Rivier in het vizier 328

Rivier in het vizier 328  

Door Yvo Bindels  

Het is nu echt herfst. De wind raast over het water en jaagt de dreigende donkere wolken in hoog tempo vooruit.

Het warmtepak wordt tot strak bovenaan dicht geritst. Onstuimig dus, maar met als voordeel dat we de enige roofvisboot op het water zijn.

De wind staat in het verlengde van de rivier die heel lichtjes stroomt. We starten meteen werpend op roofblei omdat de ochtenduren waarschijnlijk ook de uren met de minste regen zijn. 

Met het vrij lichte kunstaas werpen in de regen vraagt om vrij strakke korte worpen. Dat betekent dat de boot precies goed langs de stekken moet driften en ook dat is bij de harde windvlagen opletten.

Mooie herfstkleuren.

We maken aardig wat worpen op zoek naar actieve vis. Het eerste uur gaat echter voorbij zonder resultaat. We gaan het ondieper proberen. Daar staan nog aardig wat planten. 

Ondanks het ondiep lopende kunstaas pikken we toch regelmatig groen op. Het vist daardoor niet echt lekker. 

Ik ga wat anders proberen. Een shad met veel staartactie op een lichte loodkop. Uiteraard zonder extra dreg nu om de planten te mijden. Het wordt een gloednieuwe Wobshad 2.0 op een 7 grams jigkop haakmaat 4/0. 

Nu kan ik beter tussen en over de planten heen vissen. En dat is meteen succesvol. Een keiharde aanbeet en gierende slip. Yes, hangen!

Met zijn uitgekiende staartactie valt de Wobshad2.0 meteen in de smaak bij de roofblei.

Om niet meteen ver af te drijven gaat het virtuele anker aan. De enkele haak zit perfect in de mondhoek. Vrijwel altijd als je met een shad op roofblei vist. Zit ie gehaakt, dan verspeel je hem zelden zo. 

Sando schiet wat plaatjes van de dril en ik loods de roofblei die aardig sterk is uiteindelijk het net in.

Stevige en sterke vis!

De eerstvolgende worp weer een explosieve aanbeet in het oppervlak. Beste kolk, maar mis. Dan bij Sando, ook mis. Maar de volgende worp bij Sando is raak. Een uur lang niks en dan vier aanbeten binnen enkele worpen.  

Het gevaar tijdens het drillen is dat de vissen vol de planten in duiken, vandaar dat we ook niet al te licht vissen om toch enigszins bij te kunnen sturen. Mooie vis voor m’n maat!

Ook Sando slaat toe.

Roofblei schoolt in deze periode graag samen in groepjes, waardoor je er meerdere kan vangen als je ze gevonden hebt. Zo nu ook, want weer is mijn Wobshad snoeihard gepakt. Blijft gewoon spektakel die aanbeten! Prachtige zilveren vis. 

Ze leggen nu hun reserves voor de winter aan en zullen over een paar weken stukken moeilijker te vangen zijn. 

Blauw is een van de betere kleuren voor roofblei.

Zilveren herfstpijl.

Na enkele vissen achtereen vinden we het wel best geweest en laten de roofbleien verder met rust. 

We willen namelijk ook achter Sando’s favoriete vissen aan: grote baarzen. En later ook nog vissen op snoek, maar eerst de baarzen. Koffiepauze, met vlaai! We varen daarbij langzaam met de wind mee waardoor het dan windstil lijkt.

Lekker even bijkomen zo. We ruimen de roofbleispullen op en maken de baarsstokjes klaar. Huh..? Een dromedaris graast op de oever. Stukje verderop een kameel. Ze horen bij de kleine circustent een stukje verderop. Wat een lelijke beesten eigenlijk. Het kameel houdt ons in de gaten en kijkt ons na. Ja, zo’n visboot zal best zeldzaam zijn in de woestijn. 

Al snel zit Sando met een kromme hengel. Het zit mee vandaag! Een prachtige veertigplusser komt aan boord. Het maakt niet uit hoeveel baarzen we al gevangen hebben, bij elk exemplaar valt de schoonheid op. 

We zitten meteen boven een schooltje, want baars na baars is even de klos. Geen echte grote meer, maar ook de dertigers zijn erg leuk om te vangen. Dat houden we een heel poosje vol zo en de teller loopt lekker op.

Niet alleen onder water wordt samengeschoold, ook bij de vogels is het duidelijk zichtbaar. De spreeuwen, meerkoeten en de ganzen vormen grote groepen. 

Een groep Canadese ganzen vliegt pal over ons heen. Blijft altijd even spannend of er geen geschut volgt. De wind lijkt nog een tandje bij te zetten. En ondertussen regent het ook behoorlijk.

Een van Sando’s lievelingsvissen.

Constant natte handen in de harde wind. M’n vingers zijn aardig stijf van de kou. Met handschoenen aan vissen vind ik niks, dan maar koud. De warme auto opzoeken lijkt misschien aanlokkelijk, maar we gaan gewoon lekker door. 

Het vizier gaat op snoek. De wind is inmiddels dusdanig hard dat we vrijwel niks anders kunnen dan gaan trollen. 

Precies met de wind mee en precies tegen de wind in zijn dan de beste opties. We zoeken zones op waar dit redelijk mogelijk is en zetten vier hengels uit. Kunstaas gaat op safe nu. Ik hang er twee Triple Pike Fighters aan en Sando een Pikefighter en uiteraard zijn all-time favourit Roodwitte Screaming Devil. 

Wordt vast hectiek als er eentje bijt om alle lijnen goed binnen te krijgen en de boot op koers te houden in de wind. Ik kijk er al naar uit. 

We slepen op vijf meter diepte met de pluggen ongeveer een halve meter tot een meter boven de bodem. Vuil oppikken is onder deze setting ongewenst dus we vissen bewust niet strak over de bodem.

Na een goed half uit een heerlijke dreun op mijn handhengel. De nieuwe kleur Fire Dragon blijkt weer eens in de smaak te vallen. Terwijl ik de boot op koers houd met spanning op de lijnen en vis, draait Sando zo snel mogelijk de rest binnen en maakt het schepnet klaar. 

Op safe met de Triple Pikefighter. 

De  vrij slanke snoek geeft vooral in het oppervlak tegengas. Zit aan een dregpuntje vast en schudt nog eens woest met z’n kop. Kan niet lang meer goed gaan. Sando schept gelukkig op tijd en in het net is de snoek al los van de plug. Even een plaatje en terug ermee. Niks geleden zo. 

Afgetraind exemplaar.

We houden het nog anderhalf uur vol zonder een enkele aanbeet en dan kunnen we die warme auto toch echt niet meer weerstaan. Het is wel duidelijk dat die zomer toch echt voorbij is. Nu opwarmen!