Rivier in het vizier 41
door Yvo Bindels
28 mei 2007
Metersnoeken, monsterbaarzen en megasnoekbaarzen! Close-ups van vlijmscherpe tanden en kunstaas worden afgewisseld door trotse vissers met hun droomvangst. De fotowanden van Piets logeerkamer bevatten genoeg materiaal om menig vakblad te illustreren.
Om half vijf word ik gewekt door een fluitje. Beneden ruik ik vers gezette koffie. En die is wel hard nodig, want m’n oogjes zijn nog niet helemaal open. Voordat we vertrekken even de waterstand bekijken. Licht stijgend. Piet kent zijn water en de bewoners ervan als geen ander. Ik ben verheugd te horen dat we vooral werpend de oeverzones zullen afvissen.
Piets logeerkamer
De rivier ligt er prachtig bij. De rode ochtendgloed verdwijnt langzaam aan de horizon. Na vijf minuutjes varen kunnen we al starten. Piet kiest voor zijn favoriete profishad van 14 cm lang. Een jigkop van 14 gram met lange haak moet de klus klaren. Een dun soepel stalen onderlijntje omdat de kans op snoek reëel aanwezig is. Zelf kies ik voor een toppie, puur omdat ik de visserij ermee zo mooi vind. De stijve 60 ponds glassmono onderlijn voorkomt dat een haak de lijn vangt tijdens de worp. Terwijl we langzaam stroomafwaarts driften, gooien we de kantjes secuur uit. Een aanbeet lijkt slechts een kwestie van tijd.
“Ja!”, klinkt er achter me. Piet haalt nog wel eens een geintje uit. Deze keer is het toch serieus raak. Zware stompen op de hengeltop kenmerken de dril van een grote snoekbaars. Helaas weet de vis zich van het rubber te ontdoen. Piet lacht ermee en weet dat we in ieder geval de juiste keuze gemaakt hebben. Niet veel later is het weer raak. Een kleine snoekbaars komt aan boord. De shad is voor dit formaat vis een hele hap. Na een close-up krijgt het kwieke rovertje de vrijheid terug.
Een hele hap
Zelf blijf ik stug doorvissen met de jerkbait. Tik, tik, tik, hier moet een roofvis toch gek van worden! Als ik vlak voor de boot het kunstaas even stil laat hangen, knalt er een flinke snoek op. Blijft even liggen. Zonder de vis te haken trek ik het kunstaas uit de bek. Jammer, maar wel spectaculair! Dit geeft vertrouwen om met het jerkje door te gaan. We varen een stukje verder. Hier zal voornamelijk snoek liggen volgens Piet. Zelf vist hij een Heidy boven de planten door. Hoe goed we ons best ook doen, de groene rovers laten zich niet meer zien.
Tijd voor een nieuwe stek. Een steile kant met overhangende bomen. Op de eerste twee meters staan volop planten. Het ruikt er gewoon naar snoek. Een karekiet zingt onophoudelijk z’n lied. Piet zorgt voor een beheerste drift. We slaan geen gaatje tussen de begroeiing over. Wat ruimte onder een overhangende wilg. Een strakke zijlingse worp precies eronder. Met het plantenbed ervoor een echt rovershol. De toppie schaatst onschuldig richting dieper water. Dat is een snoekje toch echt te veel. Komt de jerkbait van ver halen. Schampt daarbij het kunstaas. Weer krijg ik de haak niet gezet. Zouden die snoeken hier gewoon slimmer zijn dan op mijn thuiswater. Piet zegt lachend dat dit inderdaad klopt.
We driften langs prachtige stekken. Het is stil. We zwijgen en vissen geconcentreerd. Het water is kraakhelder. De planten wuiven mee in de stroom van de rivier. Zelden heb ik vissen zo spannend gevonden. Het staat gewoon te gebeuren. En ja! Adrenaline schiet door m’n lijf. Een megasnoek zet de aanval in! Hoewel het natuurlijk razendsnel gaat, lijkt het even slowmotion. De jerkbait is helemaal verdwenen in de brede bek! De titan hengel vliegt krom. Buigt diep voor de zware dame. “Deze hangt!”, roept Piet enthousiast. Klopt inderdaad. Voor eventjes dan. Weer weet ik de rover vroegtijdig te lossen.
Het was een écht grote vis. Ik ben te teleurgesteld om te gaan vloeken. Weet dat ik er niks aan kan doen. Aanslag was goed, genoeg spanning op de lijn, vlijmscherpe haken. Ooh nee, daar heb je die Riverpiker weer, zal het beest wel gedacht hebben. De passie voor het vissen overwint alweer snel de teleurstelling. Na een paar worpen draait een mooie vis langs m’n toppie die dit nieuwe seizoen alweer wat moet meemaken. Stek onthouden en later terugkomen. Niet veel later een misser bij Piet. Hij is zo sportief om niet gelijk de eerste snoekaanval te verzilveren.
Uren jerken voel je wel in armen en schouders. We gaan een stukje slepen. Piet kiest voor twee bolle Normans, omdat hij er alles op kan vangen. Ik ga gericht voor snoekbaars en vis een deep Thunderstick door de vaargeul. De steunhengel van m’n maat staat te bonken. Een grote baars is op twee plekken gehaakt en gaat daardoor schuin door het water. Vangt daarbij een andere lijn. De andere lijnen had ik gelukkig op tijd binnen. Als Percafans zijn we blij deze vis weer te mogen zien. De lijnen hangen flink in de knoop. Mijn plug dobbert een stuk stroomafwaarts aan het oppervlak. Piet knipt zijn lijn over. Nee, het is de mijne! Het uiteinde kruipt richting rand van de boot. Piet pakt het beet en verontschuldigt zich. “Geeft niet Piet, de spoel zat toch te vol.”
Percafan
Even later komt een jacht in een waanzinnig tempo voorbij. De golven zijn hoog en moeten gesneden worden. Ons kunstaas loopt weer in elkaar. Net als Piet de pluggen wil pakken draaien de lijnen vanzelf uit elkaar. “Ik laat toch niet twee keer m’n lijn doorknippen!” merk ik op. Ondanks de matige vangst genieten we van alles om ons heen. De karekiet zingt nog steeds. Wat een geluid uit zo’n klein vogeltje. Loopt vast en zeker op Duracel batterijen. Rrrr, rrrr, weer de slip van de steunhengel die ratelt. De vis komt snel in het oppervlak. Het is een riverpikeje. Daarmee maakt Piet z’n roverstrio compleet. De vis hoeft het water niet uit. Een korte tik met de tang en het snoekje maakt zich uit de vinnen.
Uit de vinnen
We gaan voor een herkansing op de gemiste snoeken. De dikke snoek laat zich geen tweede keer foppen vandaag. Langzaam drijven we naar de plek waar de laatste snoek wegdraaide voor de jerkbait. En jawel hoor. Piets shad is door de vis gepakt. Een tachtiger zo te zien. Net als ik de camera wil pakken voor een plaat, rolt de vis eraf. Quick release heet dat. Thuis bekijken we de foto’s op de pc en maakt Piet een heerlijk bord bami. Ondanks dat ik na lange tijd nog eens geblankt heb, heb ik enorm genoten. Van Piet valt veel te leren. Niet alleen van zijn stekkennis en techniek, maar ook zeker van de manier waarop hij een visdag beleeft. En dat is juist hetgeen dat uiteindelijk telt.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
