TotalFishing

Rivier in het vizier 48

door Yvo Bindels

14 juli 2007
Om kwart voor vijf gaat de wekker. Slaapdronken loop ik naar de logeerkamer. Daar slaapt een kerel uit duizenden. Luciën de Kroon, auteur van metersnoeken.nl. Een zeer sympathieke vismaat die kan vissen als de beste. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk. Zelfs om vijf uur ’s ochtends! We hebben ontzettend veel zin in onze visdag. Voor de roofvissen is het vandaag oppassen geblazen!

Het wordt een dag met veel variatie. Tien hengels, twee grote tassen, doos met elektrospullen, koelbox en een berg kunstaasdozen. Een wonder dat we blijven drijven. Toch is er ruimte genoeg in de stalen schuit. Luciën die doorgaans boten met meer luxe gewend is, vindt het volgens zijn eigen zeggen voor 300% meevallen. Het water ligt er prachtig bij. De rode ochtendgloed maakt de sfeer compleet.

We lopen warm met gretige baarsjes op licht materiaal. Hornetjes, Butchers en Jointed Shadrapjes doen het weer uitstekend. Helaas vinden we de grote baarzen niet. Toch beleven we volop plezier aan de ruige rakkertjes. Na een tijdje zoek ik een goede snoekstek op. De wind blaast ons langs een met plompen begroeide oever. Ieder gaatje wordt gevuld met een worp. De jerkbaits landen keer op keer perfect tussen het gebladerte. Toch duurt het heel lang voordat een snoek de aanval inzet. De natuurkleurige busterjerk van mijn maat verdwijnt in een kolk. Luciën doet wat ie moet doen. Aanslaan. De vis weet de vlijmscherpe haken te omzeilen.

Baars op licht materiaal

De zon neem al snel in kracht toe. We smeren ons bijzonder goed in. Ik trek wat witte dwarsstrepen over m’n bovenlijf. “Groeten uit de rimboe!”. Ondanks dat de vis helemaal niet los is, hebben we plezier en alle vertouwen in hetgeen nog komen gaat! Luciën geniet vooral van de prachtige omgeving. Ondanks dat ik er wekelijks vis, kan ik zelf ook de schoonheid ervan nog zien. Veel reliëf in het landschap en beboste oevers. Tijdens de kantooruren de rest van week kan ik hier op teren. De variatie aan watervogels maakt het geheel compleet. Een grote gele kwikstaart zit wiebelend op een kei. Niemand weet waarom ze constant met hun staart wippen.

Enkele uren verder hebben we nog steeds geen snoek kunnen verschalken. Normaal word ik daar niet nerveus van. Deze keer is het anders. Mijn maatje heeft een lange reis erop zitten om hier te kunnen vissen. En juist dan is de vis niet los. Deze week vingen Sando en ik nog schitterende rovers in slechts enkele uurtjes en nu is het niks. We zoeken nog twee hotspots op. Het water is glashelder en vol waterplanten. Luciën vindt het op Zweden lijken. Het ruikt er gewoon naar snoek! We variëren volop. Jerkbaits, shads, bullwadgs, spinnerbaits, rammelaars en pluggen. Het hele arsenaal wordt gedoopt. We zien geen vin….

Mijn maatje benadrukt gelukkig nogmaals dat hij volop geniet en dat vis vangen nu slechts een bonus is. Zo zien we iedere visdag eigenlijk wel. Maar ik gun de geweldige kerel naast me zo graag een mooie vis vandaag! Enkele weken geleden was ik bij hem op bezoek en wisten we na een taaie start toch nog de nodige vissen te vangen, waaronder zes snoeken. Van die dag schreven we beiden geen verslag. Vis vangen is daarvoor zeker niet bepalend. Soms gewoon eens geen details onthouden of foto’s maken. “Woow!” een grote kolk achter de toppie. Daar blijft het dan ook bij. Weer druipen we visloos van een geweldige stek af.

Genieten

Terug naar de baarsvisserij. Daarnaast snoekgerei in de steunen. Drijvend en niet te diepduikend, zodat we er tijdens het baarzen geen hinder van hebben. Het lichte baarsstokje slaat dubbel. “Hanger, nee vis!”Ik heb m’n handen vol aan een grote brasem die in de rugvin gehaakt is. Dan eindelijk een echt mooie baars voor Luciën. De baarzen bijten gretig. Veelal kleine visjes beneden de twintig centimeter. Rollen er regelmatig af. Zachte hengels beperken dit nog enigszins. Baarsplugjes vis ik graag over de bodem. Pik dan ook met regelmaat vuil op. Sla het met een felle ruk vaak eraf. Deze keer sla ik het plugje vast. Hanger. Meteen motor in de vrij en even een paar korte rukken. Wacht eens…. Er is iets goed kwaad aan de andere kant!

Tientallen meters lijn vliegen er van het kleine molentje. Ik kijk benauwd naar de spoel. Luciën neemt de motor over en volgt de vis. Weer zo’n lange run. Het lichte baarsstokje wordt mishandeld! Na een half uur blijft de vis dichter bij boot, maar zwemt nog steeds waar hij wil. Ik geef het maximale tegengas wat het materiaal aan kan. Het hengeltje staat letterlijk tot aan het handvat krom. Alle vezels buigen voor deze vis. De 10 ponds Spro Ultrabraid dyneema kan de druk aan. Mijn arm verzuurt. De hengeltop vliegt regelmatig onder water. Luciën is een geniale stuurman en weet alle gevaren die loeren te pareren.

De droom van een megasnoek valt in duigen. Heel even zie ik een bruine staart. Karper. Vals gehaakt dus. De dril wordt meestal beëindigd door het ongeduld van de visser. Stekende pijn in mijn arm. Pak de hengel even met links over. Na een dikke drie kwartier laat de vis zich boven in het water zien. Luciën bedenkt zich geen seconde en schept in één keer feilloos raak. Knap werk van hem. Wat ben ik blij dat de dril ten einde is. Voor mezelf, maar ook zeker voor de arme vis. Na wat platen zwemt de dikkerd richting bodem. We houden het voor gezien. Een lange, leerzame en leuke dag waarbij het venijn ‘m letterlijk in de staart zat!

Sterke sportvis