TotalFishing

Rivier in het vizier 55

door Yvo Bindels

6 september 2007
Eindelijk vakantie. Geen warme oorden voor mij dit jaar. Vooral genieten van de Limburgse natuur en uiteraard veel vissen. Een grote snoek staat bovenaan mijn verlanglijstje. Weer een poosje geleden dat ik een forse rover heb mogen vangen. Niet dat het persé moet, maar de honger neemt voelbaar toe.

Vanaf de seizoensopening totdat de avonden te kort worden, vissen Sando en ik vaak donderdags na het werk. Lekker rustig op de rivier. Snel in enkele uurtjes de hotspots bevissen. Vandaag wacht ik netjes op m’n maat. Is misschien wel de laatste keer na het werk. Om half negen is het straks gewoon donker. Telefoon, Sando is net thuis. We wonen twee straten van elkaar vandaan. Twee minuten later ben ik er. Hij smeert het avondbrood en ik laad de spullen in de kofferbak. Ik haal voor de gein zijn favoriete Screaming Devil uit de kunstaasdoos en stop die weg in een tas.

Limburgse natuur

Drie kwartier later bekijken we de helderheid van de rivier. Niks te klagen! Ik voorzie mijn hengel van een groenoranje bulldawg. Sando zoekt in zijn doos. Ik weet ook naar wat. Lachend kijkt hij me aan. Kent m’n streken veel te goed! Beroepsmatig gooit de zeerover dagelijks met vaten bier. Mijn 75 kilo over de rand van de boot, zal dan ook wel lukken. Ik geef hem dan ook maar snel de afgekloven rammelaar terug.

De rivier stroomt nauwelijks. Vandaar dat we het deze keer eens stroomafwaarts proberen. Lekker dicht in de oever. We maken een boogje om de zwanenfamilie. Harmonieus gezin. De jongen zijn niet veel kleiner meer dan de oudervogels. In tien weken van pluizig naar sierlijk. Hun grijze verenkleed zal straks veranderen in het elegante wit van hun ouders. Het waait behoorlijk. De golfjes klotsen tegen het stalen bootje aan. Geeft een gevoel van vrijheid. Een ijsvogeltje flitst voorbij. De milde winters lijken de populatie goed te doen.

Ik geef ‘m maar snel terug.

We vissen ondertussen al een uurtje. Houden stug vol. Die aanbeet moet gewoon komen. En zo niet, dan de volgende keer wel weer. Mijn onderlijn komt het water uit. Vis het rubber zo hoog mogelijk. Met deze zichtdiepte liever te hoog dan te laag! Des te meer vissen krijgen de hap in hun omhoog gericht gezichtsveld. Wham! Een brede bek graait de bulldawg naast de boot uit het oppervlak! De lijn schiet dwars door de grote kolk de diepte in. “Woow, dat is een beste!”.

Vissen van de rivier zijn beresterk. Zeker bij deze afmetingen. De snoek wil het water uit. Ik probeer dit te voorkomen door de hengel laag te houden. Het blijft bij een oppervlaktespurt. Wat een power! De dame zit perfect gehaakt in haar bovenkaak. Als ik de vis probeer te pakken, volgt een laatste krachtsinspanning. Dan is de strijd gestreden. Terwijl ik de vis in de kieuwgreep heb, tikt Sando de haak los. Ietwat grauwige snoek van precies 1.10 mtr. Indrukwekkende kop. Wat is nu mooier? De geweldige aanbeet of de staartslagen waarmee ze probleemloos de vrijheid weer opzoekt?

Beresterk

Indrukwekkende kop

Een stukje verder is er minder drijfvuil. Eindelijk kan ik de driedelige Swimmbait inzetten. De buikdreg heb ik vervangen door maat 1/0. Voor de achterste dreg een dubbele splitring. Dit om hefboomwerking bij een gehaakte snoek ietwat in te dammen. Ik voel de scharnierende zwemactie op de top. Een ritmisch tik, tik tik. In schoon en helder water gegarandeerd een topper! Ik schrik van de woeste aanval. Na nog geen tien meter is de forelimitatie van Spro al gepakt. Ondanks de voorzorgsmaatregelen, rolt de vis er tijdens de eerste run af.

Vanwege de vele waterplanten en drijfvuil, kies ik toch weer voor de bulldawg. Vlak bij de boot goed bij te sturen. Sando vist inmiddels hetzelfde. Een misser bij hem. De vis schiet direct door en grijpt mijn kunstaas. De overactieve zeventiger mag er naast de boot snel af. Het schemert al. Niet veel later weer een misser bij m’n maat. We varen terug. Ik laat mijn kunstaas uit het water. Dit wordt Sando’s vis! Helaas vindt de rover het welletjes. We keren de boot opnieuw en vervolgen onze weg.

Direct na de tewaterlating wordt de groenoranje bulldawg weer gepakt. Had de vis liever bij m’n maat gezien, maar die geniet gewoon met me mee. Teamwork bij het onthaken. Nog geen tien meter verder, weer een hartverzakkende aanbeet vlak naast de boot. Enkele kilometers niks en dan plotseling veel actie. Ik kan niet verhinderen dat de woeste snoek zich kopschuddend ontdoet van het rubber. Wederom een vis als winnaar. Sensatie ten top!

Sensatie