TotalFishing

Rivier in het vizier 67

Door Yvo Bindels

19 november 2007

Ik kruip weg in de kraag van het warmtepak. Het is behoorlijk fris. Een handdoek ligt klaar om natte handen meteen te drogen. Ook Sando zit diep verscholen in z’n kleding. Beiden een verlofdag. Op winterse doordeweekse dagen is het lekker rustig op het water. Op de vrachtschepen na, is er niemand te bekennen.

Rust op het water

De stroming op de rivier is weggevallen. De vis zal wel wat minder strak tegen de ondiepe oever staan. Ik mik de boot op het onderste deel van het oevertalud. Vier meter diepte vinden we een prima diepte om te starten. Deze keer wel een compromis. Een Rapala Shadrap Deep runner van 9 cm kan zowat door elke vis gegrepen worden. Ik vis het plugje dicht boven de bodem. We naderen een ondieper stuk. We kennen beiden het bodemverloop en heffen de hengels totdat de pluggen erover heen zijn. Als de diepte toeneemt, gaan de hengels weer omlaag.

Ik attendeer Sando op het schermpje. Een fraaie boog staat achter de heuvel tegen de bodem. “Ja!” Mijn hengel wordt bijna uit m’n handen getrokken. Een zware vis koerst naar het midden van de rivier . De eerste de run is bloedstollend. De HS Titan weert zich kranig, eigenlijk ongelofelijk wat de moderne lichte hengels aankunnen. Op diepte schudt de snoek slangachtig met haar lijf. Stevige klappen. De volgende vluchtpogingen worden steeds korter. De vis komt omhoog. Een metersnoek in topconditie splijt het wateroppervlak! Blijft indrukwekkend.

Zo’n vis kan een klein balsaplugje met gemak in de vernieling helpen. Gelukkig hangt het firetiger Shadrapje buiten de bek. Terwijl ik de vis in de kieuwgreep beet pak, tikt Sando de haak los.
Na wat snelle plaatjes mag de dame terug. Hoeft nauwelijks bij te komen. Verdwijnt vliegensvlug naar dieper water. Verrassende start van de dag. We bestoken het gebied rondom de ondiepe plaat nogmaals. Het lijkt erop of ze er alleen stond. We vervolgen onze weg.

Verrassende start

Op alle hotspots blijven we aanbeetloos. We besluiten te jerken in een ondiepe inham. Het grote werpplateau is daarbij een echte luxe. We schatten onze kansen hier niet al te hoog in op dit moment. Omdat we de visserij zo mooi vinden wagen we toch een poging. Het avontuur van de Toppie en Slider blijft beperkt tot een koude zwemles.

Ook op de grote plas blijven we aanbeetloos. De uren sluipen snel voorbij. We zoeken en zoeken. De warme soep is een prima onderbreking. De zon is al bezig op de terugweg richting horizon. We besluiten de resterende tijd gericht op snoekbaars te vissen. Ergens moet toch een actieve vis te vinden zijn? De stekken die in harde stroming doorgaans goed bevolkt zijn, leveren nu geen enkele aanbeet op. De mosselbanken worden fors bestookt. Mijn hengel vliegt krom! Hanger? Nee, er zit beweging in. Toch een hanger. Waarschijnlijk een lijn die beetje bij beetje loskomt van de bodem. De kunstaasredder versnelt het proces. Een tiental meters dik nylon komt boven. Een stevige knoop erin en mee naar huis voor de container.

Ook Sando’s plug loopt vast. Een goede kunstaasredder is onmisbaar bij deze visserij. De ring suist naar beneden. De eerste trek direct raak. Een stuk stof, gevlochten lijn en een tak vol mossels hangen innig aan elkaar. De plug is er gelukkig zo uit. Sando ziet nog wat tussen de bende. Bij nadere inspectie blijkt het een groene Deep Thunderstick van Storm. Ziet er na de eerste schoonmaak nog bruikbaar uit. De splitringen en dreggen zijn natuurlijk finaal verroest.

De schemering begint al langzaam. We hebben ondertussen al heel wat meters bodem afgetimmerd, maar zonder succes. Ik kijk vertwijfeld in de kunstaasdoos. Weet eigenlijk ook dat als ze bijten, de gebruikte pluggen zoals de Bomber 25A, Manns Stretch en Rapala Taildancer gewoon erg goed zijn. Toch maar altijd wat anders proberen. Een zinkende Supertrap maar eens eraan. De dreggen hebben bij dit model kunstaas meer kans iets op de bodem te haken, dus ik vis minder strak ertegen dan met de pluggen met lange duiklip. Sando houdt stug vol met zijn diepduikende Taildancer van 11cm.

Eindelijk actie. Sando slaat aan. Hangen! De vis laat zich gewillig naar de boot loodsen. Lijkt niet te beseffen wat er gaande is. Eenmaal in het oppervlak wordt de snoekbaars wakker en geeft flink tegengas. Meerdere spannende vluchtpogingen vlak voor de boot. Ik hang al over de rand van de boot om de vis te landen op een geschikt moment. De eerste poging lukt. Ik overhandig de zeer strakke snoekbaars aan Sando. Het stug volhouden heeft uiteindelijk toch nog succes. Beiden moeten we het vandaag met één enkele aanbeet doen. Schril contrast met de visdagen ervoor. Maar goed ook, anders zou de lol er snel van af zijn.

Strakke vis

Terug naar de haven varend, moeten we midden door een enorm aantal dobberende meeuwen. Ze verzamelen zich massaal op de plas om er te overnachten. Even geen poepjes laten witte vrienden!
Het zijn er veel. Ze overnachten er nu dagelijks. Ik vraag me af of de ontlasting eigenlijk ergens invloed op heeft. Als het duiven waren, dan zouden vele voorns zich tegoed kunnen doen aan de half verteerde zaden. Meeuwenontlasting heb ik nooit bestudeerd. Ben van plan dat ook zo te houden.

Terug richting haven