Rivier in het vizier 47
door Yvo Bindels
30 juni 2007
De rivier voert het vele regenwater af. Met 400 kuub per seconde een behoorlijke stroming. Het water is troebel. Ook op de plassen is geen helder water te bekennen. Met de wetenschap dat we tijdens de warmere periodes nog genoeg op baars zullen vissen, gaan we nu gericht voor snoek. Tijdens de avond op snoekbaars.
Zoals altijd treuzel ik bij de start. Heb ook te veel spul voor me staan. Sando kiest graag vertrouwde modellen. De keuze ligt voor de hand. Flitsende kleuren en kogeltjes erin. Liefst iets van een beetje formaat. Screaming Devil en Supertrap. De ratel van de Screaming Devil is doffer. Daarmee iets meer snoekgericht dan de fel rammelende kogeltjes van zijn collega. Ik heb het kunstaas nog maar net in de speld hangen of Sando staat al een zware vis te drillen! Na amper twintig meter trollen is zijn Manns Depth gegrepen. Een diepgebogen hengel gaat over in een vibrerende lichte kromming. Slechts de actie van de eigen plug. Alle kunstaasvissers kennen dit gevoel van teleurstelling. M’n maatje moppert, maar zal zelden vloeken.
Overal troebel water
De aanbeet is wel goed voor het vertrouwen in de visserij. Het kan dus! We maken vele meters. De tijd sluipt snel voorbij. De vroege ochtend en late avond zijn ’s zomers toch de meest productieve uren. De dagen zijn nu lang en verplichten een keuze. Na het avondje stappen gisteren, is dat vandaag niet moeilijk. Vanavond pakken we de schemering mee. De zon wint langzaam het gevecht met de wolken. Mijn neus is al vaak verbrand geweest. Factor 20 dik erop. T-shirt mag heel even uit. In het troebele water schrikken de vissen daar niet van. Ook nu weer de bescherming van de witte notenmelk.
We jerken een plantenbed op een ondiepe stek uit. Het waterzicht is niet optimaal. Ons vertrouwen erin ook niet. De zon schijnt fel en het is warm. Het liefst zou ik overboord springen! We zoeken naar een stek in de schaduw. De enige schaduw is op de oever. “Zullen we?” De goed gevulde koelbox en kussentjes gaan mee aan land. Languit in de schaduw. M’n voeten net in het water. Negentien graden voelt heerlijk fris. Lekker afkoelen. De drang naar een vis neemt het na een half uurtje weer over. Vol nieuwe moed zoeken we onze stekken op.
Afkoelen
Weer blijft het stil. Sando vist een Rapala Dives To 4 vlak onder de kant tussen het visbroed door. Steil taluud naar diep water. Al snel heeft een baars het plugje gegrepen. Het blijven dappere super rovertjes. Stel dat ze eens zeventig centimeter konden worden! Een grote donkere wolk wist de zon. In één klap is het stukken donkerder. De helft van de plezierbootjes vertrekt meteen. Wij vissen lekker door, een bui kan hoogstens verkoeling brengen. “Hanger?”, vraag ik aan m’n maat, die een kromme hengel uit de steun neemt. “Nee, het is vis!”, is zijn antwoord. Een snoek springt met het plugje het water uit. Mooi om te zien. De zeerover geniet! Langs de boot krijgt de wildebras zijn vrijheid terug zonder het water uit te hoeven. Handig die lange tangen!
We varen de boot weer langs het taluud en direct is mijn Taildancertje gegrepen. Weer een snoek op klein aas. Ook deze zeventiger wordt in het water onthaakt. Die donkere wolk mag wel even blijven! Op dezelfde stek direct weer een aanbeet. De jacht is volop bezig onder water! Een snoek heeft de roodwitte Screaming Devil van Sando tussen de kaken geklemd! Nou ja, roodwit…Begint meer op zilver te lijken, want de lak is er aardig afgebeten. Een schitterend getekende dame wordt door mijn maat respectvol uit het water getild. Ze gaan zo samen op de foto. Ik tik de buikdreg even los. Altijd veiliger als de haken er uit zijn!
Prachtig getekend!
Als de rovers echt los zijn, kies ik graag voor een opvallende plug van aardig formaat. De redhead Super Shadrap blijft een topper voor zomerse dagen. Amper op diepte en al gegrepen! “Voelt als snoekbaars!”, zeg ik tegen Sando. En inderdaad een mooie donkere snoekbaars is de dader. Prima formaat voor de kieuwgreep. Gespleten staart van een schepnet zou zonde zijn! Bij grote snoekbaarzen hou ik met mijn linkerhand de staartwortel vast terwijl de rechter rustig de juiste plek voor de kieuwgreep bepaalt. Zodra ik actie voel in de staart laat ik de vis gewoon los. Sando houdt ondertussen de hengel vast. Zo gaat het eigenlijk altijd goed. Voor de vis en voor ons.
Zo vang je uren niks en dan een aantal rovers achter elkaar. Niet verklaarbaar en juist daarom leuk. Het jachtuurtje is daarna duidelijk voorbij. De waterpolitie komt even polshoogte nemen. Nee, de vergunningen hoeven ze niet weer te zien. Ze zijn vooral geïnteresseerd in eventueel opgemerkte dubieuze zaken. We maken een gezellig praatje. De mannen in het blauw verstaan hun vak. Kennen de regels maar al te goed. Ze kijken hun ogen uit naar de vreemde creaties in onze kunstaasdozen.
Catch & Release!
De verdere avond krijgen we geen enkele aanbeet meer. Zelfs de snoekbaarzen lijken niet op jacht in de schemering. We genieten van de vallende duisternis. De vuurbal zakt steeds verder. De rode gloed verdwijnt achter de horizon. Alles komt tot rust. Wij ook. Het witte licht van ons bootje zoekt zich een weg terug richting haven.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
