Rivier in het vizier 285

Door Yvo Bindels  

 

Het is donker, mistig en stil als ik naar m’n auto loop. Er hoeven maar weinig hengels en kunstaasdozen mee, want het vizier wordt volledig op snoekbaars gericht. Zo, eerst de boot ophalen. Als ik bij de slagboom arriveer staat Han al paraat met opgetuigde hengels tegen de open kofferbak. 

 

We laden zijn spullen in de Pikefighter en rijden het laatste stukje samen richting de helling. Het zit werkelijk potdicht van de mist. Tijdens het traileren in de ochtendschemering horen we twee roodborstjes. Ze zitten zo’n 50 meter van elkaar af en geven fluitend hun territorium aan.

 

De wereld is erg klein zo.

 

Ik vaar stapvoets richting rivier. Volg de contouren van de oever. Zo komen we bij de rivier uit. Er liggen al enkele visboten, die zien we pas als we vlakbij zijn. We gaan de rivier niet oversteken, maar blijven zeer dicht onder de oever. Veiligheid gaat voor. Daar waar we willen starten ligt een andere visboot. We nemen uiteraard weer afstand. 

 

Lambert en Egon in de mist.

 

De andere boot heeft echter een menselijke misthoorn aan boord die klinkt als een soort van bronstige os. Het zijn Lambert en Egon. Met Lambert beleefde ik pas nog een prachtige dag. Mooie najaarssnoekbaarzen en snoek waren toen al de klos. Zouden die vandaag ook zin hebben? De omstandigheden lijken prima. Stromend water dat aardig troebel is.

 

Samen met Lambert pas nog een prachtige dag gehad.

 

Han vraagt naar het juiste loodgewicht. Ik moet zelf ook nog even ‘voelen’ waar we op gaan uitkomen, dus wordt even proberen. Lang zoeken hoeven we niet, want na drie keer tikken een enorme knal op Han z’n hengel, hangen! Hoewel zo’n flitsende start vaak uren niets vangen inluidt, heb ik er nu veel vertrouwen in dat ze los zijn.

 

Na enkele seconden vissen is het al raak bij Han.

 

Een prachtige vis komt aan boord. Gouden kleur en krassen op de kop, een karakteristieke riviersnoekbaars!  Ik verwissel mijn schoepstaart maar meteen om voor eenzelfde vorkstaart waar de mooie vis van Han voor ging. Een groene fin-s in dit geval.

 

Karakteristieke kop vol krassen.

 

Al snel voel ik een verdachte tik. Niet hard, maar toch leek het een aanbeet. Met de elektromotor hou ik de boot boven delfde plek stil. Bam, wat een dreun! Meteen weet ik weer waarom dit zo verslavend is. De snoekbaars weert zich kranig, maar zit stevig op de hoofdhaak vast. Ook ik mag in de dichte mist met een fraaie vis op de foto.

 

Gave vissen! 

 

De volgende twee uren wordt wel duidelijk dat ze er zin in hebben, want we vangen, lossen en missen er een paar. Als we na een half uurtje radiostilte wisselen van shads, blijkt dat schoepstaarten nieuw leven in de brouwerij brengen. Vooral de 11 centimeter komodoshad is in trek, maar ook de seashad blijft een topper. 

 

Hier heeft een kopschuddende snoekbaars zojuist de shad gelost in het oppervlak.

 

Door de mist is er verder weinig te zien. Hoeft ook even niet, want we zijn lekker bezig en in gedachten volg ik de shad boven de bodem. De meeste aanbeten krijgen we als we de shad een flinke sprong laten maken. De vissen zitten vooral op de hoofdhaak vast.

 

Revanche volgt snel, waarna de vis z’n vrijheid weer mag opzoeken.

 

Zo krijgen we geregeld actie en vliegt de morgen voorbij. De mist trekt langzaam op. Enkele andere boten zijn helaas minder fortuinlijk en kunnen de verleiding van bumperkleven niet weerstaan. Het ligt echter gelukkig niet alleen aan de plek waar de boot drijft.

 

De mist trekt op. 

 

Gezamenlijk met Hans, Lambert en Egon pauzeren we aan land. Even de benen strekken en de inwendige mens versterken. Han heeft zelf erwtensoep gemaakt volgens recept van z’n pa, en die gaat er wel in, heerlijk! Na de pauze zoeken Han en ik een klein plasje op. De condor toont duidelijk een school witvis op het scherm. Zouden er wat baarzen bij zitten?

 

Na een pittige dril geeft deze snoekbaars zich over.

 

We bestoken de school met kleine shads. Na een paar worpen zonder aanbeet, jeukt het al snel om de snoekbaarzen weer op te zoeken. En dat doen we dan ook. 

 

De snoekbaarzen verkeren in uitstekende conditie.

 

Het is even zoeken, maar dan volgt weer zo’n harde aanbeet. Gaaf hoor, daar doen we het voor! Wederom een prachtige snoekbaars. Ik vind ze al aardig rond, zo vroeg in het koudere seizoen.

 

Han maakt er mooie foto’s van voor deze rubriek op TF!

 

Op de volgende stek mag ik een kleintje vangen, amper dertig centimeter en daarmee een zeldzaamheid op deze stek. Een grote zilverreiger steekt het water over. De laatste jaren zien we ze steeds vaker. In het laatste visuur vangen we beiden nog een mooie vis en ronden iets na 15:00 uur de dag af. 

 

Komodohapper.

 

Er komt nog een boot met vele vlaggetjes voorbij. Sint wuift, de pieten lachen en lijken zwarter dan ooit. Ja, we zwaaien wel even terug. Het was een prachtige dag vandaag. De mist bood aanvankelijk de nodige privacy op het water en de rivier stroomde aardig. Daarnaast werkten de snoekbaarzen goed mee en was het genieten van de felle aanbeten en puntgave riviervissen. 

 

Yvo Bindels