Rivier in het vizier 69
Door Yvo Bindels
1 december 2007
Snoekvissen in het oppervlak vinden we geweldig. Met dieplopende pluggen tegen de bodem timmeren om een grote snoekbaars overstag te laten gaan ook. De variatie tussen de verschillende roofvisdisciplines zorgt steeds weer voor nieuwe uitdagingen. Vandaag staat de jacht op kanjerbaarzen met licht materiaal op het programma.
Ons kunstaasvissen begon een jaar of tien geleden bij deze vis. Vanaf een gladde steiger liet ik voor het allereerst een minishadje zakken. Het haalde de bodem niet eens. Het telescopisch hengeltje boog diep richting een bonkende vis. Even later zag ik een gestekelde kam en bloedrode vinnen. Zulke baarzen kende ik alleen van hengelsportbladen. De zaterdag erna was ik er met Sando. Nylon lijn op de spoel en een handvol shadjes tussen 3 en 6 centimeter. Stalen boot, roeispanen en anker. We vingen meer dan zestig vissen. Het begin van een passie.
Het kunstaas alvast klaargelegd
Vandaag lijkt ons plan op dat van vorige week. We besluiten het kanaal nogmaals aan de tand te voelen. Slepen met pluggen is een prima methode om stekken te zoeken op vreemd terrein. Vorige week hebben we een redelijk beeld gekregen van het bodemverloop op dit stuk industriewater. Vandaag starten we ook slepend. De nieuwe gladde 7 ponds lijn snijdt als een mes door het water. Het Boxertje zit zo op de bodem. Op de fishfinder hou ik de grey-line in de gaten. Hoe harder hoe beter. De bodem is kaarsrecht. Het kleinste bultje kan hier al een goede stek zijn.
Na anderhalf uur slepen hebben we nog geen tikje gehad. Tijd voor een koffiepauze. Benzinemotor uit, elektromotor aan. De dampende zwarte koffie is nog te heet om te drinken. Ik hang een wit Mister Twister shadje van 6 cm in de Spro fast lock snap maatje 4. Het lichte loodkopje van 6 gram brengt het zachter rubber naar de bodem. Bij de bodem meteen een tik erop, gevolgd door een dreun! De hengel vliegt krom, hangen! Een fraaie veertiger bijt het spits af vandaag. Op de volgende inzet volgt direct een tweede baars.
Klein shadje en lichte loodkop
Ik breng de boot terug naar de plek waar de aanbeten vandaan kwamen. Ietsjes ervoor zodat we rustig over de stek waaien. Ik laat het kunstaas even binnenboord. Drink ondertussen de koffie die stiekem koud is geworden en kijk toe hoe Sando zijn best doet. De tik op de hengeltop wordt direct door hem beantwoord. Ook hij mag een beste baars verwelkomen. Kan ik meteen even de macrostand van het fotoapparaat uitproberen.
Een beste baars voor Sando
Op dezelfde plek krijgen we geen aanbeet meer. We besluiten ons op de wind verder te laten driften. Het is er overal tussen de vier en vijf meter diep. We vissen de shadjes zo’n 10 meter achter de boot. Diagonaal wordt zo contact met de bodem gehouden. Bam, de aanbeet komt hard door. Een roofvis is pissig. Heerlijke dril op het lichte materiaal. En snoekbaars is de dader.
Poosje later weer een dikke baars. Zo maken we de dag vol. Ongeveer om het half uur een aanbeet.
Dan haak ik een kleinere vis. Uit zijn bek steekt de staart van een soortgenootje. Meedogenloze kannibaal! Een fuut lijkt ons de hele dag al te volgen. Duikt steeds in de buurt op. Aan het formaat en kleurenpatroon te zien, is het een jonge vogel. Het is beest is fotoschuw, want steeds als ik de lens erop richt, plop, kopje onder. Het is de enige watervogel in de buurt. Voor aalscholvers is dit water veel te troebel. Er is zeer slecht weer voorspeld. De wind zet een tandje bij en de wolken kleuren donker. We vinden het welletjes zo en zorgen dat de boot op de trailer ligt, voor het noodweer losbarst.
Een snoekbaarsje is de dader
8 december 2007
Een weekje later dobberen we weer op hetzelfde water. Deze keer omdat de hevige regenval de rivier heeft omgezet in een snel stromend modderbad. 1300 Kuub per seconde is echt teveel van het goede. Maar ook het kanaal ziet er niet al te best uit. Ook vandaag is er slecht weer voorspeld. Zou pas ‘s middags onze regionen bereiken.
Hoe goed we ons best ook doen, we blijven aanbeetloos. De shadjes en kleine plugjes zwemmen al enkele uren onaangeroerd over de bodem. De fuut is er weer. Nog steeds hebben we niks aan vertrouwen gewonnen bij de fraaie duiker. Ik schrik van de beuk op m’n hengel en sla een gat in de lucht. Vermoedelijk snoekbaars. Een poosje later is het wel raak. Een baarsje heeft de shad in z’n bek weten te frommelen. Past maar net. Ik zal ‘m toch zijn buit af moeten pakken.
De fuut is er weer
In de verte komt Lambert aan. Zijn stoere Marcraft is al van verre herkenbaar. Komt het water even verkennen voor de visdag van morgen. We vissen nog een goed uurtje door en weten daarbij nog één grote baars te strikken met een klein shadje. Als we onze boot getrailerd hebben, komt Lambert ook al richting helling. Heeft geen tikje gehad en besluit morgen elders te proberen. We helpen een handje bij het traileren en kletsen gezellig bij. We nemen ook even de stekken door waar hij morgen terecht kan. Één ding is zeker en dat is dat we alledrie weer verlangen naar de grote rivier.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
