Rivier in het Vizier 320

Rivier in het Vizier 320 

Door Yvo Bindels 

Wat is het nog koud zeg! De vingertoppen moeten er nog even aan wennen. Na een nachtje waarin het enkele graden vroor, zitten we al vroeg op het water. De schemering is nog maar net begonnen of Lambert zit al met een kromme stok in zijn handen. Mooie snoekbaars, lekker begin! 

Even een plaatje schieten met flitser open. Iets te harde flits, maar de achtergrond is gelijk heel donker en onherkenbaar. Scheelt weer in het photoshoppen later. Helaas iets waarmee we rekening moeten houden. Hoort erbij. Snel verder voordat het zo meteen geheel licht is.

Meteen raak bij Lambert op de Playboy Shad.

Bij het laten afzinken van de shad krijgt ik een fraaie beuk op de hengel. De vis sprint er vandoor, moet haast wel een snoek zijn. Op de lichte verticaalhengel geeft de snoek prima sport.

Keer op keer schiet ie er nog eens tussen uit. Met het 10 ponds lijntje blijft het opletten bij de vinnige uithalen. Totdat Lambert het schepnet voor z’n kop houdt. Binnen. Leuk begin zo met twee snelle vissen.

Prima sport op het verticaalstokje.

Verdere aanbeten blijven uit. Het is ondertussen licht geworden en ik meet even op hoe diep we de shad nog kunnen zien in het kraakheldere water en dat is iets meer dan drie meter diep.

We besluiten daarom om iets dieper te gaan vissen. Op 7,5 meter diepte zien we regelmatig groepjes vis op het scherm van de fishfinder. Brasems waarschijnlijk. We vissen er met verschillende soorten en maten shads doorheen maar kunnen er geen aanbeet uitlokken.

De eerste zonnestralen op het gezicht voelen heerlijk.

Na anderhalf uur vissen verlaten we de rivierplas en gaan de rivier op. Het zonnetje schijnt nu uitbundig. We besluiten een dappere roofbleipoging te ondernemen. Met nog geen 7 graden watertemperatuur misschien niet het meest effectieve plan om nu iets te vangen, maar om in het zonnetje de mooie stekken uit te werpen is gewoon hartstikke mooi om te doen. We hebben ze al in kouder water gevangen, dus let’s go!

Het zal ons beiden niet veel boeien als we straks vier uren gesmeten hebben zonder resultaat, we staan gewoon heerlijk te vissen in een mooie omgeving. Lambert gaat zelfs even met een popper aan de gang.

Ik heb een twintig ponds lijntje op de Special Force 2.40, wat werpt dat lekker met een shadje op 14 grams loodkopje. Ik gebruik een lange 15 ponds fluorcarbon onderlijn, want het water is werkelijk kraakhelder. We kijken op de ondiepe platen die we uitwerpen overal zo op de bodem. Verre worpen zijn sowieso noodzakelijk, want de schuwe roofbleien vlakbij de boot zullen echt niet bijten als ze ons spotten.

Bij een vreemde weerstand sla ik reflexmatig aan. Een vis schiet er van door. Ik weet vrijwel zeker dat ik hem gehaakt heb. En inderdaad, een uit de kluiten gewassen brasem schiet door het water. Het beest is nog aardig sterk ook. Eenmaal in de oppervlakte is de puf er wel uit.

Met de tang tik ik hem buitenboord los. Vlak erna hetzelfde bij Lambert. Die brasems scharrellen hier op amper een halve meter water. We haken er zo maar liefst vier per ongeluk. Ze lijken paaipukkels op hun kop te hebben, opmerkelijk toch?

Paaipukkels?

We maken heel wat worpen, maar de roofbleien geven niet thuis. In het heldere water zie ik nog een flinke karper rustig wegzwemmen, mooi gezicht. Overal zien we sporen van bevers, het schijnt nu echt een probleem te zijn. De herintroductie is schijnbaar te succesvol. De andere provincies schijnen de Limburgse bevers niet te willen overnemen, zachte G maar hard gebit, dus ik vrees het ergste voor de reuzenknagers.

Een flinke wilg is door de puntenslijper gegaan.

In de namiddag gaan we opnieuw op snoekbaars vissen. Na even zoeken en het opvoeren van het vistempo weet Lambert er eentje op een 16,5 cm Playboy Shad te vangen. Dat is de eerste van enkele succesvolle uurtjes.

Op de 16.5 centimeter Playboy Shad…

Bij mij scoort de Boobytrap Shad van 13 centimeter erg goed. Meerdere keren wordt de shad geheel verslonden en de aanbeten zijn spijkerhard. Zo hard zelfs dat je er bijna van schrikt. Verslavend met hoofdletter V! 

Na het parkeren van een shad knoop ik de volgende rechtstreeks aan het fluorcarbon. Wisselen ga ik toch niet meer. En een stinger is nu ook niet nodig. Amper weer aan het vissen en gelijk zo’n spijkerharde aanbeet, veel beter dan dit wordt het niet!

Tjonge, wat kegelen ze er hard op zeg!

Sterke vissen in goede conditie.

We weten de teller uiteindelijk op 17 vissen te zetten. Iets waar we onder deze omstandigheden zeer content mee zijn. Als het te donker wordt zoeken we voldaan de trailerhelling weer op.

Allen een gezond en visrijk 2017 gewenst!
Yvo Bindels