TotalFishing

Rivier in het vizier 66

Door Yvo Bindels

12 november 2007
Geruisloos tuffen we met behulp van de elektromotor de haven uit. De zon prikt net boven de horizon uit. Het is windstil. We zijn alleen op het water. De waterspiegel lijkt op een groot platgestreken grijsblauw laken. De tijd mag stilgezet worden.

Ons plan staat vast. Kijken of de gestekelde rovers nog in de stroming staan. Uiteraard alleen een handhengel. Geconcentreerd sturen we de pluggen over de bodem. Mijn Manns Stretch 15+ loopt scheef. Een slakje op de staartdreg is de boosdoener. Een haakpunt precies het in het huisje van het arme weekdier. Sando’s plug haakt ook iets. Trekt een tak vol mossels naar boven. We vissen graag boven mosselbanken. Niet alleen kleine visjes bezoeken deze graag, maar ook rivierkreeften zijn hier vaak te vinden. Ze doen zich tegoed aan de mossels en slakjes. De kreeften en visjes staan vervolgens weer op het menu van ons doelwit, snoekbaars.

Zouden ze er nog zitten?

Een paartje knobbelzwanen peddelt langzaam vooruit. Rustig en elegant. De lange s-vormige nek maakt de sierlijke uitstraling compleet. Het mannetje is herkenbaar aan de iets dikkere nek. Een gevormd liefdespaar blijft vaak het hele leven bij elkaar. Romantischer kan haast niet.

De roeiploeg die eraan komt, gaat geen olympische medaille halen. We groeten de vrolijke en uitbundig reagerende dames en zetten de boot gereed voor een nieuwe drift. Hop, pluggen erachter en even wat extra gas om ze snel op diepte te brengen. Precies als ik de bodem bereik, is het al raak. Bij Sando ook! Twee kromme hengels. Helaas rolt de vis bij mijn maatje eraf. Zelf mag ik een zeventiger begroeten.

De drift erna weer direct een aanbeet. Sando’s felgekleurde Taildancer is boven de mosselbank te grazen genomen! Prachtvis. De snoekbaarzen zijn op de dieptemeter te zien. Mooie visbogen dicht bijeen, vlak boven de bodem. Zodra de pluggen beneden zijn, is het direct kassa. De stevige snoekbaarzen geven prima sport. Een handlanding gaat bij dit formaat vissen zeer eenvoudig door de kieuwgreep. Zit het kunstaas ongunstig, dan pak ik de staartwortel vast en met m’n andere hand onder de buik til ik de vis uit het water. Een megavis die dun gehaakt zit, wordt overigens gewoon geschept.

Catch …

“Laten we eens verticalen, als we ze nu niet vangen, dan vangen we ze nooit meer!” De shadjes zakken hoopvol richting bodem. Het is even wennen hoe het bootje op de elektromotor reageert in de stroming. Backtrollend lukt het om de boot boven het taluud te houden. De fin-s shads worden genegeerd. Waarschijnlijk moet het in het stromende troebele water meer bewegen en lekker opvallen. Sando kiest een Spro HS 210 shad en ik ga voor een Rozemeijer Jumper, een soort van rubberen bladpilker. Trillingen tot in het handvat als ik het versneld van de bodem omhoog tik. Bam, een keiharde beuk erop! Een grote snoekbaars heeft het chartreuse gekleurde ding geheel naar binnen geschrokt.

…and Release!

Binnen een uur verdwijnt de Jumper in vier grote muilen. Dit werkt verslavend! Ook Sando vangt twee mooie vissen op de shad. Een stukje verder ligt een Waalse roofvisboot. Er verdwijnt een snoekbaars in de punt van de boot. Op het stuk water dat we bevissen geldt een algeheel meeneemverbod. We houden in de gaten wat er gebeurt. Een tweede snoekbaars blijft ook verdacht lang aan boord. Ik ben het zat. Heb geen zin om me op deze mooie dag te gaan ergeren en vaar kort langszij. Fotografeer de boot en maak kort en bondig duidelijk dat de gevangen vis teruggezet gaat worden.

Ze zeggen dat dit ook het plan was, na het nemen van foto’s. Dat is prima natuurlijk. Maar we zijn nog niet klaar. We vragen naar de eerder gevangen vis aan boord. Ze verontschuldigen zich en maken hun bun leeg. Weer wordt gezegd dat zij ze slechts voor foto’s aan boord hielden. We twijfelen aan de geloofwaardigheid, maar de gevangen vissen zijn nu netjes terug en daar gaat het om. Later herken ik de mannen. Negatieve publiciteit kunnen ze vast niet gebruiken. Catch & release, beste heren!

De Jumper naar binnen geschrokt…

We varen terug naar onze stek. Het duurt lang voordat de volgende vis zich meldt. Ze lijken van drie naar vijf meter te zijn afgezakt. Hier staat een pittige stroming. Het is moeilijk de boot op de plek te houden. Meer sturen dan vissen. Het geklungel levert niks op. We gaan weer slepen. De Bomber 25A doet het goed op deze diepte. Is aan de 13 ponds lijn zo op de bodem. Sando gaat gericht voor een grote vis. Hij vist aan de iets ondiepere binnenkant met de HS Pikefighter. Zelf weet ik geen aanbeet meer te versieren, maar Sando gelukkig wel. De grotere prooi trekt de vissen waarschijnlijk net over de streep.

Het lijkt niet op te kunnen, want ook nu weer knalt zijn hengel dubbel. Een agressieve aanbeet en een run naar het midden van de rivier. De dril duidt op een grote vis. Snoekbaarzen die diep onder de boot blijven cirkelen zien we graag! Na een stevige knokpartij land ik de vis voor mijn maatje. Mooie tachtiger die hij dik verdient! Na deze forse snoekbaars zijn we eigenlijk wel verzadigd. We nemen ontspannen een kop soep en ruimen de spullen op. Er ligt opvallend weinig kunstaas om ons heen. Het traileren gaat al soepeler dan de eerste keer. Nog best onwennig wie wat doet. De vaste patronen die we zo gewend waren zijn er nog even niet.

Verzadigd…