TotalFishing

Rivier in het vizier 298

Door Yvo Bindels

Vandaag stap ik enkele uurtjes bij Han in. Nu de winter nog vrij zacht is, moeten we er ook maar van profiteren. Als ik de haven in rij, zie ik de boot van Han al startklaar voor de trailerhelling staan. Spullen erin en hop het water op. Best wel luxe!

Ik heb slechts twee hengels meegenomen. De signature vertical 14-28 gram om te verticalen en de titan 20-40 gram voor het iets pittigere werk. De eerste stek is er een uit het boekje en waar Han al eerder mooie vissen gevangen heeft.

We starten met grote shads die we zo dicht mogelijk bij de bodem aanbieden. Het is al gelijk raak! Han z’n hengel maakt een diepe buiging voor de eerste tegenstander van vandaag.

Han knalt gelijk uit de startblokken!

En dat blijkt een prachtige riviersnoek te zijn. Na enkele felle sprints kan ik de vis scheppen. Mooi begin van de dag! Na het snelle succes blijft het op deze stek bij die ene vis.

We verkassen een stuk stroomafwaarts, hier gaan we verticaal aan de slag. Na eerst een aanbeet te missen, weet Han de volgende aanbeet wel te verzilveren. Een snoekbaars heeft zijn Lunkercity swimfish op 18 gram voor een lekkere hap aangezien.

Snoekbaars op de Lunkercity swimfish op 18 gram.

Ook hier blijft het bij deze ene vis. We zoeken en zoeken, maar ze zijn beslist niet los vandaag. Dan gaan we een flinke zandwinput op. We starten hier op 8 meter diepte. Na een half uurtje verticalen mis ik een aanbeet.

Je vraagt het je soms af, zo’n harde aanbeet en dan toch mis. Waarschijnlijk heeft zo’n snoekbaars de shad dan even klemvast tijdens het aanslaan en lost hem ook gelijk weer bij het openen van de bek. Hoort erbij.

Heerlijk rustig op het water!

We besluiten het tempo op te voeren en op negen meter diepte te vissen. Daardoor moet het loodgewicht aardig stuk zwaarder, het wordt 28 gram. De bodem voelt vrij zanderig aan.

Als ik de grote vorkstaart even stil laat hangen, volgt er een aanbeet die doordreunt tot in de pols! De vis blijft lang diep. Ik hoop op een kasteel van snoekbaars, maar er volgen toch enkele sprints die duiden op snoek.

Met het lichte verticaalmateriaal heb ik nog niks in te brengen tegen dit zwaargewicht. Lekker laten uitrazen dus. Enkele minuten later hebben we nog steeds geen glimp van de vis kunnen opvangen.

Wel enkele flinke wervelingen afkomstig van zijn staart, als de vis weer eens de diepte in duikt. Dit moet echt een zware vis zijn, kan niet anders. Han heeft het net en de onthaakmat al klaar liggen. Daar komt ie…beste bak!

Beste bak!

Han schept raak. Mooi dat de dunne lijn en onderlijn het gehouden hebben bij de dril van een vis van dit kaliber. We nemen uiteraard de moeite om enkele platen ervan te schieten. Zo vang je ze immers niet elke visdag! Daarna zwemt de snoek rustig weg in het koude water.

Daar past wel wat in.

Opnieuw wordt het zoeken. In een steil talud dat afloopt van 5 naar 12 meter mis ik twee aanbeten. Drie keer is scheepsrecht, een dertiger baars heeft de shad aardig opgeslokt.

Baars is altijd welkom.

Net zoals de hele dag blijft het op elke stek bij een enkele vis. We zoeken de rivier weer op. Opnieuw mag ik een baars vangen, altijd welkom uiteraard!

Mooie kleur staart.

Regelmatig zien we ijsvogels voorbij flitsen, blijft een mooi gezicht. Net zoals een groepje zwanen dat opstijgt, prachtig om te zien. Ondanks dat we gericht op snoekbaars vissen, vangen we meer baars en snoek dan snoekbaars.

Niet dat we klagen, maar de zanders lijken geen zin te hebben. Als ik dan eindelijk zo’n zware kopstoter weet te haken, schiet die na enkele seconden ook nog los.

Dappere minisnoek.

Wel vangen we nog een babysnoekje. Een dapper rovertje dat hier zomaar in de hoofdstroom stond. Het is ondertussen 15:00 uur en aangezien er later op de dag nog verplichtingen zijn, moeten we terug naar de trailerhelling. We hebben er een ontspannen visdag op zitten met de nodige variatie, en dat is ook juist het leuke aan de riviervisserij.