TotalFishing

Rivier in het vizier 54

door Yvo Bindels

1 september 2007
Iedere roofvisser heeft wel een favoriet kunstaas. Zo zou ik zelf de gele toppie niet meer willen missen. Bij Sando neemt dit verschijnsel ernstigere vormen aan. Zijn roodwitte Spro Screaming Devil is compleet heilig verklaard. Kaalgekloven en lek, hangt de herrieschopper iedere visdag een keer in de speld.

Dit seizoen heeft de creatie van Henk Simonsz hem drie negentigers opgeleverd. Van de grootste heb ik een potloodtekening gemaakt. Een achtergehouden foto diende als voorbeeld. Gelukkig is Sando er blij mee. Maar het gaat verder dan dat. Vandaag is het weer eens zover. Varend naar de eerste stek kijk ik tegen drie van die rammelaars aan! Twee hangen er in zijn spelden en één is afgebeeld op zijn pet. “Wat lach je nu?”, vraagt hij. “Als jij straks eens papa wordt, weet ik wel wat voor rammelaar de kleine krijgt!” is het antwoord.

Zijn favoriete kunstaas

Natuurlijk heb ik een tegenhanger bedacht. Het is dan zijn Devil tegen mijn Bulldawg. Beiden vangen we onze vissen ermee, en maken de ander dan gek. “Herrie moet het maken!”, zegt Sando. “Grote snoeken, groot aas”, is mijn reactie. Het is weer een poosje geleden dat we samen gevist hebben. De vervuiling van het water en verplichtingen van mijn beste maat waren daar de oorzaak van.

Vandaag hebben we ook niet al te veel vistijd. Het kleine aas is thuisgebleven en we bevissen slechts enkele snoekhotspots. De gele plompen sterven langzaam af. Perfect om groot rubber eroverheen te vissen. Sando vist aan de buitenkant met zijn rammelaars. De nieuwe exemplaren blijven drijven, maar het best scoort zijn lekke versie die door snoeken zinkend gemaakt is. Mijn groenoranje bulldawg loopt vlak langs de oever over de plompenresten heen. De onderlijn komt daarbij half uit het water. Dichter naast de boot hou ik een 25 cm lange shad met ingegoten loodkop.

Losser

Al na vijf minuten actie. Sando’s Devil is gegrepen. Niet zijn redhead maar de blauwe kleinere versie dit keer. Een snoek komt al snel in het oppervlak en geeft nauwelijks verzet. Sando wil de vis nog niet beetpakken, want de rover is zeker niet uitgedrild. Hij wacht even of er nog een vluchtpoging ondernomen wordt. De snoek schudt met haar kop en het kunstaas valt zo uit de bek. Lag er wellicht gewoon los in. We zijn best opgelucht. Niet omdat de vis loste, maar omdat deze de giframp heeft overleefd. Het kan dus toch!

De fluor carbon onderlijn is een klein beetje aangetast. Geen half werk, direct vervangen dus. Dan nog een keertje over de stek. De ingang naar een klein zijkanaaltje onderbreekt de oever en is daardoor een interessante stek. Op dezelfde plek weer raak! Wederom geen vechtlust. Waarschijnlijk dezelfde vis. Deze keer zit de snoek prima voor in de bek gehaakt. Het onthaken is dan ook een fluitje van cent. Weerhaakloos zeker!

Twee keer in de fout

Een fuut duikt op met iets donkers tussen de snavel. Het is een forse rivierkreeft. Floep, daar glijdt het beest door de elegante nek naar beneden. Niet zo’n fraaie dood lijkt me. Een scherp ‘tie’ kondigt een blauw-oranje flits aan. Het ijsvogeltje landt een stukje verderop in een kaal boompje boven de oever. Nu zou ik wel graag over een zoomlens beschikken. Voorzichtig brengen we de boot dichterbij om toch een poging te wagen. Het lukt in ieder geval om de fraai bevederde visjesvanger op de plaat te zetten. Of het écht gelukt is, zien we thuis wel.

Kingfisher

Pas na een hele tijd weer een aanbeet. Een grotere vis deze keer. Vanwege de harde wind neem ik de motor over en kan Sando zich concentreren op de vis. Uiteindelijk verschijnt de vis naast de boot. Sando pakt haar achter de kop vast. De buikdreg zit eigenlijk niet zo lekker. Ik tik de haken los, zodat hij de snoek middels de kieuwgreep kan pakken. Dat lukt ook, maar net als hij de vis wil oppakken, schudt deze zich woest los. Plons, weg. In de lucht hou je een snoek doorgaans makkelijk vast, maar als de helft nog in het water is, is dat een ander verhaal.

Niet veel later hetzelfde kunstaas dat gegrepen wordt. “Het zou verboden moeten worden!”,grap ik. Ook nu weer de kracht van een sterke riviersnoek, die van geen ophouden weet.
De rode Devil hangt aan de buitenkant van de bek. De waarschijnlijk negentiger maakt enkele explosieve runs en schiet helaas los. Hartstikke jammer, maar we zijn allang blij dat ook deze dame er nog zit.

Groot aas, grote snoek?