TotalFishing

Rivier in het vizier 39

door Yvo Bindels

19 mei 2007
Ik ben veel te vroeg wakker. Vlug het raam wijd open en terug onder de wol. Het zonnetje is net op. Vannacht heeft het stevig geregend. De wind lijkt mee te vallen. Zou gunstig zijn, want Sando en ik gaan straks met de matchhengel op zoek naar megabrasem.

De huiszwaluwen zijn terug van Afrika. Precies boven het raam van m’n slaapkamer bouwen ze hun nest. Metselen met bolletjes klei een broedkom onder de goot. Best gezellig dat drukke gekwetter. Ze trekken zich niks aan van het openstaande raam. Als ze tijdens hun aanvlucht een poepje laten, lig ik hier wel in de gevarenzone bedenk ik me. Ze vliegen af en aan, af en aan, af en aan. PIEP-PIEP-PIEP, ik schrik van de wekker anderhalf uur later. Deze keer ben ik meteen goed wakker.

Niet veel later staat Sando op de stoep. Het dorpje is nog in rust. Omringd door heuvels, bossen en kleinschalige landbouw een prachtig gebied voor natuurliefhebbers. De weilanden worden gescheiden door een bloeiende meidoornhaag. Achter het dek van witte bloempjes zitten venijnige stekels. Hierdoor laat het vee de haag veelal met rust. In de auto hebben Sando en ik het maar over één ding. De seizoensopening over precies een week. De plannen zijn al uitgezet.

Dek van witte bloempjes

Vandaag halen we alvast de buitenboordmotor op. Heeft de jaarlijkse beurt gehad. Het is druk op het grote schip. We moeten even wachten. We kijken naar alle bootbenodigdheden die er verkrijgbaar zijn. Benedendeks is de werkplaats. Boten kunnen er aanmeren en zo de zaak binnenstappen. Een prachtig jacht schittert in de zon. De eigenaar geeft opdracht om 500 liter diesel te tanken. Daar kunnen wij seizoenen mee vooruit, denk ik bij mezelf. Hoewel, eigenlijk helemaal niet, want onze viertakt loopt immers op benzine.

Een half uurtje later zitten we op het water. Het waait harder dan wenselijk. Ankeren en met de matchhengel vissen gaat niet lukken op de plek waar we willen. We moeten noodgedwongen de luwte in. Na lang zoeken vinden we een geschikte plek. Drie meter water onder de boot en volledig uit de wind. Een moedereend let goed op de schattige bolletjes dons om haar heen. Mijn camera heeft niet genoeg zoomcapaciteit op dit snoezige tafereel op de gevoelige plaat vast te leggen. Tegen beter weten in probeer ik het toch.

Ons voer is dik in orde. Verse, zuivere maden, Record Zilver van Van den Eynde als lokvoer en twee liter geweekte hennep, tarwe en millet voor als het storm loopt. Anderhalf uur later hebben we nog geen aanbeet gezien. Ik heb er geen vertrouwen in hier en pols de mening van mijn maat. Die heeft hetzelfde idee als ik. Verkassen! Een drukte van watervogels op de plas. De dreighouding van de mannetjes knobbelzwaan is erg imposant. De andere watervogels houden gepaste afstand. Het wijfje doet een dutje op haar nest tussen enkele wilgenboompjes.

Dutje op haar nest

De wind is genoeg afgenomen om op onze favoriete stek te kunnen vissen. Jaarlijks zwemmen hier kapitale brasems rond de paaitijd. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Vier stevige voerballen, wat maden en zadenmix vormen een gedekte tafel. Na een uur kondigt de eerste gast zich aan. Sando mist en krijgt een dotje platgekauwde maden terug. Dat geeft hoop. De anderhalf gram zware dobbers liggen gebroederlijk naast elkaar. Dansen over de golfjes. Voor de aasaanbieding maakt dit niks uit, want de 16/00 mm lijn ligt zeker twintig cm op de bodem, ook het eerst loodje ligt op de grond.

Weer is het dotje maden van Sando geliefd, want de dobber heft zich een beetje. Deze keer is het wel raak en de matchhengel gaat krom. Net als ik plaats wil maken heft ook mijn dobber zich. Ze zijn er! Kruislings drillen we beiden een brasem. Met m’n vrije hand gooi ik snel wat maden op de stek. Zorgen dat de tafel gedekt blijft! Deze knapen geven zich niet zomaar gewonnen. Inmiddels zijn we van plaats verwisseld om de lijnen uit elkaar te kunnen houden. Ik vergeet daarbij het ankertouw. De brasem kon dat wel geroken hebben! Is er al een rondje omheen. Ontdoet zich zo van de haak. Sando’s vis kan wel geschept worden.

Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Een groot mannetje vol paaiknobbels kijkt ons star aan. Wie deze vissen als dweil afdoet, heeft nog niet te maken gehad met zo’n megavis in de paaitijd. Aan de kleine verwondingen te zien is de paai voorbij. Daar komt deze oude ervaren vis wel weer bovenop. We zetten hem aan de achterkant van de boot voorzichtig in het water. De bronzen schim verdwijnt rustig de diepte in zonder onze voerstek onnodig te verstoren.

Oude ervaren vis

We vangen vis na vis. Het tempo van bijvoeren ligt hoog. Niet veel, maar wel vaak om de vis actief te houden. Mijn dobber loopt schuin weg. Na de aanslag komt een roetzwarte vis direct naar de oppervlakte om vervolgens de vinnen te nemen. “Wat was dat?” Sando ziet het ook niet direct. Het blijkt toch een brasem te zijn. Kolenzwart! Ziet er gaaf uit. Ook de omvang is indrukwekkend. Die moet toch zeker even op de foto! Net als m’n maat de camera gereed heeft, geeft de vis z’n laatste energie. Springt zo uit m’n handen het water in.

Dan komt een bekende boot op ons af. De blauworanje strepen zijn van ver herkenbaar. Deze agenten weten waar ze mee bezig zijn en komen heel voorzichtig aan de achterkant langszij. De vispassen worden overhandigd. Tot ons genoegen vinden de agenten dit niet genoeg. Hier is namelijk nog een verenigingspapiertje verplicht. Uiteraard is alles in orde. Ook het aas en de overige bootinhoud worden bekeken. Ze zijn op de hoogte van de seizoensstart volgende week en het meeneemverbod op dit water. Zo zien we het graag!

We vinden het genoeg geweest vandaag. De witvisspullen gaan voorlopig de kast in. Hebben hun werk weer uitstekend gedaan de afgelopen twee maanden. Madendozen en voeremmers worden weer vervangen door dozen kunstaas. Ook een gesloten seizoen kun je sluiten.

Uitstekende controle!