TotalFishing

Rivier in het Vizier 273

Door Yvo Bindels

15 december 2012 - Eindelijk stroomt m’n favoriete rivier weer eens flink. Helaas moet ik deze zaterdagochtend eerst nog een paar uurtjes voor m’n baas werken, maar daarna rij ik meteen richting rivier. Benieuwd of de snoekbaarzen er net zo’n zin in hebben als ikzelf.

Han staat al keurig op de afgesproken plek te wachten. Het traileren gaat rap. Binnen enkele minuten varen we al richting rivier. Altijd een mooi moment van de dag, wat mij een gevoel van vrijheid geeft. Een voordeel van de winter is dat er nauwelijks andere pleziervaartuigen zijn. We zijn de enige boot op een grote slok water.

Eenmaal op de rivier is dat anders. Visboten, vrachtschepen en enkele roeiers delen hier het water. Volgens Rijkswaterstaat zou er vandaag een flinke piek in de waterafvoer komen. Met middelgrote shads starten we in de volle stroming. De harde wind zorgt voor een extra hindernis. Stevige windvlagen moeten gepareerd worden om het talud goed te volgen en secuur te vissen. Een beuk op mijn shad, maar mis. Er zit in elk geval vis!

De volgende aanbeet is wel raak. De vis hangt er zwaar in en geeft zich niet gewonnen. De verticaalhengel gaat goed krom. De vis blijft maar mokken op diepte en neemt af en toe zelfs een run. Dit moet een echte grote zijn. Han neemt de controle van de motor over, zodat ik me volledig op de dril kan richten. Een grote, donkere snoekbaars komt in het oppervlak en geeft zich over.

Prachtige riviersnoekbaars.

Prachtige vis om de dag te beginnen. Dat belooft wat! Dat de snoekbaarzen trek hebben blijkt al gauw. We missen beiden een keiharde aanbeet. Je vraagt je af hoe ze het voor elkaar krijgen om die haken te ontwijken. De volgende aanbeet weet Han gelukkig wel in een kromme hengel om te zetten. Hij geniet van de dril van een stevige riviersnoekbaars.

Han vist ook graag op de rivier.

Hoge aantallen zijn hier zelden mogelijk, maar het gemiddelde formaat vis maakt dat meer dan goed. Vandaag lijken alle omstandigheden te kloppen en zijn de snoekbaarzen goed los. Mooie snoekbaarzen komen aan boord. Grote v-staarten hebben een streepje voor vandaag. Kleur lijkt er niet toe te doen, want op geel, groen, bruin en wit krijgen we aanbeten.

Ze zijn goed los.

Kleur lijkt geen verschil te maken vandaag.

We vissen tussen de twee en vijf meter diepte en houden de vaart met de elektromotor er aardig in. De aanbeten zijn vrijwel allemaal snoeihard en dat is dus genieten. Een jonge fuut weet een visje te vangen. Een posje zo te zien. Voordat Han er een foto van kan maken, wordt het visje doorgeslikt.

Deze jonge fuut is al een behendige jager in het stromende water.

Zoals wel vaker het geval is bij snoekbaars is het plotseling van het een op het andere moment gedaan. De voorspelde piek van Rijkswaterstaat klopt, want het stroomt nu als een gieter. Daardoor zijn we genoodzaakt andere stekken te bevissen. Maar eerst tijd voor een korte pauze. Op een plekje uit de wind genieten we van de erwtensoep en vlaai die Han heeft meegenomen.

Tijd voor een pauze.

In de twee daarop volgende uren weten we beiden slechts een snoekbaars uit de stroming te halen. We proberen het ook met diepduikende pluggen, maar daarvoor stroomt het eigenlijk te hard en voert de rivier teveel vuil af. Ook slepen we met rammelaars strak tegen de keien van de rivieroever, maar dit levert niks op.

Na de pauze is het even zoeken naar de glasogen.

Puntgave snoekbaars.

Een dodaars is wel actief duikend tussen de keien. Deze kleinste futensoort is vrij schuw. Mooi hapje voor een flinke snoek denk ik wel eens als ik ze zie. Wij zoeken een stek op waar de stroming ietwat minder is. De bodem is er lekker hard. Een flinke beuk op mijn fin-s, maar ik sla een gat in de lucht.

De dodaars scharrelt tussen de keien z’n kostje bij elkaar.

Die aanbeet luidt echter een uitstekend laatste anderhalf uur in. Was het net zoeken voor een aanbeet, nu lijken alle remmen opnieuw los. De kunst is om de shad vlak boven de bodem te houden op een grillige plek. Ik ben hierbij lichtelijk in het voordeel omdat ik de dieptemeter voor m’n neus heb staan. Geef lijn zodra ik de diepte zie toenemen.

Mooie goudgele kleur.

De aanbeten komen telkens op vrijwel dezelfde plek. Ik leg de boot op 1,5 meter vrij dicht in de oever en trek deze langzaam schuin tegen de stroming in totdat het dieper wordt. Rond de drie meter komen de aanbeten. En ze zijn lekker hard! Ik vis nu met een 1.90 mtr lange verticaalhengel in combinatie met 10 ponds gevlochten lijn en een soepele 7x7 stalen onderlijn met een trekkracht van 12 pond.

Strakke vis voor Han.

De fin-s shad zit op een 18 grams jigkop en is voorzien van een stinger met daaraan een twinex dreg, maat 4. De volgende snoekbaars bijt al nadat ik de shad boven 1,5 mtr meter laat zakken. Direct na de aanslag hoor ik dat de loodkop zelfs de onderkant van de boot raakt, tijdens het kopschudden.

Eenmaal uitgeknokt, geven de forse snoekbaarzen zich helemaal over. Zijn simpel te landen middels de staartgreep en ze vervolgens te ondersteunen onder hun buik. Negen van de tien keer blijven ze opvallend kalm. Zetten hun stekel fier overeind en wachten dapper op wat komen gaat. Lijken daarbij nogal chagrijnig te kijken.

Deze greep de fin-s op anderhalve meter diepte.

Twee buizerds vinden maar geen rustige plek. Telkens als ze ergens landen, komt er een groepje kraaien duidelijk maken dat ze niet welkom zijn. Uiteindelijk steken ze de rivier maar over om van de zwarte lawaaierige bende af te zijn. Ook de snoekbaarzen is geen rust gegund. Tot ver in de schemering zijn ze flink actief.

Stekels fier overeind.