TotalFishing

Rivier in het Vizier 276

Door Yvo Bindels

16 maart 2013 – Begin maart was het enkele dagen prachtig weer met temperaturen die in Limburg opliepen tot 19 graden. Bijna niet te geloven dat het een dikke week later boven een nieuw sneeuwdek 11 graden heeft gevroren.

De watertemperatuur kelderde in vier dagen van 9,3 naar 6,0 graden. Je hoeft geen uitgebreide statistieken bij te houden om te weten dan het dan een taaie visserij gaat worden. Toch kijk ik erg uit naar deze visdag. Ik heb immers al enkele weken niet meer op het water gezeten.

Om half tien arriveren Lambert en ik bij de trailerhelling. In de berm ligt nog sneeuw, maar de helling is gelukkig geheel vrij. Snel het warmtepak aan, want de wind voelt ijzig koud aan. De rivier voert smeltwater af. Het water heeft een ietwat groenblauwe waas, maar is kraakhelder. Een bruine shad is meer dan twee meter diep nog prima te zien.

Opnieuw is het koud en ligt er sneeuw.

We starten verticaal vissend op een van de betere stekken. Na ruim een uur geconcentreerd de bodem afspeuren is wel duidelijk dat ze boot niet vanzelf zullen inspringen vandaag. Ook de tweede stek levert niks op. Lambert ving een dikke week geleden tijdens de stijgende temperaturen zijn eerste grote roofblei van het jaar.
Ondanks het koudere water besluiten we een gedeelte van de dag gericht op roofblei te vissen.

Op de plekken waar het harder stroomt maken we worp na worp. Een vis die bij een ondiepte even het wateroppervlak doorbreekt, geeft hoop. Na ruim een uur werpen krijgt Lambert een tik op zijn Aruku. Mis. Kon wel eens een snoekbaars zijn geweest.
We laten ons ietwat geremd met de stroming mee driften. Bestrijken zo veel water. De handen zijn ondertussen aardig aan de kou gewend.

De tijd vliegt voorbij. Honderden meters en ik denk ook wel honderden worpen verder zwiept Lambert zijn hengel de lucht in, hangen! Roofblei? Helaas schiet de vis vrijwel meteen los. Met de 2,70 mtr lange Godfather 3 Specialist kan ik mijn rammellaartje ongelofelijk ver werpen. Vooral met de wind in de rug moet ik af en toe de boel afremmen om niet op de oever te landen.

Omdat het water kraakhelder is en roofblei uitstekend kan zien, vis ik met een fluorcarbon onderlijn van 20 pond. De hengeltop geeft de trillingen van de Aruku perfect door. In een reflex reageer ik op weerstand. Een grote zilveren schub prikt op de buikdreg en waait er vlak voor de boot af. Ook dit contact geeft weer een sprankje hoop op een droomvis. Toch gebeurt er niks meer.

Heel even komt de zon tussen de wolken door. Vanaf de oevers klinken herhaaldelijk vinkenslagen. De vinkenmannetjes zijn mooi op kleur en proberen indruk te maken met hun zang. Wij proberen met allerlei kunstaas indruk te maken op de roofbleien, maar dit tevergeefs. Toch zijn wel lekker aan het vissen en genieten van de rust op de rivier.

Deze vink zingt uit volle borst.

Als we alle potentiële roofbleistekken hebben uitgekamd, proberen we om een snoekbaars te versieren. We vissen prachtige stekken af, maar de vissen lijken een complete off-day te hebben. Aangezien vele futen en zelfs dodaarsjes midden in de vaargeul op jacht zijn, besluiten we dat zelf ook te proberen. Het resultaat laat zich eigenlijk al raden. Noppes.

Terug bij de trailerhelling spreken we Marcel, een sympathieke snoekbaarsspecialist met vele jaren ervaring op dit water. Zelfs hij heeft geen tik gehad vandaag. Met nog een visdag voor de boeg hoop ik dat het water de laatste dagen van het seizoen nog even wat opwarmt.

Zelfs de topstekken leveren geen vis op vandaag.

Daarna zullen Henk en ik in Spanje de roofvissen gaan belagen. Hopelijk onder een heerlijke Spaanse voorjaarszon. Een verslag daarvan zal uiteraard in deze rubriek volgen. Tot dan!