TotalFishing

Rivier in het vizier 40

door Yvo Bindels

26 mei 2007
Al jaren hetzelfde probleem. De nacht voor de seizoensopening kom ik niet in slaap. Probeer mezelf wijs te maken dat het een doodgewone roofvisdag is. Voor de tiende keer ga ik in gedachten de kunstaasdozen nog eens na. De spanning van het jagen zit nog in onze genen. Instinctieve oerdriften.

Sando had er ook last van. Onder het genot van een kop koffie komen we eerst een rustig bij op de rivier. De plannen zijn vooraf doorgesproken. Als het even kan, zal de nadruk liggen op snoekbaars. Onze hotspots laten we onder het toeziend oog van tig medevissers mooi met rust. Er dobberen nu 16 roofvisboten in ons zichtveld. Veelal hypermoderne roofvisboten met Waalse teksten erop. Overal klinkt het “bonjour” ons tegemoet. De boten flitsen met hoge snelheid van links naar rechts naar de gekende stekken.

Gelukkig hanteren deze snoekbaarsvissers steeds vaker het Catch&Release principe. Het zijn doorgaans de onbekende boten die vis meenemen voor consumptie. De Frans wauwelende Waal die naast ons dobbert, legt z’n regenjas over de vis die in de slachtmand aan boord ligt. Ondanks dat ik m’n schouders ophaal blijft hij afratelen in een taal die ik niet begrijp. Nee, hier hebben we geen zin in! We gaan op zoek naar rust. Na een half uurtje tuffen vinden we een stukje rivier voor ons alleen.

Vroeg succes

De jointed shadrap is nog maar net op diepte, of krijgt al met roverstanden te maken. Een snoek probeert zich kopschuddend van het kunstaas te ontdoen. Met behulp van de tang tik ik de haak in het water los. Ondanks het snelle succes leveren de gesleepte pluggen vervolgens niks meer op. We genieten volop van het leven om ons heen. De jonge meerkoet krijgt een smakelijke sliert algen van één van de ouders aangereikt. Als moeilijke-spaghetti-eter kan ik er nog wat van leren! In de oever zwemt al piepklein visbroed. De jonkies kunnen zich tussen het opkomende fonteinkruid verstoppen. Net als de loerende snoeken. Dat brengt ons op een idee. We gaan jerken boven de opkomende plantenvelden.

Na een paar worpen zie ik achter de Toppie een waaier visjes uit het water springen. Komt ie, ja raak! Het stukje handwerk van Aad Dam verdwijnt in een grote kolk en m’n hengel vliegt krom. De grote rug van de snoek doorbreekt het oppervlak. “Woow, da’s een echte!” Helaas schiet de vis direct los. De nieuwe toppie is ontmaagd. Sando vist niet vaak met jerkbaits. Heeft er ook geen geschikte hengel voor. Toch vindt hij het wel spectaculair zo. Ik haal hem over om met mijn hengel verder te gaan. De 2.00 mtr HS Titan is perfect voor kleine jerkbaitjes.

Ikzelf vis nu een slider aan een andere korte spinlat. Moet wat venijniger tikken om de gewenste actie erin te krijgen. Een kolk achter de jerkbait, misser. Ik laat het kunstaas seconden stil hangen. Na twee keer tikken is de snoek weer paraat en duikt vol overgave over de slider. Dit werkt echt verslavend! Het spektakel zit ‘m in de aanbeet. Prachtig. Dan een volger voor Sando. “Snoekbaars!”, zegt hij overtuigend. De worp erna zie ik dat hij gelijk heeft. Een gigant van een snoekbaars draait vlak voor de boot om. De derde keer is scheepsrecht en de jerkbait wordt geheel naar binnengezogen. Sando is om! “Dat jerken is ruig!”, meldt m’n maat. “Zo’n hengel wil ik ook!”.

Snoekbaars op de jerkbait

Even later komen bekenden onze kant op. Ook zij zijn de drukte ontvlucht. Lambert is vlijtig geweest en heeft midden in z’n Marcraft kunstaaslades gemaakt. Een onthaakmat ligt er boven op. Ook zij gaan jerken. Een snoek mist drie keer Lamberts jerkbait. Als sportvisser kan hij hier wel van genieten. Het volgende uur geeft geen rover meer thuis. De drukte op de rivier is inmiddels wat minder. We gaan slepen en proberen daarbij allerlei kunstaas. Maar liefst zeven rovers worden verspeeld! Vooral ikzelf vis daarbij diervriendelijk en onthaak de vis al seconden na de aanbeet. De dreggen zijn vlijmscherp en toch rollen de rovers er zo af. Wat gaat er fout? Geen idee, hoort er gewoon bij.

Lambert is vlijtig geweest

Een dag later zijn we pas laat op het water. We hebben niet al te veel vistijd en zoeken meteen de zones op waar de vis actief was gisteren. Eerst een stukje met groot spul! Ik vis een Bulldawg op half water en Sando kiest voor een Pikefighter. Al snel een dreun op m’n hengel. De aanslag voelt raar en de vis is los. De staart is van de Bulldawg afgebeten. Diepe sneden in de rest van het rubber spreken boekdelen. Direct geeft Sando mij dezelfde Bulldawg uit zijn kunstaasdoos en keert de boot. We slepen drie keer over de plek en weten dat deze rover ons te slim is afgeweest.

Snoeksporen

Op de rivier vist Sando een Screaming Devil vlak langs de plompen. Aan de diepere buitenkant vis ikzelf met een Bombertje vlak boven de bodem. De dunne 15 ponds lijn maakt hiermee dieptes tot vijf meter haalbaar. “Vis!”, roept m’n maat. Zijn zware snoekstok staat goed krom! Nog voordat ik m’n lijn binnen heb is de gehaakte vis eromheen. Ik zet de beugel open. Een lange riviersnoek geeft goed partij. Het net is niet nodig want de rammelaar hangt keurig in het scharnier. Sando’s rechthand verdwijnt half onder het kieuwdeksel. Mooi dame, 92cm lang.

Na het ontwarren van de lijnen ben ik aan de beurt. In een half uurtje weet ik drie snoeken te verschalken. Boven een plantenbed grijpen ze met overtuiging en dodelijke precisie de breed uitslaande Toppie. Voor de afwisseling weet ik deze drie vissen wel aan de boot te brengen. De gemiste vissen van gisteren maken dit weer speciaal. De kleinste heeft een prachtige tekening op de buik. De uren erna gebeurt niks meer. Ook het slepen op de rivier levert vreemd genoeg niets op. De kop is er af. Het eerste roofvisweekend is voorbij. Nu kan ik tenminste rustig slapen en worden het weer ‘gewone’ roofvisdagen.

Mooi getekende buik