Rivier in het vizier 4

Door Yvo Bindels

12 september 2006

Vandaag staat een dag riviervissen met Johan Caneel op het programma. Dat betekent ontspannen en winde-garantie. Johan geniet als geen ander van al hetgeen er op en aan het water gebeurt. Vangen is daarvoor geen voorwaarde. Beiden vissen we graag met kleine plugjes. Dat zal ook vandaag het merendeel van de vistijd vullen.

Nog een uurtje op de autosnelweg. Shit, wat… Remmen!!! Adrenaline schiet door m’n lijf. M’n voorligger staat stil op de linkerbaan! M’n wagen slingert, rechts naast me een vrachtwagen en links rent een hond over de middenberm. Ik ga het niet halen. Komt de klap. Het kraakt behoorlijk en ik word opgevangen door de riem. Beiden lukt het ons om het voertuig veilig op de vluchtstrook te krijgen. Gelukkig geen zichtbare lichamelijke schade. Auto’s total loss. Een vieze smaak in m’n mond. Zo smaakt angst dus. Trillende vingers toetsen wat cijfertjes in. “Johan, het gaat niet lukken vandaag”

Zaterdagmiddag

Midden op de dag maken Sando en ik ons bootje gereed. De schrik van eerder deze week ben ik alweer te boven. M’n schouders zitten wel behoorlijk vast. Misschien dat een dikke snoekdame daar wat aan kan veranderen. We gaan voor een grote vis vandaag. Niet alleen het aas, maar ook de visstek wordt daar op aangepast. Een moeilijk plasje met kraakhelder water een grillig oevertaluud. We hebben er dit jaar slechts 4 snoeken gevangen, waarbij wel drie dikke meters zaten.

In de spelden hangt groot kunstaas. Bulldawg, shad, screaming devil en SSR. Na twee uur slepen hebben we nog geen tikje gehad. We gaan het iets sneller proberen. Terwijl Sando de kap van de motor afhaalt gooi ik even met een hornetje. Direct een stel volgende baarzen. Sando gooit even mee en al snel vangen we een aantal visjes. Het stijlaflopende kiezeltaluud staat ’s zomers garant voor baars. Het zijn geen grote vissen die we vangen, maar de regelmaat waarin ze bijten houdt de lol erin.

stijlaflopende kiezeltaluuds zijn nu prima baarsstekken

Aangezien we toch voor snoek komen, laten we de baarzen verder met rust. We zoeken de rivier op. Sando vist aan de binnenkant strak langs de plompen met een bulldawg en een dual action. Deze plug wordt al direct door een mooie baars gegrepen. Ikzelf vis aan de buitenkant met een grote zware shad en een pikefighter. Op de rivier is het druk. De golven ketsen voortdurend tegen de keien. De oever is troebel. Ik verwacht dat snoek nu iets dieper staat. De zware shad laat ik een halve meter boven de bodem z’n werk doen in de steunhengel. Daar gaat ie al! “Hanger?” “Nee hoor, vis!” Sando draait snel de andere lijnen binnen.

Een mooie snoek heeft de shad dwars genomen. Dregje bungelt buiten de bek. Perfect gehaakt op de grote enkele haak. Dit gaat niet los. Net als de snoek aanzet voor een sprong schiet Sando een plaatje. “De batterijen zijn nu leeg, maar ze staat er al prima op”. Weer een acrobatische sprong! Dan is ze uitgestreden. M’n hand glijdt onder het kieuwdeksel in. De weerhaakloze grote haak zit losser dan ik dacht en is er zo uit. Bijkomen is geen sprake van. Meteen krachtig de diepte in.

aanzet voor een sprong

Als we een plas op varen lopen onze lijnen in elkaar. Hoe kan dat nu? Het blijkt een andere lijn te zijn. We weten ook van wie. Al weken staan er dag en nacht twee hengels onbemand bij een camping van een watersportvereniging. Één keer hebben we de man slechts bij de hengels gezien. Toen hing hij nieuwe visjes aan z’n haken. Ik haal de dikke nylonlijn binnen. Er komt geen eind aan. De hengels die er eerder vandaag nog stonden zijn weg. Dan wordt het drama zichtbaar. De lijn loopt naar een watervogel die zich heeft vast gezwommen in een takkenbos. Dichterbij zien we dat het een fuut is. De onderlijn komt uit z’n bek. Ik kom er niet bij. De struiken zijn te dicht. Even let ik niet op en m’n jerkhengeltje breekt als een lucifer.

Zorgen voor later. Eerst de vogel. Schoenen uit en het water in. De fuut is doodsbang en blaast naar me. Kalmerende woorden helpen uiteraard niet. Ik sta voor een dilemma. Overleeft de vogel een haak of misschien wel een dreg in z’n keel? Moet ik hem alvast uit z’n lijden verlossen? Ik snij het nylon door en de fuut maakt zich uit de voeten.

Het is tijd dit probleem aan te pakken. We hebben er spijt van dat we dit niet eerder gedaan hebben. Campinggasten vertellen dat de visser z’n lijn oversloeg en daarna direct had ingepakt. Na een kleine zoektocht tref ik de voorzitter van de watersportvereniging. Mijn verhaal wordt serieus genomen en er zullen maatregelen volgen.

De schemering valt snel. “Nog even op snoekbaars?” Sando vind het prima. We hebben nog een half uurtje. De intredende schemering is vaak het moment waarop zomersnoekbaars op jacht gaat. Sando’s downdeep huskyjerk wordt dan ook al snel boven de mosselbank gegrepen. Hengel krom, maar geen teken van leven. Het lijkt wel of hij een plastic zak eraan heeft. “Is het echt een vis?” vraag ik. Sando blijft het gewicht binnendraaien. Ook hij twijfelt. “Voelde toch echt als een aanbeet”. Vlak voor de boot breekt de hel los. Een grote snoekbaars wordt woest en geeft flinke klappen op de hengel. Vakkundig rolt de vis eraf. We zijn in de luren gelegd door een kanjer.

Zondagavond

Na het korte visdagje gisteren heb ik eigenlijk wel zin om er nog enkele uurtjes op uit te trekken. Sando’s vriendin moet werken en dus kan hij nog even mee. Ik ben blij dat ik gezelschap heb van m’n vaste vismaat. We hebben niet veel vistijd. We gaan weer voor een grote vis. Het baarsmateriaal blijft thuis vandaag. Eerst gericht op snoek en later op snoekbaars.

We bevissen de oeverzone van een grote plas. Sando kiest voor een supershadrap en een bulldawg. Ik vis in de steunhengel met een bulldawg en aan de handhengel hangt een supertrap. Ik vis deze bewust dichter bij de boot dan het andere kunstaas. Als de snoeken hem niet pakken, gaan ze misschien wel op scherp staan voor het andere kunstaas. Vooral op zomerse dagen lijkt dit goed te werken.

Dan een aanbeet op de bulldawg. Direct los. Diepe sneden in de staart zeggen genoeg. Nogmaals over de plek. Niks meer. We trollen de hele oever van de plas af zonder resultaat. Ik weet even niet meer waar we de snoek moeten zoeken.

Het laatste uur gaan we gericht op grote snoekbaars vissen. De grote vissen vangen we doorgaans op pluggen, vandaar dat we gaan slepen. We zoeken een stuk uit waar het net iets harder stroomt. De bodem is er keihard. De pluggen laten we geconcentreerd op de bodem tikken. Bomber, deep thunderstick, downdeep huskyjerk en stretch15+ worden afwisselend in de speld gehangen. Halen met gemakt de 4,5 meter die we nodig hebben..

Drie kwartier zijn reeds verstreken, maar we blijven nog steeds dezelfde stek bestoken. Ze moeten er gewoon zitten! Sando’s hengel vliegt krom en krijgt felle kopstoten te verduren. De vis lijkt door een horzel gestoken. Ik neem de motor over zodat Sando geconcentreerd kan drillen. Een gestekelde rugvin doorklieft het oppervlak. Dan geeft de snoekbaars zich over. De volharding is beloond. Snel een plaatje van de mooie stekelridder. Sando houdt middels de staartwortel de vis in balans bij het terugzetten. Met een krachtige staartslag maakt de vis ons nog even nat.

Genietend van het avondrood varen we terug richting haven.