Rivier in het vizier 336

Door: Yvo Bindels

Tjonge, wat een hitte deze zomer. Ik heb de luxe om bij Lambert op te kunnen stappen vanavond. We gaan werpen met shadjes langs de plantenranden. M’n Titan dropshot 240, de Special Force 220 en wat doosjes shads en ander klein spul is voldoende.

Het is warm genoeg om de hele avond in de korte kleding te vissen. Teenslippers aan en genieten van de verkoeling op het water. Veel beter wordt het niet! Lekker om zo licht bepakt op pad te gaan. Ik kom er al snel achter dat ik m’n pet en zonnebril vergeten ben. Gelukkig heeft lambert een reservebril aan boord, want met geknepen oogjes tegen de zakkende zon in kijken is niet ideaal.

Heerlijk die rust op het water. Lambert laat z’n fronttroller zakken en het spel kan beginnen. Even zoeken naar het juiste gewicht van het loodkopje, en het vangende aasje uiteraard. Een tien gram kopje blijkt al snel te zwaar. Zeven gram is beter en vertraagd de glijvlucht van de shad. We vissen tussen de planten door en proberen daar contact met de bodem te houden. Lekker harde bodem, waardoor de bodem ook met zulk een licht kopje goed te voelen is. Mooi concentratiespelletje. Als ik enkele baarzen smakkend achter visbroed aan hoor jagen, kan ik het niet laten smijt een spinnertje richting de uitdijende kringen. Als snel een eerste baars. Blijft leuk!

Al snel volgt een grotere soortgenoot. De derde vis schiet zelfs door de slip en neemt een beste run. Hey, da’s geen baars. Weer een run op aardige snelheid. M’n mond valt bijna open van verbazing als het toch een baars blijkt te zijn. Wel een hele mooie! Even een plaatje en dan mag ie terug.

De derde baars op de spinner is een fraaie!

Als we een meer open en dieper stuk bereiken schakel ik weer over op een shadje. Een kleine Komodo om precies te zijn. Lambert vist met een cannibal shadje van Savage Gear en vangt daar de eerste snoekbaars van de avond mee. De vis zit keurig voorin gehaakt en wordt buitenboord los getikt.

De vele grondels vallen constant onze shads aan wat resulteert in serie minitikjes waar je niks mee kunt. Heel af en toe blijft er eentje ‘hangen’. Bij Lambert is er zelfs eentje in de onderlijn verstrikt geraakt zonder gehaakt  te zijn. Ze vormen in elk geval goed voer voor onze gestekelde vrienden. Plots vliegt een visarend op uit een boom vlakbij ons. Heeft er de ganse tijd gezeten zonder dat we hem gezien hebben, zonde.

Bij het afzakken van een komodoclaw krijg ik een mooie aanbeet. Hangen. De vis weet echter al snel kopschuddend het rubberkreeftje te lossen. Op voor een herkansing. De zon gaat langzaam onder achter een rij bomen. Daar valt het eerste de schaduw, dus zoeken we die kant van de rivier eens op. Lambert weet zijn tweede snoekbaars te vangen. Heeft het shadje goed weggewerkt, dus moet even aan boord om te onthaken. Ook maar gelijk een plaatje schieten dan, want een rivier in het vizier zonder foto’s is ook niks.

Tweede snoekbaars voor Lambert

Doordat we op een grillige bodem vissen, hangen we regelmatig even vast. Lambert heeft een effectieve methode om de shad weer los te ‘schieten’ door met de wijsvinger de lijn achter het startoog als een pijl en boog te spannen en los te laten. Werkt goed en snel neem ik het over. Weer wat geleerd, altijd fijn! Dan een harde wilde aanbeet. Reflexmatig sla ik hard aan, gelukkig bleef alles heel.  De vis bonkt en schiet door het water. Fraaie snoekbaars? Nee, te wild. Roofblei? Nee te plomp. Aah vast een grote winde, ook niet, donkerder. Verhip, het is een hele fraaie kopvoorn! Shadje keurig in de mondhoek, dus die gaat niet meer ontkomen.

Lambert assisteert en schept de kopvoorn. Beste joekel! We meten vrijwel nooit een vis, maar van zulk een bijzonder exemplaar willen we de lengte wel even weten. Tikt net de 57cm aan. Prachtvis. Hij is vrij wild en glad en ze zijn kwetsbaar, dus op de foto houd ik grip erop met de duimgreep, ziet niet fraai uit, maar is wel effectief en veiliger voor de vis. Dan zwemt de vis het heldere rivierwater weer in. High five momentje J.

Verrassing van de avond; een kopvoorn op de shad

Zulke vis wil je wel even meten

Een bever komt onze kant op. Ziet ons en besluit kopje onder verder te zwemmen. In het heldere water zien we hem zo voor de boot door passeren. Hij ademt uit wat resulteert in een spoortje luchtbellen. Plop, op veilige afstand komt hij weer boven en vervolgt z’n tocht. Regelmatig klappen er roofbleien tussen de planten, maar we hebben ze nog niet gevangen vandaag. Ook nog niet echt gericht op gevist.

De zomeravonden zijn ideaal voor bevers

De schemering is ondertussen begonnen. Ik vermoed dat de rovers actiever gaan worden en kies een wat grotere shad met meer staartactie, een blauwe Wobshad2.0. Man, wat word ik altijd blij van de actie van deze shad. De vangkracht straalt er van af. Zulk een vertrouwen vist altijd lekker! Al na enkele worpen wordt de shad opgevangen tijdens z’n glijvlucht. Meteen is duidelijk dat het een meerval is. Gelukkig geen hele grote, maar van een goed hanteerbaar formaat wat ook met dit lichte materiaal goed te bedwingen is.

De eerste duimgreeppoging mislukt omdat de vis nog niet genoeg uitgedrild is. Levert me aardig wat krassen op in m’n duim. Lambert biedt aan om hem te landen, maar daar ben ik dan toch weer net te trots voor. Zo, duim erin en bijeen knijpen. Nu lukt het en mag de meerval even aan boord voor een plaatje.

Weer een meerval als bijvangst

Nog redelijk handzaam maatje

Enkele worpen erna klapt er een snoekbaars op dezelfde shad. Die had ik er mogelijk eerder op moeten zetten dus! Ik onthaak de snoekbaars in het net en zet hem ook terug met het net. Daarbij kom ik erachter dat de speld blijkbaar is opengeraakt, dus niet alleen de snoekbaars verlaat het net, maar de Wob is ook niet meer te zien. Ook Lambert vangt een mooie snoekbaars.

De blauwe Wobshad 2.0 valt weer in de smaak!

Snoekbaars in stevige knuisten

De schemering gaat snel. Lambert zet er ook een wob op en krijgt vlak voor de boot een enorme dreun en de vis schiet mijn kant op. Snel draai ik m’n shad in een rotvaart binnen om te verhinderen dat onze lijnen verwarren. Het water explodeert, m’n hart vliegt in m’n keel en m’n slip giert het uit. Wat een explosieve aanbeet! Beiden staan we nu met een kromme hengel, waarschijnlijk twee roofbleien. Die van Lambert schiet helaas los voor de boot en die van mij mag even op de foto. De Wob is totaal verslonden. Ik snap niet hoe snel ze dat voor mekaar krijgen, want mijn shad haalde ik zeker met zo’n 15 km/u binnen schat ik.

Mooie afsluiter van een topavondje!

Dat was het laatste wapenfeit van een heerlijke avond waarin we maar liefst 6 soorten mochten noteren. Grondel telt daarbij gewoon mee. Vis is vis. Lambert heeft prachtige ledverlichting in z’n boot. Ideaal voor het bijeenrapen van het gebruikte kunstaas dat rondslingert. Alleen worden we meteen één grote insectenzwerm. Niet normaal hoeveel er binnen enkele seconden aan boord zitten. Geen muggen maar een soort van minivliegjes lijkt het. Kan weinig kwaad dus. We varen behoedzaam terug naar de trailerhelling. Heerlijke visavond!