Rivier in het vizier 28
door Yvo Bindels
4 maart 2007
Gisteren regende en stormde het heel de dag. Sando en ik bezochten de gezellige hengelsportbeurs in Den Bosch. Naast het bijkletsen met bekenden, waren er volop nieuwigheden te zien op de goed verzorgde stands. Vandaag ziet het er buiten stukken vriendelijker uit.
Tijdens het tandenpoetsen valt me in dat ik deze week geen visavontuur heb om over te schrijven. Vandaag moet ik voetballen. Misschien op de namiddag toch maar een uurtje werpen? Als ik de mail open, tref ik een plaatje van Wesley aan. Ik heb een afgekloven toppie aan het getalenteerde vissertje afgestaan. Hij heeft het stukje hout opgeknapt en vangt er prima mee. Leuk om het aasje nu terug te zien in een snoekenbek. De vogels fluiten ondertussen in de ochtendzon. Ik geniet al enkele dagen van een zanglijster. De prachtige solo start reeds voordat de dag echt begint. 
Wesley vangt prima met de toppie
Waar zijn m’n scheenbeschermers eigenlijk gebleven? De telefoon maakt een einde aan de zoektocht. De wedstrijd is afgelast. Dat wordt vissen dus! Als ik Hans bel, wil hij dolgraag mee, maar hij heeft een restaurantje voor hem en z’n vrouw geboekt. Zijn vrouw maakt op de achtergrond duidelijk dat hij gewoon moet gaan vissen. Veel getrouwde mannen zullen nu hun wenkbrauwen fronsen. Twee uur later dobberen we op het water. Er staat een flinke kabbel. We gaan vandaag met klein spul slepen. Een enkele kanjerbaars moet goed mogelijk zijn, maar ik reken zeker ook op snoekbaars. Jointed Shadrapjes, Fatrap en Butcher moeten het in eerste instantie doen. De standaard staartdreg van de 5 cm lange Jointed Shadrap is te klein. Zeker omdat deze plug graag door serieuze vissen gegrepen wordt. Ik heb het vervangen door maatje 6.
We vissen tussen de twee en vier meter waterdiepte. De plugjes zo dicht mogelijk bij de bodem. Met de stevige wind in de rug, trollen we voor m’n gevoel eigenlijk te snel. Ik zie de steunhengel gelijkmatig krom trekken. De slip loopt net zo gelijkmatig af. Duidelijke hanger. Ik zet de motor in de vrij en draai de handhengel binnen. De wind blaast de boot gewoon verder. Hans heeft niet direct in de gaten wat er gaande is. Als ik zeg dat ik vastzit, krijgt ook hij een hanger. Mijn slip loopt nog steeds met aardige snelheid af. Als ik de handhengel binnen heb kan de motor in de achteruit. Ik kijk naar de kromme hengel van Hans. Volgens mij staat hij gewoon een vis te drillen?! En jawel hoor. Vlak voor de boot wordt een grote snoekbaars woest.
Ik vaar ondertussen langzaam achteruit tegen de wind in, omdat er ondertussen heel wat lijn uit staat richting plug. De snoekbaars laat zich gemakkelijk landen. Heeft het Jointed Shadrapje geheel naar binnen gezogen. Via het kieuwdeksel onthaak ik de vis eenvoudig, zonder ook maar de geringste beschadiging. Hans staat er als beginnend roofvisser van te kijken en geeft aan weer wat geleerd te hebben. Met een big smile toont hij de rover voor de lens. Uiteraard krijgt deze vis z’n vrijheid terug om binnen enkele weken voor nageslacht te kunnen zorgen. We varen terug naar de plek waar mijn plug nog steeds vastzit. Van de andere kant trek ik het plugje zo los.
Big smile
Het volgende uurtje wordt het rustig en gebeurt er niks meer. We verticalen op een dieper gedeelte van de pas. Het boeitje gaat overboord boven een onderwaterheuvel. Mooie visbogen op het scherm. Backtrollend kan ik de boot prima op de plek houden. Wel klotst er regelmatig een golfje water over de zeer lage spiegel. Het saltshakertje en de culprit weten geen vis te verleiden. Als de golven hoger worden, houden we het op deze stek voor gezien. We gaan lekker ontspannen slepen in de luwte. Gewoon vele meters maken op goede stekken. Lang hoeven we niet te wachten op actie. Nog voordat m’n Butcher op diepte is, is hij gegrepen door een flinke snoekbaars. De zeventiger geeft prima verweer. Het plugje hangt maar met een haakpuntje in de onderkaak. Zelfs als ik de vis in de kieuwgreep heb, geeft hij nog blijk van z’n krachten. Onder geen beding laat ik haar los. Eerst het plugje eruit en een fotootje. Met een flinke staartslag zoekt de vis de diepte weer op. Of beter gezegd ondiepte, want ook deze vis kwam weer van drie meter water.
Hans heeft een heilig vertrouwen in z’n JSR. Een half uurtje later blijkt dat dit terecht is, want er is weer een glasoog gefopt. Althans dat denk ik. Het blijkt toch een baars te zijn. En wat voor één! Ik weet dat grote baarzen altijd even stevig spartelen zodra ze de duimgreep voelen. Op die momenten juist goed vasthouden. Een vis op dat moment loslaten kan een dreg in je hand tot gevolg hebben. Het is alweer een tijdje geleden dat er zo’n prachtige baars in de boot was. Hans is er dolgelukkig mee. Het blijven geweldige sportvissen voor degene die er met aangepast materiaal ook echt voor gaat. Niet veel later ben ik zelf aan de beurt. Een megabaars heeft mijn red head Shadrap te grazen genomen. Een kogelronde kanjer! Snel een kiekje en terug ermee.
Geweldige sportvis
Het lijkt erop dat alles wat Hans vandaag vangt ik even later herhaal. Toch pak ik zelf de laatste vis van de dag in de beginnende schemering. Wederom is de Shadrap het haasje en bevindt zich tussen de kaken van een snoekbaars. Zit niet zo stevig vast en dat komt goed uit. Met de lange onthaaktang tik ik de haak in het water los. De conclusie van vandaag is duidelijk. Verticalend aantallen vangen is niet voor ons weggelegd. Is het stalen bootje ook niet op gemaakt. Maar met enkele prachtige vissen, zijn we al snel tevreden. Het is een heel eindje terug richting haven varen. Onderweg kan ik het niet laten om de aalscholvers even op te jagen. Het worden er steeds meer. Deze zwartgekleurde bende telt nu toch al meer dan honderd leden. Als hier over een tijdje de waterrecreatie op gang komt, zullen ze net zoals wij verkassen naar rustigere oorden.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
