Rivier in het vizier 49

Eindelijk een zomerse dag

“Veel plezier en een goede vangst!”, zijn de laatste woorden voor ons vertrek. Een half uurtje later glijdt de Marcraft de rivier in. Het water stroomt behoorlijk. Is minder helder dan we wensen. De rivier die we bevissen is een rasechte regenrivier. Pieken en dalen vullen de grafiek van Rijkswaterstaat. De waterafvoer is zelden constant. Beiden bevissen we het stuk rivier wekelijks. De stroming en helderheid van het water is bepalend voor onze stekkeuze. Ieder water zijn eigen regels. Bij zeer forse stroming zoeken we snoek bijvoorbeeld op enkele stekken dicht in de oever Snoekbaars is dan goed te vangen op stekken waar de rivier het breedst is.

Grote snoekbaars is niet vies van een goed geviste jerkbait. Sterker nog, zo kan er zelfs gericht op worden gevist. Lambert is de afgelopen tijd erg succesvol met deze visserij. We besluiten het dan ook vanaf de start te proberen. Deze keer ziet de jerkbait eens geen helder water vol met plantenbedden. Nu een spijkerharde bodem met veel structuur. We ankeren in de volle stroming op een ondiepe grindheuvel. Slechts een halve meter water onder de boot. Voor ons een dieper stuk met harder stromend water. Alle vuil wordt van het talud weggespoeld. De bodem bestaat enkel nog uit steen.

We hebben dezelfde jerkbait als favoriet voor dit klusje. Beiden een afgekloven toppie in de speld. Op snoek laat ik de jerkbait breed uitslaan en vis zo traag mogelijk. Op snoekbaars is het een ander verhaal. Venijnig tikken we het kunstaas in redelijk tempo binnen. Moet ook wel in de stroming. Het taluud wordt goed afgevist, maar de gestekelde vrienden geven niet thuis. We besluiten er later terug te keren.

Tijd voor actie

Tijd voor actie. Kleine plugjes verleiden al snel enkele baarzen. Vanwege het felle zonlicht lijken ze zich wat dieper op te houden. Vier meter waterdiepte is voor een Jointed Shadrapje van vijf centimeter geen probleem. De 10 ponds Ultra braid snijdt als een mes door het water. Zeker in deze maanden een stalen lijntje ervoor om snoek tegen zichzelf te beschermen. Ook de hoog geviste Screaming Devil wordt gepakt door een brutale twintiger. Wat een lefgozer! Niet veel later vliegt het gevoelige stokje van m’n maat in een gevaarlijke kromming. De vis weet zich echter bonkend van de haken te bevrijden.

Een aalscholver pikt een drijvende vis op. Worstelt er mee. Een te grote hap? Ik kan de vis niet thuis brengen. We gaan een kijkje nemen. De aalscholver duikt onder. Komt dicht bij de boot boven en laat zijn buit los. Het blijkt een stuk paling. Maar wat voor één! Ik pak de vis uit het water. Leeft nog! Hapt met zijn roofaalbek om zich heen. De oude reus is doormidden gehakt door de stroomturbine. Van onvatbare rover des duisternis tot kansloos slachtoffer. Lang leve de groene stroom! Met pijn in onze vissersharten verlossen we de gigant uit zijn lijden.
Zo dik als een pols. Deze keer wordt het visserslatijn ruim overtroffen!

Van onvatbare rover tot kansloos slachtoffer, lang leve de groene stroom!

Terug naar de snoekbaarsstek. Plots draait Lambert het gas dicht. Ik volg zijn wijzende vinger. Een bever is verrast door onze boot. Nooit eerder zag ik er één in volle lengte van zo dichtbij. Komt niet snel weg door de ondiepe modderpoel waar hij in zit. Ik zoek om me heen. Waar is de fotocamera? Net als ik de lens op de meterlange bruine knager richt; plons, kopje onder. Het bellenspoor laat de slimme sluiproute zien. Onder een dichte struik haalt het dier even adem om vervolgens te verdwijnen. Prachtig!

De rivier stroomt inmiddels wat rustiger. Weer zakt het anker op de ondiepe grindheuvel. De toppies schaatsen van diep naar ondiep. Plots slaat Lambert aan. Raak! Een grote snoekbaars geeft een mooie strijd. De jerkbait zit met één haak in het puntje van de onderkaak vast. Ik durf haast niet te kijken naar het woeste kopschudden in het ondiepe water. Toch blijft de rover hangen. Strakke vis van 81 cm. Daarna blijft het stil op de stek.

Strakke tachtiger op de Toppie

We laten ons langs een oever driften op zoek naar snoek. Ik kies voor een grotere jerkbait met rammel, omdat het water ietwat troebel is. Na een half uurtje verdwijnt de busterjerk in een grote kolk. Ik haal uit en voel maar heel kort weerstand. Jammer! De schemering begint. Tijd om de mosselbanken te bevissen, zoals we traditiegetrouw onze zomerse visavonden sluiten. De eerste driften leveren niks op. Als de snoekbaarzen niet los lijken, kies ik vaak voor de Deep Husky Jerk van Rapala. Ook nu weer weet de subtiel zwemmende plug twee snoekbaarzen te verleiden. De Bomber 24a van mijn maat brengt in complete duisternis de laatste snoekbaars van vandaag tijdelijk aan boord. In de goed verlichte boot, doet de vis zijn bijnaam eer aan; een echte glasoog.

Glasoog