Rivier in het vizier 290

 

Door Yvo Bindels  

 

Het is eind juni en de avonden zijn heerlijk lang. Ideaal om er een avond tussen uit te piepen aangezien het weekend vol verplichtingen zit. Op de Maas wordt momenteel bar slecht gevangen als ik de berichten om me heen mag geloven; we laten ons maar verrassen vanavond.

 

Als het laatste kantooruurtje is weggetikt, haal ik de boot op en koers richting rivier. Hans zal ik aan de trailerhelling zien. Helaas rij ik een flinke file in. Stressen heeft uiteraard geen zin, maar de vistijd wordt wel minder zo. Uiteindelijk zijn we dan bij de trailerhelling, Hans had dezelfde file te pakken.

 

In het heldere water is de groep brasems goed te zien.

 

In een hoekje waar de wind op staat, is een dik pak algen bij elkaar gedreven. Uit de kluiten gewassen brasems cirkelen er rond, nemen regelmatig een hap uit de oppervlakte. In het kraakhelder water is dat goed te zien. Er zwemmen enkele topvissen tussen. Vrijwel allemaal hebben ze nog wat paaiwonden.

 

Er zitten flinke exemplaren tussen.

 

Het is heerlijk visweer. Af en toe een zonnetje erbij en niet te veel wind. De wind komt helaas wel uit het noorden, daar heb ik het op m’n thuiswater niet zo op, maar we zullen zien. We starten slepend met grote pluggen op een rivierplas. 

 

Snoek is ons doel, maar ook grote snoekbaars wil in deze periode van het jaar op deze manier te vangen zijn, hoewel ik vrees dat de ergste agressie alweer voorbij is bij de snoekbaarzen. 

 

Het uurtje trollen levert niks op. Werpend met jerkbaits kammen we twee plompenvelden uit. Ik kan zo drie meter diep tot op de bodem kijken. Het ruikt er gewoon naar snoek, maar ze lijken aardig vast te liggen. Ik merk dat ik nog iets te verwend ben door de Zwedentrip, waarbij van de meeste mooie plekken ook daadwerkelijk vis af kwam.

 

Het futenpaartje beschermt het nest (geheel links) en de zwanen beschermen hun jong.

 

We trollen richting een nieuwe stek. Ik kies voor een Jointed Shadrapje, zo’n typisch allesvangertje. Regelmatig tikt het plugje de harde bodem aan. Een harde aanbeet volgt en het is meteen duidelijk dat het een zware vis is. 

 

Na even drillen weet ik het zeker, het is een meerval, herkenbaar aan het typische rollen, waarbij het soms lijkt alsof je de vis verspeelt. De vist koerst af op een obstakel. Nee, niet daarheen… met de maximale druk en de hengeltop laag probeer ik de koers te beïnvloeden, hetgeen nog niet lukt. Shit, de lijn schuurt al ergens langs en pats, lijnbreuk. 

 

Niet te houden, helaas. Teleurgesteld knoop ik een nieuwe onderlijn aan de gebroken hoofdlijn. Hopelijk weet de vis het plugje kwijt te komen.

 

Op een vrachtschip na, zijn we de enige boot op dit stukje rivier. Heerlijk die rust. Het barst overal van het leven. De meerkoeten, ganzen, zwanen en futen hebben nu allemaal jonkies en zijn er maar druk mee. Ook flitst er twee keer een ijsvogel voorbij. De bloemrijke oevers zijn nu een lust voor het oog.

 

De oevers zijn prachtig nu!

 

Als we een baarsstek bestoken met kleine plugjes, krijg ik meteen een zwaardere tegenstander aan de lijn. Het lompe kopschudden onder de boot moet wel een dikke snoekbaars zijn. Hans staat al klaar met het net, maar de vis blijft liever diep mokken. 

 

Ik denk dat het een echte grote snoekbaars is, die nu bijna in het oppervlak moet komen. En dan schiet het plugje los, zonde! Iedereen kent wel dat gevoel, dat je minimaal even had willen zien wat het was, omdat de verwachtingen zo hoog waren. Komen we niet meer achter nu. Ja, het leven van een visser is hard.. . 

 

De baarzen zijn ons gelukkig wel goed gezind. Ze zien er gezond uit en zijn in topconditie. Op licht materiaal een genot om te vangen. Ik durf bijna niet op m’n horloge te kijken, want wat vliegt de tijd voorbij. We besluiten nog een poging op roofblei te wagen. 

 

De baarzen zijn in goede conditie.

 

Omdat er totaal geen stroming staat op de rivier, zal het niet meevallen ze te vinden en te verleiden, maar wie niet waagt, wie niet wint. We zoeken enkele plantenrijke stukken op en bestoken die met oppervlakte-aas: poppers, ondiep lopende plugjes en Sammy’s. 

 

We kunnen overal tot op de bodem kijken en het hele stuk lijkt visloos. Maar zo’n roofblei kan zich gemakkelijk tussen de planten verstoppen. Na een uurtje werpen schiet er een bak van een roofblei naar m’n popper toe die net uitgevist voor de boot drijft, maar draait helaas weer snel weg. Ondanks de fluorcarbon onderlijn zien ze gewoon dat het niet klopt. Dressuur.

 

Volop nieuw leven overal.

 

Dat was al de derde kans op een prachtvis vanavond. Het laatste half uurtje vullen we nog met het vissen op baars. Niet alleen de plugjes zijn in trek, maar ook een 28 grams witte asp spinner die vlak over de bodem wordt gevist. Het is ondertussen zachtjes gaan regenen en de wind zet aan.

 

Kleine plugjes en de asp-spinners zijn in trek bij de baarzen.

 

En dan zit de visavond er helaas weer op. Het was beslist niet wild, maar het scheelde niet veel of we hadden een meerval, een dikke snoekbaars en grote roofblei aan boord gehad. Samen met de nodige baarzen, mag je dan niet klagen. En wat is er mooier dan een ontspannen avond op de rivier door te brengen? Er zouden er een hoop hebben willen ruilen vandaag…