Rivier in het vizier 3

Door Yvo Bindels

6 september 2006

Een zomerse dag vandaag. Han en ik vissen na het werk nog enkele uurtjes op mijn thuiswater. In de rubriek weersites op T.F. bij actuelewaterdata.nl heb ik nog even de afvoer van de rivier bekeken. 125 k/s en nog stijgend. Zeker niet verkeerd. Het bootje is vliegensvlug gereed. We nemen even de plannen door. “Eerst even naar de rivier. Werpen op baars, stukje trollen met groot aas op snoek en later de plas op”

Zonnebril, korte broek en zonnebrandcrème. Heerlijk om nu op het water te zijn. Onze 4 pk is niet wat Han gewend is. Gelukkig hoeven we niet ver te varen voor de eerste stek. Met diepduikende plugjes gooien we naar de oever toe. Direct een stel baarzen erachteraan. Ze tikken ertegen, maar overtuiging ontbreekt.

Na een kwartier houden we het voor gezien. We gaan slepen met groot spul kort in de oever. Ik hang er een flinke sizmic toad aan. Alleen een handhengel straks langs de plompen. M’n vismaat zit aan de diepere buitenkant. Hij kiest voor een grote balzerbaars in de steun en een 25cm lange shad aan de handhengel. Prima wiebelstaart waardoor de shad flankt. Het vaartempo ligt laag, het wiebelende rubber moet ook voor luie rovers een prima hap zijn.

De passerende vrachtschepen en plezierjachten maken het water erg wild. De kano´s hebben voorrang, waardoor we af en toe te ver uit de kant komen. Vist niet echt lekker. We zijn het er snel over eens, we gaan de plas op. Eerst maar even wat visjes vangen. Hornetjes op een licht stokje en ondiep trollen op zo´n 2 meter. Al snel enkele baarsjes erop. Bij 15 cm al brutale rovertjes.

Vanwege de felle zon en het heldere water stel ik voor iets dieper te gaan vissen. Daar verwacht ik grotere vissen. Tevens verhoog ik de stationaire vaarsnelheid van de motor. Plugjes met kogeltjes lijken vaak beter te vangen bij een iets hogere snelheid. Op 4 meter diepte tikt m´n boxertje tegen de bodem. Han vist met een butchertje. Op de steunhengels gaan een Supertrap van Bill lewis en een grote shad. We vangen enkele kleine visjes. Plotseling wordt m’n spinstokje zwaar mishandeld. Een lange run volgt, niks aan te houden. “Moet een grote snoek zijn!” zeg ik tegen Han. Han heeft de motor overgenomen en volgt de vis. De vis verandert van koers en dat is te veel. Het spinstokje veert recht. “Waarom nu juist dat boxertje?”

In gedachten zit ik nog bij de verspeelde vis. Bij toeval vaar ik te ver uit de kant tegen een heuveltje op. Rap van 5 naar 3.2 meter. Meerdere kleine visbogen. De butcher van Han loopt het eerst tegen de helling. Tik, tik, tik, hangen! Typisch het vechten van een forse baars. Dan weer even forse kopstoten, dan weer een stuk meekomen. Dicht bij de boot even flink tekeer gaan.

Zulke grote baarzen kunnen prima met de duimgreep geland worden. Altijd nog even kopschudden zodra ze de duim voelen.

Sportvis met karakter!

Opnieuw varen we tegen het heuveltje op. Nu is m’n jointed shadrapje aan de beurt. Wederom een veertiger. We laten de stek even met rust en herhalen later het kunstje nog eens met succes. Na drie supervissen is de koek toch echt op.

De schemering begint al. We besluiten nog even op snoekbaars te vissen. Ik weet enkele mosselbanken waarop we prima met dieplopende pluggen kunnen timmeren. Diepduikende bombers, manns stretch 15+ en thundersticks zijn hiervoor uitermate geschikt. Wie absoluut geen pluggen wil verspelen kan hier beter wegblijven. De derde drift over de mosselbank krijg ik zware lompe stoten op m’n bomber. De vis wijkt nauwelijks van z’n plek. “Dit moet een zware zijn” roep ik enthousiast tegen Han. Han neemt de motor over en ik hoop op een grote snoekbaars. De vis lijkt niet onder de indruk van de forse spanning die ik uitoefen. Ik wil de vis omhoog hebben vanwege de scherpe mossels en de obstakels die er zitten. Dan hang ik toch echt vast. Met de kunstaasredder trek ik een grote pruik lijn met shad naar boven. Mijn onderlijn zit vol met dik taai slijm. Waarschijnlijk is een meerval ons te slim afgeweest…

Zaterdag

Het hele weekend staat in het teken van de Fair for lure & fly in Maurik. Samen met Sando, Han en diens boot rijden we naar deze kunstaasbeurs. Een uitstekend georganiseerd evenement dat de moderne kunstaasvisser niet mag missen. Ik kijk m’n ogen uit bij al die flitsende roofvisboten en het vele kunstaas. Voel me als een jochie in een speelgoedwinkel! Uiteraard wordt er nieuw kunstaas aangeschaft en dat moet zo snel mogelijk geprobeerd worden!

In de namiddag zoeken Sando en ik eventjes een haventje op. Licht bepakt met twee hengeltjes een kleine tasje en net zoeken we scholen visbroed. Baarzen liggen dan meestal niet ver weg.

De visjes schrikken zich rot als het kunstaas op het water landt. De aanwezige baarzen zullen de stekels nu wel rechtop hebben! Er volgt een groepje twintigers die de kleine shads van 5 cm niet echt willen hebben.

Even kijken hoe diep het is. Shadje op bodem laten zakken en top strak draaien op waterspiegel. Als ik de hengel boven m’n hoofd hou, komt het shadje net het water uit. Ongeveer 4 meter dus. Werpend halen de plugjes de bodem niet, maar komen wel diep genoeg in dit kraakheldere water. Ja hoor, daar hangt de eerste baars aan de butcher. Sando vist er vlak achteraan en op zijn shadje bijt één van de volgers.

Op deze manier vangen we op diverse plekken nog enkele baarzen. Niet groot, maar wel leuk! Plotseling word ik aangenaam verrast door een zware baars. De vis greep het felgele plugje tussen een schooltje visbroed. Even wat plaatjes en het meetlint erlangs voordat de 43cm lange vis weer zwemmen mag.

Prima tussendoortje

In de beurshal weer veel bekende gezichten. Leuk om even met iedereen bij te kletsen. De familie Haenen, ook wel bekend als barbeel- en kopvoornhunters uit Limburg, zijn maar liefst met drie vissende generaties vertegenwoordigd. Samen beleven we een gezellig uurtje aan de bar.

De barbecue is even later ook weer prima verzorgd evenals de slaapplekken voor de nacht.

Zondagochtend ben ik maar wat blij met de kop koffie. Na het ontbijt voel ik me alweer stukken beter. Het is wederom prachtig weer en het wordt al snel gezellig druk. Tegen de middag laden we de boot van Han vol met ons hengelgerei. We gaan enkele uurtjes de nabij gelegen plas en de rivier op. Sando en ik vissen aan één kant met ieder een handhengel. Dit terrein is onbekend voor ons en het valt niet mee op diepte te blijven. Van 8 naar 2 meter en weer naar 11. We zijn het erover eens dat we beter de rivier kunnen opzoeken.

Heel botenvarend Nederland lijkt hier. Zo druk heb ik een rivier nog niet eerder gezien. De golven van de vele boten klotsen tegen de oever op. Het water in de oever is duidelijk een stuk troebeler. We vissen met kleine plugjes op 4 meter diepte. Tijdens het binnendraaien wordt m’n redhead butcher door een klein snoekje gegrepen. Altijd leuk.

Redhead trekt altijd snoek aan

Even later klapt de steunhengel van Han dubbel. Een snoek van zo’n 70 cm heeft de grote blauwe shad op half water gepakt. Schudt wild met z’n kop heen en weer en het losse dregje zwaait in het rond. Beter maar even scheppen met het netje. De vis mag snel terug. Dan pakt Sando een mooie baars op een hornetje. Toch wat activiteit op enkele meters water.

De roofbleikoorts loopt bij Han stevig op. We koersen naar enkele damhoofden. De Asp spinner vliegt door de lucht en wordt in hoog tempo door het oppervlak binnengevist. Sando en ik laten het roofbleigebeuren aan ons voorbij gaan en sorteren wat nieuw kunstaas. Dan kleurt de lucht zwart van de kievieten. Net als ik m’n lens erop richt strijkt de hele school neer. Vliegend vind ik ze eigenlijk meer op roofvogels dan op weidevogels lijken.

De roofbleien zijn niet thuis. We slepen verder op het stuk waar we eerder succesvol waren. Han vangt drie minibaarsjes. Even lang als het plugje inclusief zwemlip. Door de vele golven is het moeilijk om echt lekker te vissen en de boot op diepte te houden. Enkele keren loopt m’n plugje vast. Door direct de beugel te openen, komt het plugje drie keer achter elkaar omhoog en kunnen we de koers gewoon vervolgen. De vierde keer helpt deze truc helaas niet. Risico van dicht bij de bodem vissen.

Het traileren en opruimen van de boot verloopt soepel. Nog eventjes enkele mensen gedag zeggen en dan zit het roofvisweekend er voor ons weer op. Volgend jaar zullen we hier zeker weer naartoe komen.