Rivier in het vizier 314

Rivier in het vizier 314

Door Yvo Bindels 

Heerlijk die lange zomeravonden. Na het werk nog snel richting water. Als de boot bijna klaar is, komt Han er aan. Hop, zijn spullen erin en op naar de eerste stek. De rivier is nog iets troebel, dus moet snoekbaars nog te doen zijn, ook al is de stroming minder nu.

We zijn de enige visboot op het water en ook de pleziervaart ontbreekt. Heerlijk, die rust! Er zijn enkele pittige buien voorspeld, dus we zijn maar meteen in de regenkleding gesprongen. We beleven een flitsende start. Beiden vangen we al snel meerdere snoekbaarzen. De komodo’s vallen weer goed in de smaak. Zeker als we het tempo waarmee we de shads vissen redelijk hoog houden. Het merendeel is maar net maats, maar de aanbeten komen lekker hard door op de ondiepe stekken.

In de winter ziet het er hier wel anders uit.

Dan komt er een pittige bui die gepaard gaat met flink wat wind. Het is een kwestie van de bui even uitzitten want in de verte klaart de lucht alweer op. Een kwartier later schijnt zelfs de zon alweer. We zitten ondertussen heerlijk te vissen en gaan op het gemak alle goede stekken af.

We vangen goed snoekbaars deze avond.

Op de volgende stek weet Han al snel twee vissen te vangen op de Bony shaker. Ook verspelen we er twee vissen die voor het gevoel geen kleine waren. Op een hoekje waar dikwijls snoek staat werpen we de boel secuur uit, maar zonder resultaat. Een fuut doet het beter en vangt er achter elkaar kleine visjes. Zullen grondels zijn. Keer op keer komt ie met zo’n donker visje boven. Hap, slik, weg.

Veel van dit formaatje

De Spro Boney Shaker en de Komodo shad zijn de toppers vandaag

Zoals vrijwel altijd op zulke avonden vliegt de tijd voorbij. We blijven lekker snoekbaars vangen en zitten al ruim in de dubbele cijfers. Ik besluit iets grotere shads te nemen en hang een felgele Wobshad in de speld. Binnen een minuut een klap erop! Verslavend dit… Een mooie snoekbaars heeft de shad geheel naar binnen gewerkt.

Wisselvallig weer.

De shad geheel naar binnen!

Voor de afwisseling lijkt het me leuk om ook even op roofblei te werpen. Dat hoef ik Han maar half te vragen, want roofblei blijft zijn favoriete vissoort. Vanwege het troebele water leg ik enkele shads met flinke schoepstaarten klaar. Die moeten een flink signaal uitzenden in het bruine water.

Na een kwartiertje werpen zonder succes laat ik op een diepe stek mijn shad aan strakke lijn afzakken richting bodem. Net voordat de bodem bereikt is een enorme klap erop. Ik voel gelijk de massa van een zware vis. Na enkele logge stompen schiet ie los. Shit, ik had graag geweten wat dat geweest is.

Verder blijft het er rustig. Na flink wat worpen neemt het geloof in een roofbleiaanbeet af. De verleiding om de snoekbaarzen weer te belagen is natuurlijk groot. En dan toch opeens een zachte aanbeet, maar hij hangt wel. Een mooie roofblei onderneemt enkele vinnige uitvalspogingen, maar belandt toch in het net dat Han alvast had klaargelegd.

Na tig worpen dan toch succes

Niet veel later krijgt ook Han een aanbeet. Een iets kleinere roofblei is eventjes de klos. Ondanks het bescheiden formaat is Han er content mee. Het laatste uurtje gaan we terug naar de snoekbaarzen. We hebben mazzel, want enkele buien trekken vlak langs ons door. De snoekbaarzen hebben er opnieuw zin in en het is een genot om ze te bevissen.

Ook Han weet een roofblei te verleiden

Vlak onder de kant zit een forse bever. Han schiet wat plaatjes terwijl ik de boot met de elektromotor dichterbij breng. Dan wordt het de bever toch te gortig en hij slaat met z’n staart het water tot schuim; alarm! We nemen wat afstand en houden de boel in de gaten. Daar is ie weer, en verderop nog eentje, en nog eentje. Het blijken twee ouders te zijn en drie opgeschoten jongen. Zodra er nieuwe kroost komt, zullen de jongen verdreven worden.

De bevers zien we steeds vaker, vooral in de late avond.


Socializen…

Prachtig om van redelijk dichtbij te zien. Ze eten verse twijgjes van de wilgen. Hun oranje tanden kunnen ook echter hele bomen aan. Twee bevers zoeken een poosje genegenheid bij mekaar, tenminste zo lijkt het. We zitten er redelijk dicht bij, houden ons koest en genieten van het tafereel. Wat hebben we toch een mooie hobby?!