TotalFishing

Rivier in het vizier 60

door Yvo Bindels

6 oktober 2007
Heerlijk om vroeg op het water te zitten. Overal heerst er rust. De enige golven die er zijn, maken we zelf. Een oranje kleurende horizon kondigt de opkomende zon aan. De kleur wordt steeds feller. We zwijgen. Sando tikt geconcentreerd zijn shadje op. Zijn adem dampt in de frisse buitenlucht.

De snoeken leken de laatste weken soms vanzelf in de boot te springen. Ideaal voor de korte sessies natuurlijk, maar toch misten we dan een stukje uitdaging en speurwerk. Vandaag gaan we wat meer variëren. M’n maatje gokt op baars. Hij vist licht. Dun stokje en licht molentje met 6 ponds lijn. Een 7 grams loodkop met een wit Mister twister shadje van 6 cm. Ik vis wat zwaarder met de HS vertical 14-28 gram. Het kleine Okuma molentje is bespoeld met 10 ponds ultra braid van Gamaktsu. Eindelijk een dunne, sterke gevlochten lijn zonder minpunten.

Oranje kleurende horizon

We vissen buiten de hoofdstroom van de rivier. Het taluudje is spijkerhard. Sando slaat aan. Een mooie baars bijt het spits af, de volgende de staart van het shadje. “Je mag niet voeren!”, plaag ik. Verder blijft het rustig. De volgende stek is een stukje varen. We komen onderweg langs een echte baarstek. Daarom gooien we op dat stukje kleine plugjes overboord. Ik heb meteen beet. Een lange groene graspaling laat zich gewillig naar de boot loodsen. Sando is slimmer en vist zijn hornet over de planten heen. Zijn hengeltje klapt dubbel en er is stevig verweer aan de andere kant. Een tachtiger snoek heeft het Hornetje in de mondhoek. Sando onthaakt de vis in het water.

Hornetje in mondhoek

Daarna ben ik aan de beurt. Mijn Boxertje is gegrepen door iets groots. Wederom een stevige snoek die precies in het scharnier gehaakt is. Weken beten ze alleen op groot. Wat zien ze opeens in die miniplugjes? Met de lange tang tik ook ik de haak in het water los. Boven de baars-hotspot verwachten we wel een aanbeet. Ja, daar buigt de hengel van Sando weer. En blijft gebogen! De slip van het kleine molentje draait overtoeren. De vis is duidelijk de baas de eerste 10 minuten! De zeerover drilt op het randje van het lichte materiaal.

Voor het eerst ziet hij de vis. Van zijn vanzelfsprekende rust is niks meer over. Zijn handen trillen. “Het is een megasnoek!”, stamelt hij. Mijn gedachten zijn bij de dunne haakjes van het dregje. Hoe zou de vis gehaakt zitten? Eén verkeerde beweging en de haakbocht buigt zo weer recht. Gelukkig zit er een dun stalen onderlijntje voor. Sando begint te zweten en gooit zijn trui uit. De dame wordt moe en laat zich steeds vaker zien. Het is duidelijk een zware 110+ vis! Ook nu weer zit het hornetje in het scharnier. De eerste poging om de vis te landen lukt meteen!

Wat een bak! En dat op een hornetje. Snel wat plaatjes. Sando heeft na de lange dril wel wat moeite om de vis voor de lens te tillen. De zon weerspiegelt in de vis. Niet zo fraai voor foto’s. Het maakt Sando niks uit, hij wil de vis zo snel mogelijk terugzetten. Gelijk heeft hij, maar straks is hij blij dat ik zeur om nog een laatste plaatje. Na een kort verblijf in de boot mag de prachtvis terug. We nemen ruim de tijd om van de vangst na te genieten. Kop koffie en het ontbijt erbij. We dobberen een kwartiertje op de rivier. Het zonnetje lekker op de bol.

Riviergigant

De baarzen zelf laten het finaal afweten. Zelf zou ik ook niet graag als snack tussen die groene dames gaan zwemmen. De volgende verticaalstek is ondertussen bereikt. Ik laat een groen 7 cm lange Manns shadje richting bodem zakken. Op verticaalgebied is er voor ons nog veel te leren. Ook moet er wat vertrouwen opgebouwd worden. Een forse tik op de shad. De vis rolt er direct van af. Zaten die sneden al in het shadje? De volgende inzet strik ik de dader. Wederom een mooie snoek. Het lijkt wel alsof ze ons achtervolgen!

Dan komen er enkele forse vrachtschepen langs. Met het stalen bootje moeten we de golven respecteren. Door toeval stuiten we op een klein maar scherp en hard taluudje. Een mooie visboog maakt het beeld op het scherm compleet. Het groene shadje wordt al snel opgemerkt. Tijdens het rustig laten afzakken een harde aanbeet. Een tijdje verdenk ik een grote snoekbaars, maar het is wederom een snoek. Met ongeloof kijken we elkaar aan. Zonder erop te vissen, vangen we er vijf achtereen. Het volgende uur krijgen we geen aanbeten meer op onze rubberen creaties.

Tijd voor wat anders. Zouden de ondiepe platen nog bewoond zijn? Wederom een behoorlijk stukje varen. Terplekke maakt een kolonie reigers plaats. In de gauwigheid tel ik vierentwintig vogels. Worp na worp plonsen de toppies in het kraakheldere water. De jerkbaits kammen al schoonzwemmend heel wat meters water uit. Enkele overmoedige baarsjes volgen. Verder toont geen enkele vis interesse. Onze visuren zitten er dan bijna op.

We besluiten het laatste visuur geheel aan snoekbaars te spenderen. Met dieplopende plugjes tegen de stroming in. De mosselbank verloopt grillig. We weten precies wanneer we de hengels moeten optillen voor de ondieptes. Toch blijft er vaak een rare substantie aan de dreggen hangen. Lijkt op een soort wollige vloerbedekking. Zo noemen we het ook. Gaat slechts met moeite van de haken af. Organisch materiaal? Geen idee, in elk geval wel lastig. De drift is zo’n vijftig meter lang. We blijven de stek herhaaldelijk bestoken. Vroeg of laat moet er toch wat gebeuren. “Ja!” Flinke beuken op het Bombertje. De vis rolt van de haak. Teleurgesteld draai ik het kunstaas binnen.

De volgende drift een beet op Sando’s Rapala Down Deep Fatrap. Een prachtbaars zet zijn kam op. Als de vis boven komt, assisteer ik m’n maatje en zet m’n duim op de onderlip van de baars. Het kopschudden was al ingecalculeerd. Doortastend te werk gaan voorkomt ellende. De andere dreg bungelt namelijk nog buiten de bek. De oude krijger zwemt na een plaatje pijlrecht naar beneden de diepte in.

Oude krijger

De drift erna is het Boxertje tussen de mossels uitgevist! Aan de dril te voelen een niet al te grote snoekbaars. Klopt inderdaad. Het is inmiddels weer een hele poos geleden dat we een snoekbaars in de boot hadden. Na de giframp leken ze spoorloos. Onze vreugde is stukken groter dan het formaat van de vis.

Toch nog een snoekbaars