TotalFishing

Rivier in het vizier 45

door Yvo Bindels

9 juni 2007
M’n vakantie loopt ten einde. Twee weken vissen, eten en slapen zijn voorbij gevlogen. Na twee dagen met Han op het grote water te zijn geweest, vis ik vandaag met een collega. Nadat we er op het werk achter kwamen dat we dezelfde passie hadden, hebben we een visafspraak gemaakt. Vandaag is het dan zover.

Na de afslag van de autoweg draait Ed voor me de weg op. Mooi, hij heeft het gevonden. Prima timing ook! Beiden ruim twintig minuten te vroeg. Al snel dobberen we op het water. Motor gaat uit. Heerlijk die rust. Terwijl we rustig onze spullen klaarmaken dampt er koffie uit de mokken. Toevallig hebben we beiden exact dezelfde koelbox. Nog meer hetzelfde zou eng gaan worden.

Wat een rust. Heerlijk!

Ed heeft zich helemaal toegelegd op snoek. Zijn kunstaasdozen zijn gevuld met groot gerei. Achter alle krassen en sneden in hout en rubber ging ooit een aanval vooraf. Een aanval van een met vlijmscherpe tanden bewapende roofvis. Een rover die met een razendsnelle sprint toeslaat. Het liefst vanuit een hinderlaag. Een stijl taluud, planten en obstakels. Daar zitten ze en moeten wij vissers wezen. Op mijn thuiswater ken ik een aantal van deze stekken. Sommige stekken bevis ik uitsluitend met Sando als het niet druk is op het water, andere stekken ook met gastvissers.

Ed is verrast dat zijn rammelaar al snel gegrepen is. Helaas schiet de vis ook net zo snel weer los. De vis lag tegen de baarsheuvel aan. Kon eigenlijk best een forse baars geweest zijn. Nog een keer erover. Zelf laat ik snel een boxertje tegen de heuvel aanlopen. En inderdaad, een mooi gekleurde baars heeft het plugje gegrepen. Ed laat me zijn baarsplugjes zien en vraagt naar m’n mening. Ik vind ze voor de echte zomermaanden wat groot, maar in het najaar moet het zeker kunnen. Kleine plugjes tot 5 cm vragen eigenlijk ook om aangepast materiaal. Een gevoelige 10-20 grams hengel in combinatie met 7 tot 10 ponds dyneema is ideaal. De nieuwe G-power Ultrabraid van Gamakatsu bevalt mij uitstekend! De eerste dunne gevlochten lijn waar ik helemaal tevreden over ben.

Maar goed, we kwamen vandaag voor snoek. Op de plas valt verder geen activiteit te bespeuren, dus zoeken we de rivier op. Het is nog steeds erg vroeg. Geen boten en geen wind. Ik laat de boot langs de oever driften, zodat Ed steeds de gaatjes tussen de plompen in de oever kan bevissen. Zijn Loz Harrop schaatst langs het gebladerte. Volgens hem moet ik meevissen. Maar ik doe ontspannen een bakje koffie en zorg dat m’n maat perfect de ene na de andere opening kan uitgooien. Een grote plons! Een snoekt schampt het hout. Even later nogmaals. Volgens m’n maat was het een beste vis. Het zeuren voor een herkansing levert niks meer op.

We varen een stukje verder. Het talud is er steil. Ik leg de boot met de punt tegen de oever. Zo kunnen we beiden langs een oeverkant jerken. De eerste twee meter in de oever is het te doen. Steeds leg ik de boot een stukje verder. Op iedere plek krijgen we wel een misser of losser. We snappen er niks van! Kunnen we nu gewoon niet vissen of zijn die vissen zo slim? Na zeker acht aanbeten gemist te hebben is het eindelijk raak. Een snoekje heeft de jerkbait van Ed stevig tussen de kaken. Gelukkig de nul eraf voor m’n gast. Dat vind ik altijd een fijn gevoel.

Dapper snoekje op de jerkbait

Mijn felgele toppie is prima te volgen. Ik vis steeds met deze kleur omdat ik dan zo goed meekijken kan. Superspannend en heerlijk ontspannend. Regelmatig beeld ik me schimmen in die het hout achtervolgen. Deze keer is het toch een echte vis die enkele meters voor de boot wegdraait zonder aan te vallen. “Als ik me niet vergis keek ik recht tegen de kop van een snoekbaars.“, meld ik m’n maat. Maar dan was het wel een hele grote! Drie worpen later schuift de brede bek er toch over heen. Een megasnoekbaars is woest! Schudt in het oppervlak met alle kracht. De toppie blijft gelukkig in de onderkaak van de tachtiger hangen.

Daarna blijft het lang stil op de stek. Op de oever dartelen jonge konijntjes in de zon. Het wordt langzaan warm. Ed wijst op de plek waar ik nog een streep zonnebrandcrème heb zitten. Zijn vrouw heeft heerlijke gemarineerde speklappen voor ons gemaakt. Omdat de zon hoog aan de hemel staat trol ik vlak langs de plompenbedden. Wellicht liggen hier wat rovers op de loer?! Omstandigheden waaronder rammelaars doorgaans goed uit de bus komen. De enige snoeken die nog voorbij komen, zijn die uit onze eerdere visavonturen.

Indrukwekkende vinnen

Zaterdag
De wekker loopt weer eens ’s nachts af. Niet veel later zit ik in de auto richting Lambert. Daar stap ik bij hem in en rijden we met z’n prachtige Marcraft richting het midden van ons land. De rit van dik twee uur gaat soepeltjes en voordat we het weten, zijn we op de plek van bestemming. Een Marcraft visdag georganiseerd door de Friese broers Marcel en Martin Frankena. Na een gezellig welkom met koffie en het doornemen van de ‘regels’, gaan we het water op. Voor ons vreemd water. Één keer ben ik er eerder geweest. De stekken waar we toen activiteit mochten bespeuren herken ik meteen. Op slechts twee meter waterdiepte pak ik al snel een snoekbaars en snoekje. De Spro Pike-Fighter jr. blijkt een geliefde prooi vlak boven de keien.

Serie prachtboten

Als de zon feller schijnen en zoeken we een zeven meter diepe buitenbocht op. De rivier stroomt stevig. Ik vis mijn Bombertje aan de dunste lijn die ik ter beschikking heb om zo diep mogelijk te komen. De HS Vertical 14-28 gram wordt nu even horizontaal gebruikt. Aan de andere hengel een Deep Thunderstick van Storm. Met regelmaat komen er snoekbaarzen in de boot. Vissen tussen de 40 en 55 cm, waarvan het spektakel voornamelijk in de aanbeet ligt. Jammer dat een beste snoekbaars vlak naast de boot van de grote Pikefighter rolt.

Lambert en ik vissen voor het eerst samen, maar het lijkt wel of we al jaren tegenover elkaar zitten. Alles gaat zoals gewenst. De Marcraft 440 is de meest luxe en stabielste visboot waar ik tot nu toe heb ingezeten. Onvergelijkbaar met de stalen schuit die ik gewend ben. Na nog twee baarzen en een snoekje hebben we beiden het roverstrio compleet. De zes visuren zit erop. Met elf vissen zijn wij in ieder geval tevreden en hebben we genoten van de riviervisserij.

Trollend op zeven meter diepte

Eenmaal binnen breekt buiten een noodweer los. Gelukkig heeft iedereen het zeil over de boot. Marcel en Martin hebben de dag uitstekend georganiseerd. Vlak voor de heerlijke pannenkoeken krijgt elk koppel een mooie prijs en enkele attenties. Aan tafel komen de verhalen uiteraard op gang. Hans de Boer heeft vandaag een mooie negentiger gevangen. Steef Meijers wist maarliefst een prachtige 111 cm lange snoekdame te verschalken. Leuk zo met al die vissers aan tafel. Iedereen heel anders bezig met eigenlijk hetzelfde.