TotalFishing

Rivier in het Vizier 274

Door Yvo Bindels

27 december 2012 - Na het binnenhangen tijdens de feestdagen, komt een visdag als geroepen. Lambert en ik zullen vandaag de Maas bevissen. Er is nu echt hoog water, waardoor vissen in de volle stroming onmogelijk is en vooral de stroomnaden opgezocht zullen worden.

Ingangen van rivierplassen, havens en kruisingen van waterwegen bieden nu goede mogelijkheden, maar ook ondergelopen struiken of bomen kunnen de harde stroming goed breken en interessant zijn. We zijn in de schemering als eerste boot op het water en starten op een voor de hand liggende plek nu we nog alleen zijn; een ingang van een grote plas.

Het water is troebel. We vissen tussen de twee en zes meter. De grote snoekbaarzen op dit water blijven graag op plekken dichtbij de rivier hangen in plaats van de diepe gaten op te zoeken op de plassen. Ik denk ook dat er genoeg grote vissen in de volle stroming zullen staan. Maar om daar te kunnen vissen, moet het waterpeil een stuk zakken.

Ochtendrood…, juist ja, regen in de sloot!

Er is voor vanmiddag veel regen voorspeld, maar nu is het gelukkig nog droog. De zonsopkomst is altijd een mooi moment om op het water te vertoeven. Al snel komen er twee andere boten dichtbij ons liggen. Na een kleine drie kwartier vissen mag ik voor het eerst de haak zetten. De bruine Komodo-shad is hard gegrepen. Een mooie snoekbaars geeft prima strijd.

De andere boten is de vangst niet ontgaan en werpen onze kant op. Tien minuten later mag Lambert een snoekbaars aantekenen, ook deze vis ging voor de Komodo, die compleet verzwolgen is! Daarna wordt het even rustig. We zetten beiden een steunhengel in, aangezien we een beetje rond dezelfde diepte blijven dobberen.

Een snoekbaars van vier meter diepte tijdens hoog water.

Als ik de 9 inch slug-go opdraai omdat deze de bodem aantikt, voel ik een verzwaring en zet in een reflex de haak. Een flinke brasem is onder z’n pens gehaakt. Geeft verrassend goede strijd en wordt even later in het water losgetikt. Lambert’s steunhengel is voorzien van een fireball, met daaraan een dode blankvoorn van een centimeter of twaalf. Hij laat deze vlak boven de bodem zweven tegen de stroomnaad aan.

De grote snoekbaarzen zitten graag dichtbij het stromende water.

De andere vissers werpen soms akelig kort voor de fronttroller van Lambert door. Beetje jammer, omdat er plek genoeg is. Eigenlijk willen we graag de rust opzoeken, maar aan de andere kant laten we ons ook niet zomaar wegjagen. Lambert zet zijn i-pilot op ankerfunctie en we doen een koffie- en broodpauze.

Na de pauze is het al snel raak op mijn bruine Fin-s shad. Een snoekbaars van mooi formaat is kortstondig de klos. Als ik hem onder zijn buik grijp en uit het water til gaat de stekelige rugvin fier overeind. Wat zijn het toch gave vissen! Ook Lambert vangt er nog eentje, net als we besluiten te verkassen en ons langs de stroomnaad laten driften.

Ruige kop vol krassen.

We varen een stuk de rivier op en zoeken een stek op waar geen andere boten zijn. Vorige week ving ik hier met Sando nog hele mooie snoekbaarzen. Beide missen we na een poosje zoeken een harde aanbeet. Ondertussen regent het flink. Boven een vlakke, harde bodem krijgt de steunhengel van Lambert een tik op de top, gevolgd door een buigende hengel. Een mooie snoekbaars heeft de blankvoorn gegrepen. Ze krijgen al een buikje.

De blankvoorns vallen in de smaak!

Een tik op de top gevolgd door een buigende hengel.

Na deze vis gaat het opeens snel. Ook ik vang er eentje op de steunhengel en vlak erna pakken we beiden een flinke snoekbaars op de handhengel. Ook missen we een aantal aanbeten. We zitten blijkbaar op de goede plek. Als Lambert de vissignalen op de dieptemeter bekijkt zie ik zijn steunhengel na een tik krom gaan. Die blankvoorns blijken in trek!

Genoeg vis te zien op het scherm.

We vermaken ons natuurlijk prima en vangen de nodige snoekbaarzen. Gemiddeld formaat is altijd hoog hier. De kracht in hun kaken is enorm, soms kost het behoorlijk wat moeite om de bek open te krijgen voor het lostikken van de haak. Zoals wel vaker na een heftige bijtperiode is het van het een op het andere moment over.

De donkere exemplaren vind ik het mooist om te zien.

Strenge blik en rugvin omhoog.

Ze lijken van de aardbodem verdwenen. Het regent ondertussen stevig door. Een plensbui gaat over in een heuse stortbui. Alles is door en door nat. Lambert krijgt met maar moeite zijn sigaretje gerold. De enige beet die ik nog krijg is raak, maar de vis lost binnen enkele seconden de haak. We varen terug naar de trailerhelling en proberen daar nog een laatste stek.

Het snoekbaarzenfeest zit er echter op, ze houden hun kaken gesloten. Ook de blankvoorns kunnen ze nu weerstaan. Typisch snoekbaars. Hun grillen blijven boeiend.