Rivier in het vizier 288
Door Yvo Bindels
Na een week met prachtig lenteweer is de temperatuur flink gekelderd. Ook wordt er nog een pak regen voorspeld voor vandaag en harde wind. Toch gaan we gewoon op pad. Het wordt de laatste visdag van dit seizoen want volgende week staat de Visma op het programma.
Han en ik proberen elk jaar op het eind van het seizoen nog een keer samen te vissen en dat zijn vaak mooie visdagen. We maken lekker rap de boot gereed en springen in ons warmtepak. Op naar de eerste stek.
De wind staat precies in de lengterichting over de rivier, dus geen plekken in de luwte. We gaan driften op roofblei. Voordat we op de eerste stek arriveren leggen we wat spullen en kunstaas klaar.
Alle hengels gaan plat, zodat deze niet in de weg zullen staan. Han hangt een asp-spinner in z’n speld en ik een klein shadje op 18 grams loodkop. Een koppel ganzen vliegt met de wind mee over de rivier.
Ze gaan hard. De bomen en struiken laten al voorzichtig een eerste groene waas zien. Over vier weken ziet het er hier heel anders uit.
Een koppel ganzen raast voorbij.
Han heeft de nodige fotoapparatuur bij zich en kan mooi wat plaatjes schieten vandaag. Daar gaat ie dan. Met onze aasjes bestoken we een flauw oevertalud dat lang ondiep blijft. Met de elektromotor rem ik de drift, maar de wind is veel te hard. Daardoor ben ik voor m’n gevoel te veel met koers van de boot bezig.
Terwijl Han wisselt tussen allerlei soorten kunstaas, blijf ik stug volhouden met het shadje waar ik de vorige week succesvol mee was. Iets zwaarder kunstaas vist ook wel lekker met deze wind en laat zich goed werpen. De eerste uren gaan voorbij zonder aanbeet.
Ik vrees dat de omslag in het weer van gisteren de roofbleien geen goed heeft gedaan, maar we houden stug vol. Op de beste plekken laten we tussendoor het anker zakken.
Dat is werkelijk loeizwaar, maar gaat op de meeste plekken toch krabben doordat de wind en stroming in dezelfde richting druk op de boot uitoefenen.
Als ik dan eindelijk m’n shadje ruil voor een long cast minnow, is het binnen twee worpen raak. Een harde aanbeet! Ik voel meteen dat het een grote vis is. Die haalt werkelijk alles uit de kast om maar niet naast de boot te verschijnen. Han wacht hem al met het schepnet op en beslist uiteindelijk de strijd in ons voordeel.
Na bijna drie uren werpen is het dan toch raak!
Mooie grote vis, die nog redelijk mager is van de winter. We zijn ondertussen ruim honderd meter afgedreven, dus vaar ik terug naar de plek waar de vis aanbeet.
Han is niet gek en kiest voor hetzelfde plugje en opnieuw bestoken we de oever. Niet veel later is Han aan de beurt en opnieuw geeft een beste vis prima strijd!
En vlak erna is ook Han succesvol.
Het is ondertussen stevig gaan regenen en het valt niet mee om een foto te maken zonder druppels op de lens.
Het lijkt erop dat we de code hebben gekraakt…
…want ze volgen elkaar lekker op.
Het lijkt erop dat we de code gekraakt hebben, want erna volgen meerdere vissen. Een groepje dodaarsjes houdt veilige afstand van de boot en blijft dicht bijeen. Zouden de roofbleien dat ook doen?
Groepje schuwe dodaarsjes.
Ze zijn in elk geval even goed los. Wel blijft de wind lastig en ook wel een beetje een spelbreker. Als we nu rustig zouden kunnen driften, zou het een stuk relaxter en minder gehaast zijn.
De watervogels gebruiken de wind in hun voordeel en zelfs een fuut vliegt daardoor stroomafwaarts.
Met die wind wil zelfs een fuut wel even de vleugels nemen.
Na een kleintje wordt het even rustig. Qua aanbeten dan, want de regen en de wind houden maar aan. Ik stel voor om wat andere soorten te belagen op de aangrenzende plassen waar we wat luwte kunnen opzoeken. Han heeft ondertussen de nodige roofbleien gevangen en vindt alles prima.
Ook dit kleintje werkte de Long cast minnow van Han naar binnen.
Op een plasje trollen we een rondje op snoek. Al snel krijg ik een aanbeet op een grote twister, maar los de vis na enkele seconden. Uiteraard gaan we nog eens over deze stek, maar nu blijft het kunstaas onaangeroerd.
Tijd voor de middagpauze, Han heeft lekkere soep bij zich en die gaat er wel in bij dit frisse weer. Het regent nog steeds en alles is doorweekt.
We zoeken een andere plas op omdat de kans op baars en snoekbaars daar groter is. Er is zat te zien op het water en de watervogels zijn druk in de weer met hun broedterritorium.
Ruzie!
Meerkoeten en futen gaan elkaar regelmatig te lijf, met als doel het beste plekje voor zichzelf te claimen.
Geen wonder, want de partner is dichtbij al met de nestbouw begonnen.
We trollen in rap tempo door de vaargeul richting de andere plas. Ik met een ratelaar en Han met een eigen gekleurde Pikefighter. Wie weet wat we tegenkomen.
Als we de plas bijna bereikt hebben, klapt de hengel van Han dubbel. Tijdens de dril denken we aan een snoekbaars, maar het blijkt een roofblei met flinke honger.
Roofblei met flinke honger.
Op de plas zoek ik een grillig stuk op. Dieptes van anderhalf tot vijf meter wisselen elkaar hier snel achter elkaar af. De bodem is er keihard. Ik geef aan dat hier vooral kans op snoekbaars is, dus gaan we voor diepduikende slanke plugjes waarmee we de grillige bodem goed kunnen volgen.
Opnieuw is het Han die na een tijdje zijn hengel krom slaat. Goed bezig! Deze keer komt de verwachting wel uit en is het inderdaad een snoekbaars die in het oppervlak verschijnt.
De snoekbaarzen kunnen momenteel wel eens dicht bijeen staan, dus we bestoken de stek diverse keren. Het succes krijgt echter geen vervolg.
Han weet ze wel te vangen vandaag!
Het laatste uurtje vissen we gericht op baars en zoeken daarvoor de ondiepe oeverdelen op. In een rustige hoek van de plas stikt het van de watervogels. Een meerkoetenhaan rijdt paardje op z’n partner die een stukje kleiner is.
Een knobbelzwaan komt aanvliegen en koerst recht op twee andere zwanen af. Hij ramt ze zowat bij de landing en jaagt ze daarmee in elk geval weg.
Daarna komt de macho met bolle vleugels op ons aan stuiven. De dreigende houding wordt al snel minder, want hij heeft m’n krentenbollen gezien.
Dichtbij is de macho iets voorzichtiger.
Aangezien ik nog vol zit van de soep, heeft de zwaan mazzel. Ondertussen is zijn chick ook aangehaakt en met z’n tweeën werken ze mijn restjes weg.
Even gorgelen na de lunch.
Als de baarzen niet meewerken, vinden we het wel best voor vandaag. Alles is door en door nat. Dat wordt flink uitstallen thuis. Zelfs bij het opruimen van de boot krijgen we nog een bui over ons heen. Natter kunnen we toch niet meer worden.
Als ik de stop uit de boot trek, lopen er vele liters water uit. Niet vergeten terug te stoppen, anders begin ik het nieuwe seizoen met een valse start. Alle roofvissers wens ik sterkte tijdens de gesloten tijd. Hte is wel een prima gelegenheid om het materiaal weer op en top in orde te maken. Tot volgend seizoen!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
De haken en ogen van een vistrip: Fouten festival Noorwegen.
Willem Moorman -
Zicht op zeebaars: Kleur bekennen!
Willem Moorman -
Zicht op zeebaars: Zeebaars seizoen loopt op zijn einde…
Willem Moorman -