Rivier in het vizier 303
Door Yvo Bindels
Na een prachtige seizoensopening met Sando staat er vandaag een visdag met Han gepland. Halve dag dekt de lading beter, want eerst moet er nog enkele uren gewerkt worden. Als ik ’s middags op de afgesproken plek arriveer, hoef ik enkel in te stappen in de klaarliggende boot. Lekker luxe dus!
Ik ben licht bepakt op reis. Drie hengels, paar kunstaasdozen en een tas met al het overige. Als we m’n spullen in de boot laden mist Han de koelwaterstraal van zijn Honda. Er druppelt slechts gering water uit. Prostaatproblemen? In elk geval zeker te link om te negeren. We traileren de boot weer even op het droge om te zien of de filter voor de waterinlaat verstopt zit.
Prachtige seizoensopening met Sando.
Dit is niet het geval. Wellicht de impellor? Nogmaals proberen. Als Han wat meer gas geeft komt er meer water uit, maar nog niet zoals het hoort. We besluiten toch het water op te gaan, en de boel in de gaten te houden. Als het koelwater te heet wordt, dan weten we dat de boel moet afkoelen.
We richten ons vizier vooral op snoek. Op de eerste stek is het al gelijk raak. De vierdelige plug van Han viel in de smaak. Hij mag een zeventiger snoek richting net dirigeren. We vissen bij een steil oevertalud met vier hengels. Het ondiepste kunstaas boven de waterplanten vlak onder de oever, het diepste aan de buitenkant zwemt al op vijf meter water.
Han al snel met een kromme stok!
Daartussen vissen we onze handhengels, we dekken zo mooi het hele talud af. Na een misser op een groene Toad is het snel opnieuw raak. Deze keer de buitenste hengel waaraan ik m’n favoriete Triple Pikefighter liet mee zwemmen.
De Triple Pikefighter deed z’n ding aan de onderkant van het oevertalud.
Zit mooi dun gehaakt met één haakpunt en mag er van mij in het water af. Het duurt niet lang of nummer drie meldt zich. Deze keer op de buldawg aan mijn handhengel.
Ze zijn goed los en gaan vooral voor groot kunstaas.
Zo gaan we een poosje door en beleven zat actie. Geen reuzen, maar het plezier is er niet minder om en bij 17 graden watertemperatuur zijn de snoeken zeer sterk. Een vis die van geen ophouden weet en ik qua kracht een ruime negentiger schat blijkt ‘slechts’ een hoge tachtiger.
Het is een mooie zonnige dag. We vissen langs een prachtige hoge beboste oever. Het stikt er van de zangvogels. Zelfs een nachtegaal is even te horen. Hier kijk je de hele winter naar uit!
Het is een prachtige dag op de rivier.
De plekken waar het talud minder steil is gaan we een poosje uitwerpen. Al snel een misser op een grote foxshad bij Han. Bij mij is het echter wel raak op een groene Busterjerk. Het is duidelijk dat de snoeken hun zinnen hebben gezet op aas van redelijk fors formaat. Na een poosje werpen is de motor aardig afgekoeld en kunnen we een stukje verkassen naar een roofbleistek.
Het water is aardig helder.
Onderweg stoppen we nog even bij een plek waar Han regelmatig mooie baars weet te vangen, weliswaar in het najaar. Nu blijft het bij klein formaat, maar wie ’t kleine niet eert... Voordat we naar de roofbleistek koersen, leggen we enkele aasjes klaar, maken de roofbleihengel gereed en leggen de overige hengels plat in de boot. Zou zonde zijn om ze op de stek gelijk te verjagen met onnodig gerommel in de boot.
Futen druk in de weer met de bouw van hun nest.
Ik kom er al snel achter dat het compromis roofblei/baars dat ik voor m’n hengel in gedachten had niet zo top is. De hengel is wel perfect, maar de molenspoel is te klein, waardoor ik als een malle moet draaien wil het kunstaas op flinke snelheid gevist worden en dat is wel wat ik wil in dit kraakheldere water. Niet aan gedacht thuis, maar voor de geringe tijd dat we dit gaan proberen moet het maar even zo.
Meestal is het hier of heel snel raak of je vangt er niets. De Long Cast Minnows vallen niet in de smaak. Ik probeer een witte en vrij zware asp spinner. Werpt als een speer! De derde worp ermee is raak. De vis is zo sterk dat ik even twijfel of het wel een roofblei is. Een snelle zilveren flits en puntige staart nemen echter de laatste twijfels weg, het is een mooie roofblei.
Omdat de lijn heel even langs een obstakel schuurde, ben ik niet gerust op en vraag Han te scheppen zodra hij ook maar de kans krijgt. Dat lukt feilloos en mijn maat tilt de mooie vis de boot in richting klaarliggende onthaakmat. Het blijven prachtige vissen, zeker als ze in uitstekende conditie verkeren. Na enkele plaatjes mag de zilveren pijl terug.
Sterke roofblei die de Asp spinner torpedeerde.
Helaas blijft het bij die ene roofblei, maar dat was het verkassen naar die stek meer dan waard. Nu terug naar de snoeken voor het laatste uurtje van de visdag. Op de stek aangekomen is de koelstraal is niet meer dan een enkele druppel. Onverstandig om hier mee door te vissen, dus dat wordt hem niet.
Met de elektromotor vissen we de laatste stek uit. Vanwege het tragere tempo, kies ik een zeer soepele wobshad. Op een 80 grams loodkop hou ik hem dicht bij de bodem. Een flinke snoekbaars zal er niet vies van zijn. Toch is het wederom een snoek die het rubber als eerste attaqueert. Mooie sterke vis.
Met deze zware loodkoppen vermijd ik dat de snoeken in het oppervlak gaan kopschudden of springen, ze slingeren die zware loodkop namelijk zo eruit.
De laatste snoek van de dag.
Ook nu wordt weer voor het veilige rubbernet gekozen en is de laatste snoek van vandaag een feit. Zo sluiten we een heerlijke juniavond succesvol af.
Enkele dagen later is de buitenboordmotor van Han nagekeken en was het inderdaad de impellor die vervangen diende te worden. Een klein kunststof dingetje dat belangrijk genoeg is om een hele vismachine uit te schakelen. Maarja, wie wil er terug naar de roeispanen?
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
