Rivier in het vizier 318

Rivier in het vizier 318 

Door Yvo Bindels 

Het is half oktober en volop herfst. Een tijd van kleurende bladeren, dikke spinnen en dikke baarzen! Maar buiten het baarshengeltje, gaan ook de snoekhengels en de roofbleihengels mee richting rivier, want niets is zo leuk als lekker variëren.

Herfst, spinnen- en baarzentijd.

Sando is mooi op tijd en voor we het weten dobberen we bij het eerste licht op het water. Tijdens een kop koffie maken we onze wapens op het gemak klaar. We beginnen slepend met plugjes op baars.

Zoals verwacht eigenlijk geeft de plas niks prijs en verkassen we maar meteen richting rivier. Daar weten we wel al snel een school baars te vinden. Mooie vissen geven prima sport op het lichte materiaal. Het blijven prachtige sportvissen, die baarzen. Bovendien zijn het echte pareltjes om te zien met hun zwarte dwarsstrepen en bloedrode vinnen!

Pareltjes om te zien, die baarzen!

We vissen diverse stekken af en overal vangen we wel enkele vissen. Het regent overigens al een tijdje, maar het is nu enkel nog motregen en straks zal de zon zelfs doorbreken. De wind komt na enkele dagen uit het oosten nu gelukkig vanuit het zuidwesten. Dat is natuurlijk de windrichting die wij roofvissers het liefste hebben.

Ons nieuwe  kleine baarzenschepnetje is een prima aanwinst. Vliegensvlug belanden de baarzen erin, voordat ze ook maar de kans krijgen om te kopschudden in het oppervlak. Want dat is juist het moment waarop de meeste grote baarzen zich van het kunstaas weten te ontdoen. Dankzij de grote rubbermazen, is ook het kunstaas vliegensvlug eruit.

Handig klein en snel baarzennetje met grote rubbermazen.

Na de nodige baarzen, besluiten we het vizier even op snoek te richten. We zijn amper bezig of mijn Jointed Pikefightertje wordt al hard geattaqueerd! Moet wel roofblei zijn. En inderdaad, een niet al te grote zilveren pijl is de dader. Ook die past nog prima in het baarzen net. Het is even zoeken naar de snoeken. Zitten ze nog tussen de laatste planten op het ondiepe of zitten ze toch al wat dieper.

De roofbleien kunnen maar niet van de Pikefighters afblijven.

Een uurtje gebeurt er niks. Ondertussen is het wel lekker droog. Een groepje distelvinken vliegt voorbij. Ze landen in een ruig gebied met veel grote kaardenbollen, waar ze de zaden graag van eten. Een groene specht steekt de rivier over in de kenmerkende golvende vlucht. Zo is er volop te zien. Ook de oevers vormen nu een bont kleurenspel, echte herfstsfeer!

Herfstsfeer!

Als we in de oeverzone een flinke plons van waarschijnlijk roofblei horen, spelen we er meteen op in. Snel belagen we de zilveren sprinters met de ondiep lopende Jointed Pikefightertjes. Bij Sando is het gelijk al raak. Blijft gaaf die harde aanbeten in het oppervlak! Zoals vrijwel altijd bij deze pluggen, zit de roofblei goed gehaakt op de buikdreg. Kan haast niet mis gaan en kort erna kan Sando dan ook met de roofblei poseren.

Een flinke plons attendeerde ons op actieve roofblei.

Na het snelle succes lijkt de boel opgeschrikt en wordt het een poos zoeken. We blijven bij deze visserij niet lang op één plek hangen, maar proberen ze juist op verschillende stekken op te sporen. Als ze actief zijn is het namelijk meestal snel raak. Pfff, ik schrik haast van de aanbeet, wat een dreun alweer. Wederom is de roofblei op de buikdreg gehaakt, deze keer de blauwkleurige plug, wat eigenlijk altijd wel een goed kleur voor de roofblei is.

Blauwzilver viel ook in de smaak.

Slanke vis die nog niet echt klaar lijkt voor de winter

Daarna lijkt het over en vissen we weer een poosje op baars. Het is lekker weer geworden en enkele viskennissen spreken we kort op de rivier. De baarzen werken goed mee en af en toe komt er een fraai exemplaar aan boord. Lekker relaxed genieten we van de dappere baarzen en staat de teller al ruim over de twintig vissen.

Nummer 26 van vandaag..

Niet dat dit zo belangrijk is, maar bij deze visserij is het wel lekker vissen als je vaak beet hebt. Nadat we aardig huisgehouden hebben in een flinke school baars, lijkt het ons tijd om het er gericht op snoek te proberen. Die kan haast niet ver we zijn. Toch?

Na een poosje vissen, krijgt Sando het met een sterke vis aan de stok. Moet een beste zijn. Plotseling valt de lijn slap. De snoek heeft zich weten te ontdoen van de haken, zonde zeg. Sando baalt er even van, want hij was ervan overtuigd dat het een echt grote vis was. “Ze zitten er in elk geval en onze pluggen vallen in de smaak, dus we komen er nog wel tegen”, zeg ik opbeurend bedoeld.

Stukje trollen op snoek.

Maar dat valt tegen, we vissen aardig wat meters af zonder resultaat. We proberen het daarom iets dieper.  Daar krijgen we  tegelijkertijd een aanbeet. Die van Sando lost, maar die van mij hangt, en hoe! Een sterke snoek weet van geen opgeven en de dril is dan ook volop genieten. Sando staat met het schepnet klaar, maar de snoek sprint er nog eens vandoor.

Het Jointed Pikefightertje steekt nog half uit de bek van de metersnoek, dus ik zie niet zo goed hoe de vis gehaakt zit. Geen kieuwgreep dus, maar gewoon op safe: scheppen die handel. Een prachtige rivierbak glijdt het net in, yes! Op de onthaakmat kan het plugje met gemak worden losgetikt. Na enkele plaatjes schiet de snoek gelijk weg zodra ie het water voelt. Met z’n staart slaat ie nog een slok water over de fotocamera.

Sterke riviersnoek.

Het laatste half uurtje vissen we nog op baars en ruimen op tijd onze spullen op,  zodat we niet hoeven te haasten, want er wachten nog verplichtingen in de vroege avond. Het was weer een heerlijke dag op de rivier!