Rivier in het vizier 43
door Yvo Bindels
4 juni 2007
Vandaag staat een afspraak met Johan Caneel gepland. Om de reisafstand voor beiden beperkt te houden, hebben we afgesproken aan een grote slok water tussen onze woonplaatsen in. Ik ben er als eerste. Nog voordat ik de zonnebrandcrème over m’n neus heb uitgesmeerd, komt m’n vismaat eraan. Prima timing.
Ik vis graag met Johan. Niet alleen een prima all-round roofvisser, maar ook een persoonlijkheid waarmee ik graag te doen heb. Altijd rustig en zichzelf. Ontspannen en genieten van de kleine dingen. Vissen zoals het hoort. Als Certified Personal Coach heeft Johan een nieuwe uitdaging gevonden in z’n leven. Tijdens zijn opleiding hiertoe, heb ik een waardevolle training bij hem gevolgd. Hij mag trots zijn op z’n prachtig geïllustreerde website http://www.johancaneel.nl
Tijdens het gereed maken van de boot, kletsen we gezellig bij. Geen enkel wolkje gaat de zon vandaag hinderen. Terwijl we de plas uitvaren krijgen we een escorte van Canadese ganzen. Ouderparen en groepjes jongen van verschillende leeftijd. Sommigen nog echte jonkies met plukjes dons op de kop, anderen weer ondeugende pubers. Peddelen langzaam voor ons uit richting rivier. “Ja vis!” klinkt er uit de mond van m’n maat. Ik schrik er haast van. Een dappere baars heeft zich vergist aan de Lightening Shad van Johan. Niet veel later weet de bolle plug ook een snoekje te verleiden.
Canadese escorte
Mooie taluudjes naar de koppen van de rivier. Moeizaam krijg ik de co-pilot elektromotor te water. Ik moet toch maar wat meer spek met eieren gaan eten. Het Saltshakertje blijft op een 14 grams loodkopje maar net bij de bodem. De rivier stroomt harder dan we dachten. We gaan dan ook slepen in de oever. Johan heeft een grote keus aan pluggen aan boord. “Pure onzekerheid”, noemt hij het zelf lachend. Toch kiest hij er het juiste kunstaas uit, want het Cordell-plugje met kogeltjes is al snel gegrepen. Met een pracht van een snoekbaars, heeft hij al drie soorten rovers te pakken. Loepzuivere hattrick.
Mooie zestiger
Zelf heb ik nog geen tikje gehad. Vis met een bombertje en een jointed shadrapje aan de buitenkant dicht boven de bodem. Kan eigenlijk alles wel op bijten. Bij m’n maat meldt zich na een tijdje weer een baars. Johan heeft er in z’n leven al heel wat gevangen, maar is nog steeds verheugd bij elke vis. “Ja!” klinkt het weer. De top van de hengel buigt diep door, maar helaas weet de sterke vis zich snel van het kunstaas te ontdoen. Een minuut later nog eens! Ik vermoed dat het snoek is. Nogmaals varen we langs de stek. Met de Big Bullet van Spro maak ik flinke herrie in het diepere water voor het plantenbed. Hou alleen deze hengel in de hand. Ik schrik van de felle aanbeet en het geweld aan de andere kant. Ook bij mij rolt de rover eraf.
We varen een kanaaltje in. Tussen grote boten trollen we op vijf meter diep water. Weer is het m’n maat die een vis mag drillen. Een prima baars heeft de knalgele Deep Thunderstick in de zijkant van de bek hangen. Bij mij is het wederom rustig. Johan moet de oever in om wat ruimte te geven aan grote schepen die elkaar passeren. Krijgt daarbij een aanbeet. Stevig verzet! Zo snel als ik kan, draai ik de andere lijnen binnen. De grote golven maken het niet zo makkelijk allemaal.
In een flits zie ik de gehaakte vis. Een baars waar iedere visser van droomt! Als de vis uitgedrild aan het oppervlak ligt, weet ik het bijna zeker. “Dit moet een vijftiger zijn!”, wat een bak! En inderdaad, het meetlint stopt bij 51 cm. Samen genieten we van deze prachtige rover. De vis is opvallend gaaf. Ik zet mijn ervaren bootgenoten samen op de foto. Aan boord beweegt de vis geen vin, maar zodra deze het water voelt, is hij er gelijk vandoor.
Terecht trots op z’n eerste vijftiger!
Johan bevindt zich even in een roes. Het plugje dat over de bodem stuitert, blijkt een prima vanger. Weet zelfs met de duiklip een openstaand schelpje op te pikken. Dit zijn de kleine dingen die het vissen leuk houden. Zelf ben ik nog visloos vandaag. Toch heb ik dat gevoel helemaal niet. “Ik krijg gewoon een potje visles hier”, merk ik op. Ik ken Johan goed genoeg om te weten dat hij er alles aan doet om mij een vis te laten vangen. Ik probeer absoluut mee te werken en wil met een baars de nul van mijn teller poetsen. Zelfs dat lukt niet. De uren erna wordt het steeds warmer en de vis laat het finaal afweten.
De kleine dingen
Toch geloof ik er nog in! Dan maar die ene kanjer. Bij het zien van de plantenbedden hebben we al enkele keren aan snoek gedacht in de loop van de dag. Nu maken we er serieus werk van. Ik kies voor een groenoranje bulldawg. Laat hem zo ondiep lopen dat de wartel van de onderlijn door het oppervlak gaat. Zit lekker achteruit en hou het gevaarte goed in de gaten. “Moehhh…” Johan Wham! Een wijd gesperde muil knalt over de bulldawg. De hengel vliegt even krom en mijn haren overeind. Een grote kolk blijft er achter zonder dat ik de vis haak. Ik denk dat de vis geen haak gevoeld heeft.
Johan begrijpt direct wat ik wil. We varen een stukje terug, zodat we enkele minuten later nogmaals over de plek des onheils slepen. Hier ergens. Ik hou het rubber nauwlettend in de gaten. Bam! Deze keer vol eroverheen. Hangen! Geweldig om te zien! De rover duikt diep de rivier in. Na enkele stevige runs komt een meterbak naast de boot. Het is zichtbaar dat er nog wat vuurwerk gaat komen. En ja hoor, daar schiet het gespierde lijf de lucht in. Ik volg het advies van Johan op, om genoeg lijn tussen de hengel en vis te houden. Nogmaals springt de rover kopschuddend door de lucht om vervolgens m’n hengeltop onder water te trekken. Wat een geweld!
We zien niet waar de haak zit en scheppen de snoek in het rubbernet. Terwijl Johan inspecteert waar de dreg zit, schudt de snoek woest met haar kop. Ik weet dat ik ‘r niet mag loslaten, maar toch glijdt de vis me weg. Gelukkig vangt m’n bootgenoot de dame prima op. De voorste haak is los, maar de achterste hangt net achter een kieuwboog. Voor de zekerheid knippen we de haak met de stevige kniptang doormidden. Zo kan de snoek zonder schade zo weer terug. Het meetlint geeft 106 cm aan. Johan concludeert dat de visles van vanochtend niet voor niets geweest is.
Goed opgelet tijdens de visles
Het is ondertussen snikheet geworden. Op de terugweg naar de trailerhelling vang ik nog twee baarzen op een jointed shadrapje. Als ik deze vissen vanochtend al gevangen had, dan waren we al van het water afgeweest. Johan heeft de hitte langer getrotseerd om mij niet visloos huiswaarts te hoeven sturen. Maar ook zonder de bonusvis had ik genoten van de visdag en de vangsten van m’n maat. In de boot vang je tenslotte toch altijd een beetje samen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
