TotalFishing

Rivier in het vizier 294

Door Yvo Bindels

In het donker is het even goed opletten dat ik bij de juiste voordeur aanbel. Riverpiker staat er op het naambordje, dus ik ben op de juiste plek. Onder het genot van een kop koffie kletsen we even bij en bekijken de waterafvoer van de rivier.

Er staat een klein beetje stroming, dus niet verkeerd. We laden de spullen in en gaan op pad. Piet heeft altijd oog voor de natuur, ook tijdens de autorit. We kijken of er tussen de ochtendmist de silhouetten van reeën zichtbaar zijn aan een bosrand. Nee, het is nog te vroeg, volgens Piet komen ze bij wat zon zo meteen wel te voorschijn.

Herfsttijd is spinnentijd.

Piet heeft zijn boot licht en praktisch gehouden. Voor hem hoeft het geen varend bankstel te zijn, maar liever lekker eenvoudig en vooral licht, zodat hij niet afhankelijk is van een goede trailerhelling. En ook nu gaat de boot de rivier in op een niet alledaagse ‘helling’ en dat in een razendsnel tempo.

‘The Riverpiker’, oftewel Piet Driessen.

Piet vist al tientallen jaren op dit stuk rivier en weet dus waar we de meeste kans maken en op welke vissoorten. Op een ondiepe plek die we gaan uitwerpen hebben we kans op kleinere snoek of mooie snoekbaars. Derhalve kies ik voor een gele wobshad van 13 centimeter op 10 grams jigkopje. Uiteraard een soepel staaldraadje ervoor. Al snel is het raak en mag ik een snoekje buiten boord onthaken.

Snoekje uit de oeverzone geplukt met een 13 centimeter had.

Op de volgende stek hebben we ook goede kans op baars en een half uurtje later hebben we er inderdaad een baars en een snoekbaars te pakken. De snoekbaars ging voor het klassieke 5 centimeter lange killershadje dat ik al zo’n vijftien jaar in bezit heb en waarmee ik graag werpend op baars vis.

Klein snoekbaarsie, maar toch al een echte rover.

Als we ook deze stek uitgevist hebben, gaan we verticaal aan de slag op iets diepere delen van de rivier. Het is eventjes zoeken, maar eenmaal op de juiste diepte, vangen we aardig wat vis, vooral baars. Een passerend schip van Rijkswaterstaat dendert met asociaal hoge snelheid langs en maakt daarbij een flinke golf, die de eerste meters oever even op z’n kop zet.

Het zijn echter vooral baarzen die we weten te vangen deze ochtend.

We driften met de stroming mee, waardoor we zeer licht kunnen vissen. 10 Of 14 grams loodkopjes zijn zwaar zat zo. De beten komen lekker hard door. Ik zit lekker geconcentreerd te pielen als er achter me een enorme klap klinkt. Ik schrik me rot en kijk om. Piet ligt in een deuk, hij had zijn boot bewust tegen een grote markeringston aan laten botsen. Lachen dus. Bij Piet moet je altijd blijven opletten voor zijn kwajongensstreken.

De shad werd regelmatig gulzig weggewerkt!

De morgen gaat veel te rap voorbij. We vangen mooi gekleurde baarzen van alle maten en missen de nodige aanbeten. Ondertussen vergapen we ons aan al het moois op de oever.

Prima sport op het lichte materiaal
.
Bloeiende herfstasters, een koppeltje roodborsttapuiten, zilverreigers en ijsvogeltjes. Daarbij een lekker zonnetje en je hebt alle ingrediënten voor een heerlijke visdag.

De baarzen vangen we in alle maten. Van klein…

… tot een mooi formaat.

Tijdens de middagpauze gooien we in een rustig hoekje het anker uit, eten wat brood en knappen een uiltje. Een half uurtje later gaan we weer geconcentreerd achter de rovers aan.

Welverdiende middagpauze.

Opnieuw blijken de baarzen zin te hebben in de shads, maar ook met bolle diepduikende pluggen vangen we baarzen, een snoekbaars en een snoekje.

‘s Middags timmeren we met diepduikende bolle plugjes de bodem af.

Boven een mooi stuk oever zijn de nodige roofvogels te zien, op een kleine kilometer komen we er wel een stuk of 10 tegen. De Galloway-runderen beheren het prachtige gebied eronder. Met hun donkere wollige vacht zien ze er wellicht iets boosaardig uit, maar ze zijn echter zachtaardig.

Wildgrazers in een prachtig gebied.

Een aalscholver blijft opvallend lang zitten op een paal. Zelfs als we met boot pal ernaast liggen, vliegt hij niet op. Piet wil hem graag vliegend op de foto zetten, dus zwaai ik met m’n armen. De oude vogel vliegt op, maakt een rondje en landt opnieuw naast ons op dezelfde paal. Voor een aalscholver is dat toch wel opvallend te noemen.

Bovenaanzicht van een oude perca.

In de namiddag vinden we het best geweest en de boot ligt alweer even rap op de trailer als dat ie eraf ging. Spullen in de auto, lichtbalk erop en binnen vijf minuten zijn we alweer onderweg naar huis.