TotalFishing

Rivier in het vizier 53

door Yvo Bindels

25 augustus 2007
Snelstromend ondiep water suist voorbij. De laarsjes zijn allang volgelopen. Het dikke nylon draad strekt zich in de stroming. Gespartel! De bamboestok wordt bijna uit m’n handen getrokken. Als zesjarige deugniet vang ik naast m’n vader de eerste forel. Een visser is geboren.

Mijn vader leerde me vissen zoals het hoort. Beginnen met een korte vaste stok en met respect voor de natuur. In de loop der jaren werd de vaste stok steeds langer. Later kreeg ik dan een werphengel met molen. Dat was me wat! Inmiddels zijn de tijden veranderd. Het bamboe is vervangen door strak carbon en stijf nylon door sterke soepele dyneema vezels.

Mijn vader vist nog steeds het liefst op witvis met de vaste stok. Heel af en toe stapt hij wel eens in de boot. Vandaag is ook zo’n dag. We gaan samen een paar uurtjes het water op. We zijn beiden niet zo heel fit. Het feestje van de vriendin van m’n broer was erg gezellig. Half vijf in bed belanden ben ik ook niet zo gewend. Het is nog erg mistig op het water. In mijn hoofd ook.

Ik ben de dieptemeter thuis vergeten. Niet zo’n probleem. De plas die we gaan bevissen heeft niet veel geheimen. Ik hou de boot dicht langs de oever. Tussen twee en vier meter moeten we wel wat baars tegenkomen. M’n vader heeft niet veel roofviservaring. Het verschil tussen de bodem en een aanbeet van een kleine baars is soms ook niet zo heel duidelijk. Al snel vangen we beiden een mooi getekende baars. Twee dertigers. Een hele opluchting, want het thuiswater heeft een flinke dreun gekregen. Hoe het met de roofvis zit, weet ik nog niet precies. Blijven vissen is de manier om erachter te komen.

Baarzen zitten er nog

Ik draai de boot van de stek weg richting het midden van de plas? “Er komt een andere boot aan pap”. Van dichter bij blijkt het een kano te zijn. Misschien toch maar eens de bril opzetten? Een jonge fuut duikt vlak naast de boot op. Verschrikt zich net zo erg als m’n vader. Lachen natuurlijk! Het loopt niet storm, maar af en toe worden de plugjes gegrepen. Samen beleven we lol aan de dappere minibaarsjes. De Boxer, Butcher en zeker de Hornet van Salmo zijn perfect voor deze visserij. De waterdiepte bepaalt welk type Hornet ik in de speld hang. Indien dieper dan drie meter, dan de diepst duikende versie, de SDR (super deep runner). We moeten immers wel de bodem bereiken. Is het ondieper dan de versie met kleinere lip, omdat die stabieler loopt.

Echte baarsvangers

Oké, wat baarzen zitten er dus wel nog. Het grotere kunstaas dat aan de steunhengel mee zwemt heeft nog geen snoek kunnen verleiden. Snoekbaars dan? Daarvoor moeten we de rivier op. Ik ben onder de indruk van de stroming. Lijkt wel winterpeil! Nog net bevisbaar. Wel hartstikke troebel. Na een minuut vissen hangen de lijnen helemaal vol met drijfvuil. Dit is doelloos, nog maar even de plas op dan. Daar komen we Pol en zijn vrouw Huguette tegen. Traditiegetrouw de boten tegen elkaar. Het is gezellig en een half uur is zo voorbij.

Ik zoek wat dieper water op. Jointed Shadrapjes en Boxers halen aan een 7 ponds lijn nog net de vijf meter waterdiepte. De eerste meters geef ik altijd wat extra gas om ze sneller op die diepte te brengen. De dikke baarzen blijven echter verborgen. Wederom geen grote vissen vandaag. Zouden ze er nog zitten? Vandaag geven we op, maar we zullen zeker terugkomen.

Zondagmiddag rij ik samen met Sando naar Lambert. Gebak in de kofferbak aangezien ik jarig ben. In het timmerbedrijf aangekomen, zijn we zeer verrast door de vorderingen van onze nieuwste aanwinst. Een polyesterboot gaat de stalen schuit over een tijdje vervangen. Onze maat heeft gouden handen en neemt de boot goed onderhanden. De nieuwe rubber stootrand ziet er gelikt uit. De vloer en het grote werpdek zijn al op maat gemaakt. De taps toelopende randen volgen perfect de contouren van de boot. Puur vakmanschap en een echte verjaardagsverrassing!

Blij met de hulp van Lambert!