Rivier in het vizier 6
Door Yvo Bindels
29 september 2006
Lang heb ik uitgekeken naar m’n vakantie. Nu is het zover. Tijd om te genieten van de prachtige nazomer, achterstallige klusjes en uiteraard ook roofvissen. Met m’n hoofd zit ik eigenlijk al bij de zeevisvakantie van volgende week. Eerst vandaag met broer Remco het zoete water op.
Varen met de boot vindt hij eigenlijk leuker dan het vissen zelf. Z’n onderarm zit in het verband. Scheurtje in een pees onder de duim. Met de andere hand kan hij de boot besturen. Remco mag vandaag wat varen, dan sleep ik wel wat plugjes erachter en zet zijn hengel gewoon in de steun. Terwijl ik de hengels van kunstaas voorzie, maakt hij wat bochtjes met de boot. Vol gas uiteraard.
Met de biologie van de waterbewoners heeft m’n broer helemaal niks. Toch is hij onder de indruk van de sierlijke landing van twee volwassen knobbelzwanen. Ondanks z’n beperkte roofviskennis heb ik nog nooit zo’n getalenteerde beginneling aan boord gehad. Op een eerdere visdag had hij direct door hoe het kunstaas gevist moest worden, zelfs jerkbaits. Ving in enkele uurtjes dan ook twee knappe snoeken. Vandaag is hij voor ’t eerst schipper. De beheersing van de boot is optimaal. Ik sta er van versteld hoe goed hij reageert op de diepteverschillen. Uiteraard heeft hij een opdracht meegekregen. “Probeer de boot maar op drie meter diepte te houden.”
tijd om te genieten van de nazomer
Kleine en middelgrote plugjes moeten voor actie gaan zorgen. We vissen boven een harde kiezelbodem. Deze harde bodem vinden we alleen aan de oostkant van de plas. De westkant bestaat uit een dikke laag blubber. We hebben er wel eens gevist in het verleden, maar nooit iets gevangen. Tegenwoordig slaan we zachte bodems altijd over.
De jointed shadrap heeft al vrij snel een grote rover verleid, want de steunhengel staat flink te bonken. Net als ik de hengel beetpak rolt de vis eraf. “Zou wel eens snoek geweest kunnen zijn”. Remco attendeert me op een zwart beeldschermpje. Visbroed. Gevolgd door een double hook-up. Beiden drillen we een mooie baars. Het hornetje blijkt geliefd bij de stekelridders. We vissen de hele oeverzone van deze kant van de plas af. Telkens als de plugjes door een wolk aasvisjes duiken is het raak.
De steunhengel staat alweer forse dreunen op te vangen. Een sterke baars van 42 cm heeft m’n jointed shadrap gepakt. Remco is onder de indruk van het formaat van deze baars. We gaan deze stek eens uitwerpen. Jammer dat de elektromotor thuis ligt. Vanwege de wind moet de boot continue gecorrigeerd worden. Ik neem het stuur even over. Op shadjes helemaal niks. Dan maar diepduikende butchers eraan. Al snel een groepje volgers. Ik werp het plugje tegen de oever aan en laat het langs het taluud duiken. Af en toe wordt de bodem daarbij geraakt. Enkele twintigers vergrijpen zich aan het felgele plugje.
Door Remco’s tijdelijke handicap, zijn z’n worpen te kort, waardoor het plugje niet diep genoeg duikt. Plots verschijnt er een grote nieuwsgierige baars voor de boot. Heeft het uitgeviste butchertje in vizier. Alsof hij dit al jaren doet, geeft Remco nog een ruk aan het plugje. Dat is te veel voor de baars. Klapt er vol overheen. Zzz, zzz, zzzzzz….Een perfect werkende slip is een vereiste bij dunne lijnen. Perfect gehaakt om de duimgreep rustig te kunnen uitleggen. Vindt hij toch maar eng. Begrijpelijk ook. Remco’s eerste veertiger gaat op de foto. De knalrode staart wuift nog even door het oppervlak na het terugzetten. Het blijven mooie vissen. Enkele meters naast de boot springt een voorn het water uit. Gevolgd door een kapitale baars. Spannende achtervolging tot vlak in de oever. De voorn verdwijnt uiteindelijk toch in het vacuüm van de luid smakkende baars. Prachtig, hiervoor zijn we op het water.
z’n eerste veertiger
Wisseling van de wacht. Remco heeft nog een afspraak. Sando die net klaar is met werken, wisselt hem af. Kan zo in de boot stappen en direct vissen. Ook hij wil wel wat actie zien en we gaan aan de slag met niet al te grote pluggen. Shadrap, bomber, butcher en boxer gaan overboord. Bijna alle vis tussen twee en drie meter water. Na enkele meters al voor beiden een baars. Felle kleuren zijn duidelijk favoriet. De baarzen zijn helemaal los. Ze blijven het kunstaas aanvallen, gevolgd door meerdere soortgenoten. Geweldige sportvis voor degene die er met aangepast materiaal op vist.
Plots een gierende slip bij Sando. Motor in de vrij. Dan is de actie van de knaloranje shadrap weer zichtbaar op de top. “Wat zou dat geweest zijn?” Vragen waar we nooit antwoord op zullen krijgen. We varen richting een steil heuveltje. Om het taluud te volgen moet de boot hier een scherpe bocht maken. De hengels in de buitenbocht moeten de lucht in. Lijn over de motor heen. Juist dan is het Sando’s redhead butcher die bruut gegrepen wordt. Ik draai de overige lijnen binnen en neem de motor over.
M’n maat houdt maximale spanning op het baarshengeltje. “Er zit geen stalen onderlijntje op.” Als dat maar goed gaat. Weer een run van de vis. Moet wel snoek zijn. Dan zit alles vast. Muurvast. “Nee hé, zal toch niet!”. Als de plug vast hangt is de snoek natuurlijk allang gevlogen. Even van de andere kant proberen. Nog steeds vast. Sando geeft me z’n hengel. “Pak de kunstaasredder er maar bij.” Ik probeer nog even met hengeltop onder water een andere hoek in de lijn te krijgen. Dan schiet iets los, maar er zit nog vis aan! Snel de hengel terug aan Sando die denkt dat ik ‘m in de maling neem. “Serieus, hij zit er nog aan!”.
De snoek is inmiddels wel uitgestreden en heeft enkele krasjes boven op de kop. Geen idee waarin de vis heeft vast gezeten. Het plugje zit tussen het uitstekend uitgeruste gebit. Als ik de mooie dame middels de kieuwgreep de boot in til, gaat ze nog even tekeer. Onder geen beding laat ik haar vallen. Oorlogswondjes op de vingers horen er gewoon bij. Ik geef haar snel aan de trotse vanger over. Waterdichte pleisters zijn geen overbodige luxe.
uitstekend uitgerust gebit
We gaan het een stukje dieper proberen. Op vier tot vijf meter water, veel minder vis op het scherm en de aanbeten blijven ook uit. Dan maar weer terug in de oeverzone. Na enkele kleine baarsjes lopen we tegelijk vast. Weer een dikke lijn die hier rond slingert. Dan ontdekken we een nieuw supersysteem! Nylon 50/00mm, dobber van zo’n 40 gram, gevolgd door een schuiflood en wartel. Twee onderlijnen eraan. Aan één lijn een grote enkele haak maat 2/0 of misschien nog groter. Aan de andere een loodkop met lange twister. Geloof je toch niet.
We varen nog even de rivier op. Troebel water en geen stroming. Veel afstervende planten. Als de plompen weg zijn kunnen we straks weer dicht onder de oever vissen. Het laatste half uurtje slepen we traditiegetrouw met dieplopende plugjes in een buitenbocht van de rivier. Dit is de enige plek waar nog een beetje stroming staat. Sando vist met een down deep huskyjerk en ik met een salmo perch. Na drie hangers houden we het voor gezien.
Mooie schemering vandaag. Als we terug richting haven varen is de plas zo vlak als een spiegel. Elk teken van leven is dan zichtbaar. Brasems rollen in het oppervlak. De nachtvissers op de oever beleven nu het mooiste uurtje. “Vang ze mannen!”
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
