raakt de schroef van Johan meteen de bodem. Even goed uitkijken. Met behulp van een stok krijgen we de neuzen van beiden boten in goede richting. Johan houdt de motor hoger in het water en geeft flink gas. Het lukt. We geven de vriendelijke heren een veilige lift terug naar de trailerhelling. Hun visdag is helaas al voorbij.

Veilige lift

Op een nieuwe stek krijgt Johan een aanbeet. Mis. Het staartje van de finn-s is om het dregje heen geslagen. De volgende inzet neemt hij revanche. Drilt de gehaakte vis zo langzaam mogelijk naar boven. Een snoekbaarsje hangt net aan de staartdreg vast. Een kleine vis geeft een grote berg hoop. Toch levert de stek niks meer op. Johan besluit een dutje te doen, zodat hij voor de terugweg misschien wat fitter is. Overhandigt mij de afstandbediening van de co-pilot fronttroller. Snel heb ik het handige hulpmiddel onder de knie. Talud op, talud af.

Weer mis ik een tik op het witte rubber. Alleen stil hangende shads lijken aanbeten op te leveren.
Naast de grote zandzuiger, zijn we erg klein. De enorme machines bepalen hier het bodemverloop. De zon geeft de zandhopen die boven water uit steken een mooie gloed. De wind wakkert verder aan. Johan lijkt er na zijn dutje iets beter aan toe te zijn. Op tijd zoeken we de trailerhelling weer op. Zo kunnen we beiden nog in daglicht naar huis rijden.

Zandhopen