Rivier in het vizier 317

Rivier in het vizier 317 

Door Yvo Bindels 

Bij het eerste licht glijdt de boot van de trailer. Het is windstil en de rivier is in rust. Er is niet veel mooier dan het begin van de visdag. De spanning van een nieuwe avontuur hangt in de lucht. Maar eerst koffie!

Sando en ik starten gericht op de roofblei. September is al erg zonnig geweest. Ook voor vandaag is weer een prachtige dag voorspeld. In deze tijd van het jaar leggen de vissen hun winterreserves aan en dat maakt de kans op de grootste en meest voorzichtige vissen iets groter dan normaal. We hebben ervaren dat forser kunstaas nu wel degelijk selectief kan werken.

Het vangen van enkele kleine exemplaren verkleint tevens de kans op de achterdochtige giganten. Zeker nu de vissen zich graag dicht bijeen ophouden. Mooie theorie, nu de praktijk! Het eerste uur gebeurt er werkelijk niks. We vissen op de mooiste stekken. Het stikt er van de aasvis en we hebben het rijk er voor ons alleen. Kwestie van volhouden lijkt ons.

En dat blijkt. Sando is de eerste die met zijn nieuw driedelig Pikefightertje in zijn favoriete kleur dotted-redhead de eerste vis vangt. Geen grote, maar wellicht een teken dat de vis actief wordt. En dat klopt, vlak erna is het bij mij ook raak. Ik vis met de Golden flash kleur van dezelfde plug en ook die blijkt in trek!

Na een aanbeetloos eerste uurtje gaat het plotseling los.

Daarna gaat het plotseling helemaal los! We vangen een serie droomvissen. Roofbleien van indrukwekkend formaat die ongelofelijk hard op onze pluggen klappen. We vissen met 20 ponds lijn en met een 22 ponds lange fluorcarbon onderlijn voorzien van een stevige speld. Maar goed ook, want  de aanbeten gaan met een enorm geweld gepaard. Kicken zeg!

De aanbeten op de Triple Pikefightertjes zijn snoeihard!

Elke vis wordt bewonderd, wat zijn het toch prachtige sportvissen. Het hele lijf is op snelheid gericht. Alle aanbeten zijn raak en de ruime meerderheid is op de buikdreg gehaakt. Dan klapt er vlak voor mijn voeten een enorme vis op net als ik de plug uit het water wil tillen. Ik schrik me rot.

Wat zijn die nieuwe Triple Pikefightertjes goed zeg!

Met amper een meter lijn tussen de hengel en plug slaat de vis het water tot schuim en weet zich daarbij direct van de haak te ontdoen. Wat een bak was dat! Ik sta er even perplex van, maar veel tijd om erover na te denken heb ik niet, want het is alweer snel raak. Wat zijn die Pikefighters Jointed Junior toch goed zeg!

Een hoge dikke vis scheurt langs de boot door. Ik vraag Sando om alvast het net even klaar te leggen, want bij dit kaliber vis wil ik geen enkel risico nemen. Hij lijkt goed gehaakt, maar je weet maar nooit. En dan glijdt het zilveren kasteel het net in. Een prachtige vis, de mooiste van de ochtend!

Zo zien we ze graag!

Ondertussen breekt de zon aardig door en ook de temperatuur loopt aardig op. Een heerlijke 'nazomerse' herfstdag. Het vreetfestijn van de roofbleien lijkt nu echter even getemperd. Geen wonder, want we hebben er aardig huisgehouden ondertussen. We verkassen een stukje. Sando weet met zijn redhead nog een mooie vis te vangen, maar daarna wordt het weer stil

Zilveren sprinter in het zonlicht.

We besluiten een poosje op snoek te gaan vissen om later op de dag eventueel nog terug te keren voor de roofblei. Onderweg nog langs een leuke baarsstek. “Zullen we even…?”. Met baarsplugjes speuren we de bodem af.

Sando krijgt al snel een vis aan de lijn die duidelijk geen baars is, maar snoek. Mooie sport op het lichte baarshengeltje. Ook nu geen geklooi en gewoon scheppen die vis. Op de onhaaktmat kan de vis netjes onthaakt worden. Kiekje en weg.

Snoekje op de baarsplug.

Waar één snoek zit, zitten er mogelijk meer. Ik hang het diepduikende Triple Pikefightertje eraan en het is gelijk al raak. Een snoek van zo’n 85 centimeter weet vlak voor de boot de plug van zich af te schudden. Daarna vangen we nog vijf baarzen, kleintjes, dus tijd om verder te gaan naar de echte snoekstekken.

Met groot rubber slepen we in de ondiepe oeverzone vlak langs de waterplanten. Na een uurtje hebben we er nog geen actie op gehad. Ze zitten dus duidelijk wat dieper. Het wordt misschien eentonig, maar wederom is het de diepduikende driedelige Pikefighter junior die de vissen gek maakt.

Snoeken en roofbleien…

.. het Pikefightertje maakt ze gek!

Het plugje loopt kaarsrecht naar de vier diepte, waar we hem willen hebben. We vangen meerdere snoeken, met een negentiger als grootste. Als verrassing loopt er ook nog een mooie roofblei tussendoor die er niet af kon blijven. We zitten ondertussen in onze T-shirtjes te vissen. Misschien wel de laatste keer dit jaar?

Deze snoek zwemt weer krachtig terug de diepte in.

Een ietwat gedrongen en sterke vis.

Het laatste uurtje van onze visdag zoeken we de roofbleien nog eens op. Die lijken echter eventjes geen zin te hebben. Ik wissel de ondiep lopende plug voor de dieper duikende variant en vis deze op een iets dieper gedeelte van het talud. Dat is goed voor de laatste roofblei van de dag. Want de vis die ik niet veel later haak weet de haak al snel te lossen. De korte dril wees op meerval.

De laatste van vandaag.

En een mooie om de dag mee te eindigen!

Als we thuiskomen heeft mijn vrouw de oven al aanstaan en kan Sando gezellig mee eten. Dag met een gouden randje!