TotalFishing

Rivier in het vizier 71

Door Yvo Bindels

23 december 2007

Vandaag vis ik voor het eerst met Leon Haenen. We spreken en mailen elkaar regelmatig, maar een gezamenlijke visdag was altijd moeilijk omdat zijn zoontjes op zaterdag voetballen en ik op zondag. Nu is echter winterstop op de groene mat en stappen we eindelijk samen in de boot.

Leon vist net als zijn broer Lambert al van kinds af aan op de grote rivier. Ook zijn zoon Luca is al verslingerd aan het water. Dit tot groot genoegen van de trotse grootvader Haenen, die er iedere week met de vaste stok of Bolognesehengel op uit trekt. Barbeel en kopvoorn blijven Leon’s favorieten, maar het kunstaasvissen brengt vooral uitkomst als de nauw luisterende waterstand niet goed is voor de gestroomlijnde torpedo’s.

Mooie boten

Ik mag vandaag de mooie Rhea Gipsy besturen. Leon ziet graag hoe ik de stekken bevaar. Geen enkel probleem, ik vind het heerlijk om te varen, en zeker in zulke mooie boten! Het stationaire loopje van de motor is te langzaam voor de pluggenvisserij op riviersnoekbaars. Mag wat meer vaart inzitten. Het stelschroefje wordt bijgedraaid. De eerste driften verlopen zonder aanbeet. De stroming op de rivier is teruggevallen en het water is vrij helder. Ik verwacht de vissen daarom iets dieper. Terwijl we zoeken waar en hoe diep de vis zit, traileren Lambert en Egon een stukje verder op.

Na een vruchteloos uurtje op de hotspots, is het tijd om te verkassen. In de buitenbocht stroomt het altijd iets harder. De 15 ponds lijn brengt de firetiger Bomber 25A snel op vijf meter diepte. Daar krijg ik dan ook een lichte tik. Eerst aanslaan dan pas twijfelen. Ja, raak! Een logge dril volgt. De vis is gehaakt in de zij. Ik voel me een beetje onsportief, maar het is er eentje. We zijn van de nul af. Opnieuw breekt er een taaie periode aan. Het is zoeken en zoeken. Leon geniet ondertussen van natuur en de visserij. Speurt de beboste oever af naar reeën en is duidelijk gefascineerd door de aalscholvers. Door zijn uitleg over hun complexe jachtgedrag en de mogelijkheden die hun zwart bevederde lichaam biedt, krijg ik meer respect voor deze vogel.

Ondanks dat het niet wild is, vissen we uiterst geconcentreerd. In een dieper gat, voel ik wederom een lichte tik. De aanslag schept duidelijkheid. Het is weer een fraaie riviersnoekbaars. De Rapala Taildancer hangt met een haakpunt van de staartdreg in de harde bek. Kan zo losschieten. Snoekbaarzen van boven de 65 cm kunnen gemakkelijk bij de staartwortel vastgepakt worden. Met de andere hand onder de buik til ik de vis comfortabel uit het water. Leon, tikt de haak los en maakt een plaatje. De lengte maakt ons niks uit. Hup, snel terug ermee.

Tik op de Taildancer

Dan krijgt Leon een stevige dreun op zijn hengel. Mis helaas. Tijd voor een pauze. De andere visboten op het water hebben nog niks gezien. We gaan gezamenlijk met Lambert en Egon aan wal. Even benen strekken en een kop soep. Lambert ligt languit op de oever. Pose van een fotomodel. Teveel kleren aan voor de cover van de playgirl. Lambert’s rust wordt, zoals wel eens vaker, verstoord door de grappen van Egon. Die heeft zijn kerstboom dit jaar versierd met pluggen! Na het welkome intermezzo zoeken we de rivier weer op. De plassen zijn grotendeels bevroren, dus veel keus hebben we ook niet.

Even de benen strekken

Weer ben ik degene die na een poosje zijn hengel krom slaat. Een grote brasem geeft nog aardig partij. De vis is gehaakt. Heb eigenlijk wel een beetje medelijden met de brave bodemwroeter. We vissen in ieder geval scherp! Dan breekt een ongelofelijk glorie-uurtje voor Leon aan! Vangt met de Bill Lewis Supertrap drie meters en een goede negentiger op rij! Nee, geen snoekbaars helaas. De dweil, de panty, het stoffen lint en de tak worden behoedzaam teruggezet.

Brave bodemwroeter

We hebben in ieder geval plezier genoeg in de boot en dat is hetgeen dat telt. Leon blijft oplettend doorvissen. Zijn fanatisme steekt aan! Terwijl de andere boten inmiddels van het water af zijn, vissen wij stug door. We geloven nog in een vis. Als die er nog komt, dan hoop ik aan de hengel van mijn maatje. Ik gun hem toch zo graag een fraaie rover! Op een steen na, weten we vooralsnog niks te haken op de harde mosselbank.

De schemering zet aardig door en het einde van de visdag nadert. Felle kleuren lijken dan beter te vangen. Firetiger, gifgroen en kanariegeel, allemaal prima! Zelfs tijdens de allerlaatste drift is de spanning te snijden. Bam, een keiharde aanbeet op mijn Bomber! De stoten op de hengeltop verraden een woeste snoekbaars. De vis vecht voor wat hij waard is. Trots til ik de rivierpracht aan boord. Heb er wel een beetje dubbel gevoel bij. Deze had mijn maatje gewoon dik verdiend vandaag! Leon maakt dat echter niet zo veel uit, is blij voor me en geniet vooral van de vis. Daarvoor is hij visser genoeg. Sportvisser in hart en nieren!

Dankzij het fanatisme van m’n maat